Ολοταχώς προς οπισθοδρόμηση αντί μεταρρύθμιση δήμων

Η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Κύπρο είναι μια ανάγκη. Η ανάγκη αυτή έδειξε τα δόντια της, όταν όλοι αντιλήφθηκαν ότι οι Δήμοι δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα. Δεν μπορούσαν να προσφέρουν αναγκαίες υπηρεσίες στους δημότες και προπάντων καθαριότητα, υποδομές και ποιότητα ζωής. Έτσι πρωτοεμφανίστηκε η έννοια συμπλεγματοποίηση.

Κάποιοι πίστεψαν ότι με τη συμπλεγματοποίηση μερικών υπηρεσιών το πρόβλημα θα εύρισκε τη λύση του. Όμως αποδείχτηκε ότι η νοοτροπία των αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν επέτρεπε ούτε συμπλεγματοποιήσεις να γίνουν. Έγινε παραδεκτό ότι μια σοβαρή μεταρρύθμιση μπορούσε να λύσει το πρόβλημα. Και η έννοια της μεταρρύθμισης περιελάμβανε την κατάργηση αρκετών δήμων και τη συνένωσή τους σε μεγάλους δήμους με όλα τα πλεονεκτήματα. Η Κυβέρνηση ανέθεσε τη μελέτη σε ειδικό οίκο, που έκρινε ότι έπρεπε να γίνει δραστική μείωση των δήμων, ώστε να συνενωθούν οι περιοχές και οι υπηρεσίες τους. Φυσικά η μελέτη και οι εισηγήσεις της ενόχλησαν πολλούς δημάρχους, που θα έχαναν τη θέση και τα οφίκιά τους. Έτσι η Ένωση Δήμων αποφάσισε να κάμει δική της μελέτη, με δικούς της ειδικούς, που περιόρισαν την κατάργηση των δήμων και άφηνε να λειτουργούν περισσότεροι.

Το θέμα άρχισαν να το χειρίζονται οι πλέον αναρμόδιοι. Οι δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι, που ένιωσαν τις καρέκλες τους να τρίζουν. Τα κομματικά παρασκήνια, που έβλεπαν να γίνεται αποκομματικοποίηση των δήμων. Είχαν φυσικά και τις διαμαρτυρίες των δικών τους ανθρώπων, που ζητούσαν κομματική βοήθεια για να σώσουν τον Δήμο τους, με συγχωρείτε, την καρέκλα τους και φυσικά και την κομματική τους επιρροή και διαδραστική πελατειακή σχέση με τους δημότες.

Οι κομματικές και δημοτικές ομάδες πιέσεως άρχισαν να ενεργοποιούνται. Και άρχισαν να «παίζουν την πουρού» και προς τη Βουλή και προς την Κυβέρνηση. Έτσι το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση άρχισε να μεταλλάσσεται σε νομοσχέδιο για την οπισθοδρόμηση, αντί για τη μεταρρύθμιση.

Η προσπάθεια ήταν να ικανοποιηθούν όλοι. Πρώτα αυξήθηκαν οι προβλεπόμενοι δήμοι από μονοψήφιο σε διψήφιο αριθμό. Ύστερα δημιουργήθηκαν τα δημοτικά διαμερίσματα. Αυτά σωστά πρέπει να υπάρχουν για να έχουν όλες οι συνοικίες τους δικούς τους αντιπροσώπους στα δημοτικά συμβούλια. Όμως, το ψητό είναι αλλού. Τα διαμερίσματα θα διατηρήσουν τα φέουδα των δημάρχων, που τώρα θα ονομάζονται αντιδήμαρχοι. Το δημοτικό τους μέγαρο θα διατηρηθεί, για να είναι το γραφείο του φεουδάρχη με τον νέο του τίτλο, στο νέο του φέουδο. Έτσι θα έχει τη δυνατότητα ο κάθε αντιδήμαρχος να προστατεύει τα δικαιώματα του διαμερίσματός του, αλλά κυρίως να διατηρήσει την πελατειακή σχέση κόμματος και δημοτών σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Οι διεργασίες είναι εντατικές. Δήμαρχοι διαμαρτύρονται με βροντώδη επιχειρήματα για να υπερασπιστούν τη συνέχιση του δήμου τους. Δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια συνέρχονται και αποφασίζουν με ποιο δήμο να ενωθούν ή με ποιο δήμο δεν δέχονται συνένωση. Ομάδες δημοτών διαμαρτύρονται για την κατάργηση του δήμου τους. Και το Υπουργείο ικανοποιεί όσα μπορεί και όσα δεν μπορεί να μην ικανοποιήσει.

Τα κόμματα αναμένουν με τους βουλευτές πανέτοιμους να δώσουν τη δική τους μάχη και με την ψήφο τους να εγκρίνουν την οπισθοδρόμηση, που θα την βαφτίσουν σε μεταρρύθμιση.

Τουλάχιστον ελπίζουμε να μη δούμε εκ περιτροπής δημαρχία ή μια θετική ψήφο από κάθε δημοτικό διαμέρισμα για να πάρει το δημοτικό συμβούλιο μιαν απόφαση. Πάντως η πολιτική ισότητα των αντιδημάρχων είναι εξασφαλισμένη.

Είναι βέβαιο ότι η οπισθοδρόμηση θα γίνει. Ελπίζουμε να δούμε καλύτερες υπηρεσίες, λιγότερους φόρους και να αντέξουμε όλες τις διαμάχες και τις αντιζηλίες των διαμερισμάτων και των αντιδημάρχων τους. Η οπισθοδρόμηση αυτή δείχνει ότι το πολιτικό και κομματικό ρουσφέτι είναι ανίκητο.