Ο μεγαλύτερος εχθρός: H έλλειψη κοινού εσωτερικού μετώπου

Εμείς έχουμε ακόμη ψευδαισθήσεις για τις επιδιώξεις της Τουρκίας. Αρκούμαστε στην αναζήτηση υψηλότερου ποσοστού σε εκλογές, ως η επικείμενη. Στον βωμό αυτής της προσπάθειας, παραγνωρίζεται και υποτιμάται ο συνεχής κίνδυνος που λέγεται Τουρκία
Η Τουρκία, έχοντας δεδομένα τα όσα ήδη διασφάλισε με τις διαδοχικές υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς, που έγιναν χωρίς εκ των προτέρων εξουσιοδότηση από τον λαό και ευρίσκονται έξω και αντίθετα προς τις συνταγματικές πρόνοιες στις οποίες όλοι οι Πρόεδροι, όλοι οι υπουργοί και όλοι οι βουλευτές διαβεβαιώνουν πίστη, φροντίζει τώρα να αμφισβητήσει με προκλητικό τρόπο (με νέα παραβίαση του διεθνούς δικαίου για ό,τι αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας) τον υποθαλάσσιο πλούτο, ως να μην υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία.


Προφανής η παραβίαση του διεθνούς Δικαίου, που δεν ενοχλεί την Τουρκία, αφού τη διαπράττει αδιατάρακτα επί του εδάφους για 45 χρόνια. Τούτο, γιατί γνωρίζει ότι, όσες και αν έχει αξιώσεις έναντι των εταίρων της, η Κυπριακή Δημοκρατία, για να επιδείξουν έμπρακτα την οφειλόμενη αλληλεγγύη, ως η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει, ή ακόμη τα όσα νομικά και πολιτικά άλλα μέτρα ή δυνατότητες έχει η Κυπριακή Δημοκρατία, η ίδια η Τουρκία έχει έναντι της Κύπρου ένα μόνιμο πλεονέκτημα: τη συνεχή εσωτερική κομματική αντιπαλότητα, που αποτελεί επανάληψη της, τόσο γνωστής για τα δεινά και τις καταστροφές που έχει επιφέρει στον Ελληνισμό, διχόνοιας. Άλλωστε, ήταν βεβαία πως ό,τι κι αν διακήρυσσε σε βάρος της το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην άτυπη αυτή συνεδρία του, θα ήταν και πάλι αφορμή για διαφωνία μεταξύ των ε/κ πολιτικών κομμάτων. Κατάσταση που ήδη προέκυψε.
Στρατηγική αντίδρασης


Πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτόν ότι αποτελεί απαραίτητη και αναγκαία στρατηγική αντίδρασης στα σχέδια της Τουρκίας, το να υπάρξει συνθετική δράση που θα στηρίζεται στην ομοψυχία για δίκαιη διεκδίκηση περί το Κυπριακό. Κοινή δράση που επίσης είναι τόσο απαραίτητη και για ό,τι αφορά τα συμπτώματα κατάρρευσης θεσμών και αξιών, που είναι πρόδηλα και έντονα.


Η Τουρκία δεν είναι τυχαία που δεν «αναγνωρίζει» μια χώρα μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κυπριακή Δημοκρατία, και τη θεωρεί, προκλητικά και απαράδεκτα, ως δήθεν «εκλιπούσα». Το πράττει για να ισχυριστεί, μεταξύ άλλων, ότι δεν υπάρχει κρατική υφαλοκρηπίδα και, άρα, ούτε ΑΟΖ, που να επιδέχονται προστασία τρίτων. Η ίδια γνωρίζει τι θέλει.


Εμείς έχουμε ακόμη ψευδαισθήσεις για τις επιδιώξεις της Τουρκίας. Αρκούμαστε στην αναζήτηση υψηλότερου ποσοστού σε εκλογές, ως η επικείμενη. Στον βωμό αυτής της προσπάθειας, παραγνωρίζεται και υποτιμάται ο συνεχής κίνδυνος που λέγεται Τουρκία. Είναι θλιβερό αλλά και όχι τυχαίο το ότι έχουμε φθάσει σε μια τέτοια κατάσταση έλλειψης καλόπιστης αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων, που κάθε αναφορά για κοινή και ομόψυχη δράση να ευτελίζεται ως αναληθής και υστερόβουλη!
Ο λαός, πέρα από τη συνεχή και διευρυμένη απαξίωση της πολιτικής ως ασκείται και των πολιτικών που την ασκούν, διαβλέπει με το ισχυρό περί δικαίου αίσθημά του ότι μόνο με συνένωση δυνάμεων εσωτερικά μπορούμε να έχουμε δυνατότητα να πείσουμε και τους όποιους ξένους για έμπρακτη και πραγματική αλληλεγγύη προς τη χώρα μας.


Σε μια, λοιπόν, χρονική στιγμή που συμπίπτει να έχουμε τους λαούς των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να οδεύουν προς τις κάλπες για ανάδειξη του νέου Ευρωκοινοβουλίου, οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει, με την αθρόα προσέλευσή τους στις κάλπες, να δώσουν τέτοια μεγάλα ποσοστά συμμετοχής, ώστε να αποδείξουμε εμπράκτως ότι πιστεύουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αρχές που τη θεμελίωσαν και τη διέπουν. Αρχές και αξίες που θα πρέπει να υλοποιηθούν σε πραγματική και υπαρκτή αλληλεγγύη.
Είναι, λοιπόν, στον ίδιο τον κυρίαρχο λαό, το βάρος και το καθήκον να δείξει τη δύναμη και τη διεκδίκησή του κατά το δίκαιο. Άλλωστε, οι φίλοι και εταίροι μας, δεν μπορούν να αδιαφορήσουν για το πρόβλημα, όταν εμείς, με μια φωνή ενωμένοι, απαιτούμε να προβεί σε ό,τι οφείλει η Ευρωπαϊκή Ένωση προς κάθε κράτος μέλος της που υφίσταται μια τέτοια απροκάλυπτη επίθεση, κατά παράβαση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
ΑΝΔΡΕΑΣ Σ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
Δικηγόρος