Αποχαιρετώντας το 2019

Ακόμη ένας χρόνος έρχεται στο τέλος του και μας αφήνει με τις θύμησες και τις αναμνήσεις του.

Το 2019 φεύγει με την κατάσταση του κόσμου να είναι η ίδια ή και χειρότερη από τις προηγούμενες χρονιές. Τουλάχιστον, καμία αλλαγή προς το καλύτερον.

Το πρόβλημα στη Μέση Ανατολή παραμένει άλυτο. Οι αντιπαλότητες μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων συνεχίζονται με την ίδια ένταση. Στη Συρία η τραγωδία συνεχίζεται και οι μετανάστες φεύγουν προς τη Δύση για να σωθούν από τα δεινά του πολέμου. Το πρόβλημα του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους παραμένει άλυτο. Εκείνο που συμβαίνει επίσης είναι οι αντιπαλότητες μεταξύ των Δυνάμεων της περιοχής. Όχι μόνον οι ηγεμονικές τάσεις ορισμένων τοπικών Δυνάμεων, αλλά επίσης οι αντιπαλότητες μεταξύ τους.

Προβλήματα επίσης στην Ασία, στο Αφγανιστάν, στην Ινδία, στο θέμα του Κασμίρ, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική.

Υπήρξαν πολλά ζητήματα που απασχόλησαν τον κόσμο. Δύο από αυτά ήταν η κλιματική αλλαγή και το Brexit.

Διαφορετικά θέματα, αλλά εξίσου σημαντικά. Η κλιματική αλλαγή ταλαιπωρεί ολόκληρο τον πλανήτη. Ταλαιπωρεί βέβαια και τις χώρες μας. Η Κύπρος και η Ελλάδα είναι τραγικοί μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Καταστροφικό για τον καθένα.

Το Brexit ήταν κάτι που στην αρχή κανένας δεν το πίστευε. Και όμως: το δημοψήφισμα έδωσε οριακό αποτέλεσμα προς την έξοδο. Μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, φαίνεται ότι οι Βρετανοί αποφάσισαν να εξέλθουν της ΕΕ δίνοντας ισχυρή εντολή στον κ. Μπόρις Τζόνσον. Ακόμη, βέβαια, η υπόθεση δεν έληξε. Ενώ, λοιπόν, την ΕΕ κυβερνούσαν, στην ουσία οι Γαλλο-Γερμανοί, με πρώτο συνεταίρο τη Γερμανία, αυτή τη φορά έκαναν ακόμη ένα βήμα και επέλεξαν Πρόεδρο της Κομισιόν μια Γερμανίδα. Ίσως αυτό να ξεχείλισε το ποτήρι. Οι Βρετανοί θυμήθηκαν φαίνεται το αυτοκρατορικό τους παρελθόν (“Who won the war?”) και αποφάσισαν τελειωτικά να φύγουν. Η Σκωτία όμως θέλει να μείνει -αν τη δεχθούν- όπως και η Βόρειος Ιρλανδία. Τι θα γίνει; Επικίνδυνη και εύθραυστη κατάσταση που χρήζει λεπτού χειρισμού από το Westminster.

Κι ερχόμαστε τώρα στη γειτονιά μας και στις φιλοδοξίες και πράξεις της Τουρκίας. Για το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ έχει από καιρό εισβάλει σ’ αυτήν και συνεχίζει την εισβολή και τις παράνομες ενέργειές της. Οι δικαιολογίες του κ. Ερντογάν δεν μπορούν να στηριχθούν νομικά, αφού, εκτός των άλλων, δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κράτος που να λέγεται «TRNC». Η μόνη χώρα που το αναγνωρίζει είναι η Τουρκία.

Η Τουρκία προχωρεί τώρα στην επίθεσή της κατά των ελληνικών συμφερόντων. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να ακυρώσει ορισμένα από τα αποτελέσματα των Βαλκανικών Πολέμων, τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου και άλλα συναφή. Με άλλα λόγια: το Αιγαίο και τα νησιά του δεν μπορούν να ανήκουν μόνο στην Ελλάδα, λέγουν. Η Τουρκία διεκδικεί μερίδιο. Από εδώ αρχίζει η ιστορία και συνεχίζεται. Θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τις Συνθήκες.

Αυτή είναι η κατάσταση στον κόσμο σήμερα. Αυτήν βλέπουμε όλοι μας και ελπίζουμε και ευχόμαστε με τον νέο χρόνο η κατάσταση να καλυτερεύσει. Πώς; Με κάποιο μαγικό ραβδί;

*Δικηγόρος, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σχέσεων (Η.Ε.Ι., Γενεύης Ελβετίας), Πρόεδρος του Ιδρύματος Θεοδούλου, πρώην Μέλος της Γραμματείας του ΟΗΕ στο Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων