Κυπριακή Δημοκρατία: Αναζητώντας δικαίωση

Η συνάντηση του Βερολίνου απλώς διατήρησε το αίσθημα ότι παραμένει ελπίδα για να εξευρεθεί λύση. Όμως, θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει από δική μας πλευράς μια ανάλυση των συνεπειών μιας λύσης που θα προκύψει, έστω χωρίς άλλες δικές μας υποχωρήσεις. Εάν η Τουρκία εγκαταλείψει την επιμονή της για εγγυήσεις και δικαίωμα επέμβασης και συμφωνήσει να αποσύρει τον στρατό κατοχής, με όσα συμφωνήθηκαν για τα άλλα τέσσερα κεφάλαια του διαλόγου, μια τέτοια λύση θα είναι «δίκαιη», θα είναι «λειτουργική», θα είναι «βιώσιμη», θα είναι σύμφωνη με το «κοινοτικό κεκτημένο»; Πρέπει να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά χωρίς εθελότυφλο ευσεβοποθισμό, αλλά και με ξεκάθαρο δεδομένο την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Το περί δικαίου συναίσθημα του κάθε πολίτη, που επιθυμεί λύση και αγωνιά, διαβλέπει τις επιθυμίες της Τουρκίας, ενώ δεν αγνόησε το γεγονός ότι η συνάντηση στο Βερολίνο μετέτρεψε ως προς το έδαφος τη «διαφορά» σε ζήτημα μεταξύ των «δύο κοινοτήτων», ενώ όσον αφορά τη θάλασσα κατέστησε διά της σιωπής κυρίαρχο την Τουρκία!

Μέχρι το επόμενο βήμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, η Κυπριακή Δημοκρατία, που δεν έχει προεκλογική αναμέτρηση, όπως ο κ. Ακιντζί, θα πρέπει, από κοινού με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, να αντιμετωπίσει την εισβολή στην ΑΟΖ της Κύπρου, που παγιώνει σταθερά με λόγο και πράξη, ως δήθεν δικαίωμα, η Τουρκία (ακόμη και με μνημόνιο με τη Λιβύη). Πρέπει όλοι, από κοινού, να προβάλουν την εμμονή μας στις αρχές και στις αξίες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, με πλήρη διαφύλαξη του ευρωπαϊκού νομικού κεκτημένου. Εμμονή στον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς πολιτών. Απαιτείται, πρόσθετα, να δοθεί έμφαση στη διεθνοποίηση του ζητήματος, με τη σαφή θέση ότι συνεχίζει να είναι θέμα παράνομης στρατιωτικής εισβολής και κατοχής, με μεθοδευμένη δημογραφική αλλοίωση και εποικισμό. Σε αντίθετη περίπτωση, κανένας «συμβιβασμός» για λύση δεν μπορεί να λειτουργήσει ή να εφαρμοστεί χωρίς τήρηση της δημοκρατικής αρχής.

Ο Καθηγητής Βαγγέλης Κουφουδάκης σε μιαν από τις πολλές διαλέξεις του (ήταν σε σχέση με τα 50 χρόνια της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας), πάντα με επιστημονική πληρότητα, γνώση, τεκμηριωμένη ανάλυση και αντικειμενική παράθεση προβληματισμού και απόψεων, ως ένας από χρόνια μελετητής του κυπριακού προβλήματος και πραγματικός φίλος της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολίτης των ΗΠΑ, μας προειδοποίησε, μεταξύ άλλων, και με τα ακόλουθα:

«Η ‘‘εποικοδομητική ασάφεια’’ (constructive ambiguity) και η αρχή τού ‘‘μη ρωτήσεις και δεν θα πω’’ (don’t ask, don’t tell) δεν αρκούν πλέον. Η κυπριακή ηγεσία πρέπει να εξηγήσει σε βάθος, και όχι με συνθήματα, τις συνέπειες του λεγόμενου ‘‘οδυνηρού συμβιβασμού’’, γιατί ‘‘ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες’’. Οι συμβιβασμοί που έγιναν και η νεκρανάσταση του σχεδίου Ανάν δεν θα οδηγήσουν στην επανένωση της Κύπρου στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Αντίθετα, βρισκόμαστε σε μια νέα πορεία της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας ύστερα από 50 χρόνια ανεξαρτησίας».

Είχε υπόψη του και ανέλυσε την τότε καταστροφική πρόθεση για στιγμιαία «κατάλυση» της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη στιγμιαία «αναγνώριση» του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους και τη σύναψη ενός «νέου συνεταιρισμού». Επίκαιρη και πάλιν η θεώρηση αυτή, αφού γίνεται λόγος να προετοιμαστεί ο λαός για λύση με συμβιβασμό.

Άλλωστε, με τη συμμετοχή και της κ. Λουτ ανανεώθηκε η ανάμειξη στους υπό σχεδιασμόν «όρους αναφοράς», της «κοινής δήλωσης της 11.2.2014» (Αναστασιάδη - Έρογλου), η οποία σαφώς αναφέρει ότι η παρθενογένεση του νέου κρατικού μορφώματος θα προκύψει εξίσου από τις δύο κοινότητες. Όχι πλέον ως πρόνοια ενός δοτού Συντάγματος, όπως του 1960, αλλά επικυρωμένη, πλέον, από τον λαό, εάν περάσει τούτο σε δημοψήφισμα.

Επιτέλους, ας θυμίσει κάποιος στις πολιτικές δυνάμεις τα λεχθέντα από τον καθηγητή Γ. Τενεκίδη:

«Το Δίκαιο ορίζει ότι το κατειλημμένο τμήμα της Κύπρου είναι, όσο διαρκεί η ανωμαλία, αναπόσπαστο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Δίκαιο ορίζει ότι η στρατιωτική κατάληψη είναι μια προσωρινή de facto κατάσταση που πρέπει να τερματιστεί με την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων. Το Δίκαιο ορίζει ότι οι ξεριζωμένοι πρέπει να επανέλθουν στις εστίες τους και να αποκτήσουν τις περιουσίες τους. Το Δίκαιο ορίζει ότι η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών μέσα στον ενιαίο κρατικό χώρο, ακόμη και ομοσπονδιακό, είναι αρχή απαράβατη. Το Δίκαιο ορίζει ότι σε εκείνους που ζημιώθηκαν ανεπανόρθωτα θα καταβληθεί αποζημίωση. Το Δίκαιο ορίζει ότι καμιά συμφωνία δεν μπορεί να κλείσει έγκυρα την κυπριακή τραγωδία, αν γίνει κάτω από συνθήκες πίεσης ή εξαναγκασμού, όπως είναι η παρουσία σαράντα χιλιάδων ενόπλων στο κυπριακό έδαφος».

Πολύ δε περισσότερο όταν τώρα επικρέμαται η απειλή για την Αμμόχωστο και βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ο νέος Αττίλας στην Κυπριακή ΑΟΖ.

*Δικηγόρος