Άραγε το πρόβλημα είναι να τα βρούμε με τον Ακιντζί;

Η Τουρκία το 1974 βρήκε την ευκαιρία και τη δικαιολογία που αναζητούσε για να κάμει την εισβολή στην Κύπρο. Σκοπός της δεν ήταν να επαναφέρει τη συνταγματική τάξη, μετά που η χούντα έκαμε το πραξικόπημα για να ανατρέψει το Εθνάρχη Μακάριο. Σκοπός της ήταν η εφαρμογή του σχεδίου επανάκτησης της Κύπρου. Το σχέδιο είχε καταρτίσει από το 1956 ο Νιχάτ Ερίμ και το εφαρμόζει μεθοδικά και σταθερά η Τουρκία. Το 1974, με την εισβολή και την κατοχή, κατόρθωσε να κατακτήσει ένα μεγάλο τμήμα της Κύπρου, κατόρθωσε να κάμει εθνοκάθαρση, εκδιώκοντας όλους του Έλληνες κατοίκους.


Σφετερίστηκε τις περιουσίες μας και εγκατέστησε σ’ αυτές τους Τουρκοκυπρίους, που με τη βοήθεια του ύπουλου συμμάχου της μετέφερε από το νότιο μέρος της Κύπρου. Μετέφερε στην Κύπρο εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους και με το διεθνές αυτό έγκλημα άλλαξε τον δημογραφικό χαρακτήρα της Κύπρου. Έκτοτε συνεχίζει για να πετύχει τη διάλυση της Κ.Δ. που απέτυχε να το κάμει το 1974.


Η προτελευταία προσπάθεια διάλυσης της Κ.Δ. έγινε το 2004 με το σχέδιο Ανάν και την ύπουλη συνεργασία των Αμερικανών και των Άγγλων. Ο Ελληνισμός της Κύπρου απέρριψε το σχέδιο εκείνο και διέσωσε την Κ.Δ.


Το 2008, με την απροσδόκητη εκλογή του Χριστόφια, άρχισε η τελευταία προσπάθεια των Τούρκων και των διεθνών συνεργατών τους για διάλυση της Κ.Δ. Από το 2008 διεξάγονται οι ενδοκυπριακές συνομιλίες για επίλυση της εσωτερικής, δήθεν, πτυχής ανάμεσα στους ηγέτες των δύο κοινοτήτων. Μας παραχώρησαν υπούλως και την καραμέλα του όρου «κυπριακής ιδιοκτησίας συνομιλίες», που συνεχίζονται για να μπορεί η Τουρκία να πραγματοποιεί κατά στάδια τα σχέδιά της.


Οι τελευταίες εξελίξεις στη Λευκωσία με το δείπνο, στο Μον Πελεράν και στη Γενεύη έχουν αποδείξει ότι οι εκπρόσωποι των Τουρκοκυπρίων είναι απλές μαριονέτες της Τουρκίας. Η Τουρκία τούς χρησιμοποιεί για να μεταφέρουν στο τραπέζι των συνομιλιών τις θέσεις της, που στόχο έχουν την επανάκτηση της Κύπρου. Τώρα έχει την αναίδεια να απαιτεί τις τέσσερεις ελευθερίες για τους Τούρκους.


Η δική μας ηγεσία έχει την ψευδαίσθηση ότι θα τα βρούμε με τους Τουρκοκυπρίους για να επανενώσουμε την Κύπρο και να την κάνουμε μια πλούσια πατρίδα, πουλώντας τα προϊόντα μας στην Τουρκία.


Η Ελλάδα, όπως πάντα, μας συμπαρίσταται. Δεν μπορεί να κάνει και τίποτε άλλο. Η Βρετανία στον συνήθη της ρόλο να μας υποσκάπτει, να προάγει τα τουρκικά συμφέροντα, με στόχο τη διατήρηση των βάσεων.


Αυτή είναι δυστυχώς η κατάσταση. Όμως δυστυχώς η ηγεσία μας πιστεύει ότι το πρόβλημα είναι η επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους, η επανένωση του κράτους και η προσπάθεια να πείσουμε την Τουρκία να εγκαταλείψει τις εγγυήσεις και τα επεμβατικά της δικαιώματα.


Άραγε το πρόβλημα είναι να συμφωνήσουμε με τον κ. Ακιντζί, ή πίσω έχει η αχλάδα την ουρά; Χωρίς συνομιλίες, φυσικά, δεν μπορεί να υπάρξει λύση. Με τις συνομιλίες αυτές, με τον τρόπο που διεξάγονται, με τη στάση που τηρεί η πλευρά μας είναι δυνατόν να εξευρεθεί λύση λειτουργική, έστω και αν δεν είναι δίκαιη; Μπορεί να εξευρεθεί λύση, που να ενώνει την Κύπρο, χωρίς εξάρτηση και ποδηγέτηση από την Τουρκία. Μπορεί να εξευρεθεί λύση, χωρίς εγγυήσεις και με αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων; Νομίζω πως είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε σε αυτή την πιθανότητα.


Είμαστε έτοιμοι να καταλήξουμε σε μια συμφωνία που να εξυπηρετεί και να ικανοποιεί τα στρατηγικά συμφέροντα και τους στόχους της Τουρκίας; Είμαστε έτοιμοι να απεμπολήσουμε την κρατική μας οντότητα για ένα νέο συνεταιρισμό, όπως τον θέλει η Τουρκία; Είμαστε έτοιμοι να ενώσουμε τις ελεύθερες περιοχές με την κατεχόμενη περιοχή, που έχει πλήρη εξάρτηση από την Τουρκία;


Με τις σημερινές συνθήκες και με τη στρατηγική και τακτική του ΠτΔ και της διαπραγματευτικής του ομάδας δεν μπορούμε να αναμένουμε λύση, που να εξασφαλίζει την επιβίωσή μας στη γη των προγόνων μας.


Το άγκρισμα του κ. Ακιντζί και η διακοπή των συνομιλιών έχει και τα θετικά του στοιχεία. Ας μην οδυρόμαστε και γονυκλινείς να τον παρακαλούμε να επανέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών. Ας μη χειροτερεύουμε τη θέση μας. Μπορεί και να έρθουν καλύτερες μέρες. Γιατί αυτές που ξημερώνουν τα τελευταία εννιά χρόνια είναι πολύ άσχημες.