«Ένας κόσμος που χάθηκε»
Το απόσταγμα της αφήγησής της είναι η πίκρα για τον ξεριζωμό από τη Μόρφου, την πόλη όπου μεγάλωσε και έζησε μαζί με την οικογένειά της τα καλύτερά της χρόνια. Με μια μαεστρία που πιθανώς εκλύεται από την φιλολογική της υπόσταση, καταφέρνει με λόγο λιτό και μη επιτηδευμένο, με υφή λογοτεχνική, να ξεδιπλώσει εν είδει ημερολογίου όλους τους χαρακτήρες που συνέθεσαν το φιλμ της δικής της ζωής