Με «κοινωνικά δείπνα» δεν αντιμετωπίζεται η τουρκική αρπακτι

Με «κοινωνικά δείπνα» δεν αντιμετωπίζεται η τουρκική αρπακτικότητα κατά της Κύπρου
Με ποια μέσα -πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά, αμυντικά, συμμαχικά, ευρωπαϊκά, κ.λπ.- ο Πρόεδρος θα αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα και αρπακτικότητα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ο στόχος επίλυσης του Κυπριακού δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός «κοινωνικού δείπνου» μιας νέας υποταγής στον Τούρκο. Ο Ν. Αναστασιάδης γνωρίζει πώς να αποτρέψει την τουρκοποίηση της Κύπρου; Αυτό να εξηγήσει στους Έλληνες της Κύπρου. Όχι να συντρώγει ανέμελα με τον πράκτορα της κατοχής.
Ο Αμερικανός καθηγητής, John Lewis Gaddis, διδάσκει στρατηγική στο Πανεπιστήμιο του Yale από το 1997. Η εφημερίδα «New York Times» τον χαρακτήρισε ως τον «πρύτανη των ιστορικών του Ψυχρού Πολέμου». Σε μόλις εκδοθέν βιβλίο του, με τίτλο: «On Grand Strategy», αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στη στρατηγική την οποία ο Ξέρξης, ο Πέρσης βασιλεύς των βασιλέων, επιχείρησε να εφαρμόσει στην προσπάθειά του να κατακτήσει και να τιμωρήσει την Ελλάδα - και για την ήττα του Δαρείου. Ο Ξέρξης, όπως υποστηρίζει ο καθηγητής John Lewis Gaddis, απέτυχε να συγχρονίσει και να συνταυτίσει τον σκοπό του με τα απίστευτα στρατιωτικά μέσα τα οποία διέθεσε.

«Οι στόχοι», γράφει ο Αμερικανός καθηγητής, «βρίσκονται στη φαντασία και μπορεί να είναι ατελεύτητοι. Μπορείς να έχεις ένα θρόνο στη σελήνη με καταπληκτική θέα. Τα μέσα, όμως, είναι πεπερασμένα (συγκεκριμένα): Είναι ο στρατός, πλοία στη θάλασσα και οι δυνάμεις οι οποίες απαιτούνται για να τα επανδρώσουν. Οι στόχοι και τα μέσα πρέπει να συνδέονται, αν πρόκειται να υπάρξει αποτέλεσμα». Γιατί αναφερόμαστε στο μέγα ζήτημα της στρατηγικής, η οποία αποτελεί το ζωτικότερο και σημαντικότερο μέρος στην άσκηση πολιτικής και διπλωματίας από ένα σοβαρό κράτος;

Διότι αύριο, για δεύτερη φορά, και μετά από παρακλήσεις, εκκλήσεις και γονυκλισίες μηνών προς τον πράκτορα της τουρκικής κατοχής, Ακιντζί, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα συναντηθεί ξανά μαζί του σε ένα λεγόμενο «κοινωνικό δείπνο», δήθεν χωρίς ατζέντα και χωρίς προϋποθέσεις και όρους. Η Τουρκία έχει συγκεκριμένη, μακράς πνοής, στρατηγική κατά της Κύπρου. Αυτή κωδικοποιήθηκε το 1956 διά των γνωστών εκθέσεων του Νιχάτ Ερίμ προς τον μετέπειτα απαγχονισθέντα Πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ατνάν Μεντερές. Στοχεύει ξεκάθαρα στην επανάκτηση της Κύπρου ως γεωπολιτικού και στρατηγικού εφαλτηρίου για την υλοποίηση του άλλου μέγιστου στρατηγικού στόχου, ο οποίος είναι η ανάδειξη της Τουρκίας ως περιφερειακής και εντεύθεν παγκόσμιας δύναμης.

Η στρατηγική της Τουρκίας δεν είναι λόγια, είναι έργα. Οι Τούρκοι εννοούν και υλοποιούν όσα διακηρύσσουν. Μετά την τουρκική εισβολή και την κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, αξιοποιώντας αδυναμίες, ανεπάρκειες και έλλειψη συγκροτημένης στρατηγικής της ελληνικής πλευράς, προωθούν τον στρατηγικό στόχο τους για έλεγχο και επανάκτηση της νήσου. Τον περ. Φεβρουάριο εισέβαλαν και κατέκτησαν το θαλασσοτεμάχιο 3 της κυπριακής και ευρωπαϊκής ΑΟΖ. Εμπόδισαν το ερευνητικό έργο για το φυσικό αέριο ενός ευρωπαϊκού κράτους. Έκτοτε σχεδόν καθημερινά απειλούν. Μόλις την περ. Τρίτη ο αρχηγός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, Ακάρ, προειδοποίησε: «Δεν θα επιτρέψουμε κανένα τετελεσμένο στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Γι' αυτόν τον λόγο έχουμε πάρει με αποφασιστικότητα κάθε μέτρο και θα συνεχίσουμε να λαμβάνουμε».

Απώτεροι στόχοι της Τουρκίας: Να ελέγξει και να αρπάξει το φυσικό αέριο της Αν. Μεσογείου. Να αναδειχθεί σε συμπρωταγωνιστή γεωπολιτικών και ενεργειακών εξελίξεων στην περιοχή και, φυσικά, να επιβάλει το θέμα των υδρογονανθράκων στο τραπέζι πιθανών νέων συνομιλιών για το Κυπριακό. Η Άγκυρα διαθέτει την ισχύ και η ηγεσία της έχει τη βούληση να προωθεί τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, με τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, με την εισβολή στο κουρδικό Αφρίν, με τις επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ, με τη σύγκρουσή της με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, με τις αμείωτες απειλές, εκβιασμούς και επιθετικότητα στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Ποια είναι η στρατηγική του Προέδρου Αναστασιάδη; Ποιο είναι το σχέδιο Β ́ για αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας ή περί του πρακτέου σε περίπτωση νέου ναυαγίου σε πιθανές συνομιλίες; Ο εγκάθετος της κατοχής, Ακιντζί, με τον οποίο για δύο χρόνια ο Ν. Αναστασιάδης μοιραζόταν, έλεγε, «κοινό όραμα», όχι μόνο απαιτεί συνδιαχείριση και ίση μοιρασιά του φυσικού αερίου αλλά και απορρίπτει συνομιλίες «ανοικτού τέλους». Η... στρατηγική του Προέδρου είναι: Ψυχραιμία, νηφαλιότητα, σιωπή, διακριτικότητα, α! και διπλωματικά διαβήματα προς διάφορους αδιάφορους ξένους αποδέκτες, οι οποίοι, απλώς, φλυαρούν και καλούν την ασύδοτη Τουρκία να σεβαστεί «σχέσεις καλής γειτονίας με την Ελλάδα και την Κύπρο».

Διερωτάται κάθε εχέφρων πολίτης: Γιατί ο Πρόεδρος αύριο μεταβαίνει σε ένα ακόμα «κοινωνικό δείπνο»; Να διερευνήσει, τι; Τις προθέσεις της Τουρκίας; Αλλ’ αυτές είναι πασίγνωστες από το 1956! Ο Ν. Αναστασιάδης δεν τις γνωρίζει; Ερωτάται ξανά: Με ποια μέσα -πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά, αμυντικά, συμμαχικά, ευρωπαϊκά, κ.λπ.- θα αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα και αρπακτικότητα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ο στόχος επίλυσης του Κυπριακού δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός «κοινωνικού δείπνου» μιας νέας υποταγής στον Τούρκο. Ο Ν. Αναστασιάδης γνωρίζει πώς να αποτρέψει την τουρκοποίηση της Κύπρου; Αυτό να εξηγήσει στους Έλληνες της Κύπρου. Όχι να συντρώγει ανέμελα με τον πράκτορα της κατοχής.