Η Τουρκία ανεβάζει επικίνδυνα το θερμόμετρο της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με τη μαζική κλιμάκωση των παραβιάσεων στο Αιγαίο, αλλά και με εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, που πέραν της ευθείας αμφισβήτησης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, επιτίθενται υβριστικά εναντίον Ελλήνων Υπουργών. Το μήνυμα που θέλει να στείλει η Τουρκία είναι οφθαλμοφανές. Αμφισβήτηση συνολικά του Αιγαίου, ως ελληνικού εθνικού χώρου, προβάλλοντας σε αυτό ως παράκτια χώρα, με μεγάλο μήκος ακτών, «δικαιώματα», παραγνωρίζοντας και διαγράφοντας τα ελληνικά νησιά και τα συνακόλουθα δικαιώματα που κέκτηνται με βάση το θαλάσσιο διεθνές δίκαιο. Είχε προηγηθεί βέβαια η εξαγγελία αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης από τον ίδιο τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Χρήσιμο είναι να υπενθυμίσουμε και πρότερες προκλήσεις, ενδεικτικές των τουρκικών προθέσεων. Στις 16 Μαΐου 2014 δημοσιεύθηκε, από την Υδρογραφική Γεωγραφική Διεύθυνση της Διοίκησης των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, χάρτης του Αιγαίου με ενδείξεις των περιοχών στις οποίες προτίθεται να προχωρήσει σε υποθαλάσσιες έρευνες. Οι έρευνες αυτές εκτείνονται πλησίστια της Χερσονήσου της Χαλκιδικής και εκτείνονται σε ολόκληρο το Αιγαίο, σε πλήρη και κατάφωρη παραβίαση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας της Ελλάδας. Είναι προφανές ότι η Άγκυρα επιδιώκει να ρυμουλκήσει σε διαπραγμάτευση την Ελλάδα. Προδήλως για να την πειθαναγκάσει σε υποχωρήσεις στο Αιγαίο, που θα ανατρέπουν το status quo και θα αποτρέπουν την Ελλάδα από την ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης. Απειλώντας ευθέως με στρατιωτική δράση. Όμως καθόλου τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται η κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο, από τις ευρισκόμενες σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Καθώς η Τουρκία, απροκάλυπτα πλέον, συνδέει τη λύση με τις γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές της επιδιώξεις, όπως πρόσφατα εύστοχα επεσήμανε ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Η επανάληψη από τον Τούρκο Αντιπρόεδρο Τουρκές του Δόγματος Νταβούτογλου για την Κύπρο, ότι κι αν ακόμα δεν υπήρχαν Τουρκοκύπριοι η Τουρκία θα έπρεπε να έχει λόγο, ρόλο και έλεγχο στην Κύπρο, αποκαλύπτει τη συνολική τουρκική θεώρηση για τη λύση του Κυπριακού. Και ερμηνεύει την εμμονή σε εγγυήσεις και παραμονή στρατευμάτων. Ακόμα, με βάση τα κριτήρια γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων, έκδηλη είναι η τουρκική προσπάθεια επιβουλής στον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου, εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Κύπρου και Ελλάδας κατά σαφή παραβίαση της Διεθνούς Συνθήκης του ΟΗΕ του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Με εκμετάλλευση της κατάστασης στη Συρία, στο Ιράκ, τον πόλεμο κατά του ISIS, την εσωτερική τρομοκρατία και το προσφυγικό, για να διεκδικήσει ανταλλάγματα από Ευρώπη και ΗΠΑ. Η περίεργη και ακατανόητη σιωπή των Βρυξελλών απέναντι στην προκλητική τουρκική αξίωση, για απόδοση των τεσσάρων ευρωπαϊκών ελευθεριών σε Τούρκους υπηκόους στην Κύπρο, είναι εξόχως χαρακτηριστική των αποτελεσμάτων της τουρκικής αυτής μεθόδευσης. Όλα αυτά δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να μη συνεκτιμώνται και να μη λαμβάνονται υπ' όψιν στη συνεχιζόμενη διαδικασία διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Στοιχειώδης σωφροσύνη επιβάλλει, αντίθετα, τη μέγιστη προσοχή, μακριά από αυταπάτες και ευσεβοποθισμούς. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Λ. ΟΜΗΡΟΥ Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
