Μόλις ο κατοχικός ηγέτης εγκατέλειψε το τραπέζι των συνομιλιών, η δική μας ηγεσία και προπάντων οι κομματικοί ηγέτες, που υποστηρίζουν τη στρατηγική και την τακτική του ΠτΔ, έπαθαν πανικό. Τους έχει καταλάβει ένα αυτοκαταστροφικό σύνδρομο και φωνάζουν σε όλους τους τόνους και στη διαπασών «Έλα στο τραπέζι, Ακιντζί... γιατί χανόμαστε. Έχεις δίκαιο που έφυγες. Πρέπει να διορθώσουμε το λάθος. Αν δεν συνομιλούμε, πώς θα ελευθερώσουμε την πατρίδα μας, πώς θα την επανενώσουμε, πώς θα απαλλαγούμε από την κατοχή και τις εγγυήσεις; Συγχώρα μας για το λάθος και έλα ξανά στο τραπέζι των συνομιλιών. Εμείς είμαστε έτοιμοι, ακόμα και αύριο. Συνομιλητές... έτοιμοι για όλα».
Οι συνομιλίες είναι το μόνο μέσο και εργαλείο που έχουμε στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Αυτό το έχουμε εμπεδώσει. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κάθε σκέψη για λύση με πόλεμο είναι καθαρή και σίγουρη εθνική αυτοκτονία. Και μόνο κάποιοι τρελοί μπορούν να την προτείνουν ή να πιστεύουν στη διά πολέμου απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας.
Η λύση όμως που θα προέλθει από τις συνομιλίες, πρέπει να βελτιώνει τη σημερινή κατάσταση. Να μυρίζει απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών της Κ.Δ. και όχι να ωραιοποιεί, να νομιμοποιεί και να μονιμοποιεί την κατοχή. Πρέπει το κατεχόμενο τμήμα της Κ.Δ. να επανενωθεί με το κράτος, έστω και με τη μορφή συνιστώσας πολιτείας. Μέχρι τώρα οι συνομιλίες έχουν κατορθώσει να αναβαθμίσουν τον κατοχικό ηγέτη σε ισότιμο πρόεδρο, που ζητά τη δημιουργία νέου κράτους, που να ενώνει τα δυο συνιστώντα κρατίδια.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά έδωσε όλα τα πλεονεκτήματα που έχει ως νόμιμο και κυρίαρχο κράτος και αναμένει ματαίως τα αντίδωρα. Το θέμα της μετεξέλιξης βρίσκεται στη σφαίρα της εποικοδομητικής ασάφειας. Οι Τούρκοι απαιτούν η λύση να αποτελέσει πρωτογενές δίκαιο της Ευρώπης.
Όλα τα καυτά θέματα που αφορούν την επιβίωσή μας έχουν εναποτεθεί στη θετική ρητορική του Ερντογάν, που «στηρίζει τη διαδικασία της λύσης και βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά». Πράγματι είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, αφού πάντα παίρνει, παίρνει, παίρνει και ουδέποτε δίνει.
Στο εδαφικό, ο ΠτΔ έκρινε απαράδεκτο τον χάρτη που έδωσε ο Ακιντζί. Στο περιουσιακό αναγνωρίστηκε το δικαίωμα ιδιοκτησίας, αλλά στους σφετεριστές, που ονομάστηκαν χρήστες. Η Τουρκία δηλώνει με σαφέστατη ρητορική ότι οι εγγυήσεις θα συνεχιστούν και τα στρατεύματα κατοχής θα είναι η δύναμη των εγγυήσεων. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Για προστασία των Τουρκοκυπρίων και για εγγύηση της δημογραφικής αλλαγής απαιτεί το δικαίωμα των τεσσάρων ελευθεριών για τους Τούρκους υπηκόους.
Όλοι πια έχουν εμπεδώσει τη στάση και τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Έμεινε ο ΠτΔ, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, που αναμένουν να δουν τις προθέσεις της Τουρκίας και την έμπρακτη εκδήλωση «της θετικής της ρητορικής». Για τούτο και έπαθαν ψυχοπλάκωση ή καλύτερα έχουν πανικοβληθεί, επειδή ο Ακιντζί έφυγε από τις διαπραγματεύσεις. Επιμένουν να έρθει πίσω για να αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις. Μέχρι τώρα είχαν, άραγε, την εντύπωση ότι οι διαπραγματεύσεις δεν ήταν σοβαρές;
Οι Τούρκοι που τα κέρδισαν όλα, χωρίς να δώσουν κάτι, έχουν τώρα ένα σοβαρό πλεονέκτημα. Πρώτα θα θέλουν κάποιο αντάλλαγμα, για την υποχώρηση που θα κάμουν προσερχόμενοι ξανά στις συνομιλίες. Και εκεί θα αρχίσουν πάλι να ζητούν. Και όλοι, όσοι στηρίζουν τις συνομιλίες, θα μας ζητούν κάποια υποχώρηση για τις εγγυήσεις, κάποια υποχώρηση για την προσωρινή και για πάντα παραμονή μέρους των στρατευμάτων, θα επιμένουν στην εκ περιτροπής προεδρία. Με αυτήν την κατάληξη δεν ελευθερώνουμε το κατεχόμενο μέρος της Κ.Δ., δεν επανενώνουμε την Κύπρο, αλλά νομιμοποιούμε και μονιμοποιούμε τη διχοτόμηση και την κατοχή, νομιμοποιούμε τη δημογραφική αλλαγή και καταργούμε την Κ.Δ. Αυτά θέλουμε και για τούτο παρακαλούμε τον Ακιντζί να έρθει στο τραπέζι των συνομιλιών;
