Έχουμε φτάσει στη θλιβερή κατάντια να εκλιπαρούμε άλλα κράτη να μας υπερασπιστούν έναντι της Τουρκίας. Φαίνεται ότι η Ιστορία δεν μας έχει διδάξει τίποτα και καθημερινά ακούμε ιαχές προεκλογικού πολέμου στο εσωτερικό για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Για κάποιους, το ποσοστό του κόμματός τους είναι πιο σημαντικό από το ποσοστό επιβίωσης της πατρίδας μας Ναι, πλέον μπορούμε να μιλάμε για κατάντια με τα όσα βιώνουμε στη νήσο των «Αγίων». Δυστυχώς, έχουμε καταντήσει ένα μόρφωμα κράτους με, τολμώ να πω, παγκόσμια πρωτοτυπία. Η Κυπριακή Δημοκρατία αυτήν τη στιγμή δέχεται γι' ακόμα μια φορά εισβολή από την Τουρκία και στο εσωτερικό περί άλλα τυρβάζουν. Αυτό το κράτος έχει αφεθεί, στην κυριολεξία, στο έλεος του Θεού από τους διάφορους, διαχρονικά παρερχόμενους, «φωστήρες και σωτήρες» του. Ενώ βρισκόμαστε υπό συνεχόμενη απειλή από την Τουρκία εδώ και μισό αιώνα, όσοι πέρασαν από τα κέντρα εξουσίας, άφησαν αυτό το κράτος ανοχύρωτο, εξυπηρετώντας, καθαρά, άλλα συμφέροντα, στην ουσία τουρκικά! Μια παγκόσμια πρωτιά, γιατί κανένα κανονικό κράτος που οι πολίτες του ζουν με τη σκανδάλη στραμμένη προς αυτούς μέρα νύχτα δεν αποδυναμώνει την αμυντική του θωράκιση. Κανένα κανονικό κράτος, που κινδυνεύει η ύπαρξή του, δεν ανέχεται φωνές που δικαιώνουν τον κατακτητή. Κανένα κανονικό κράτος δεν ανέχεται φωνές, την ώρα που απειλείται, να μιλούν για αποστρατιωτικοποίηση, ονομάζοντας αυτήν την τοποθέτηση μοντέρνα και εκσυγχρονιστική.
Χαρακτηρίζοντας, μάλιστα, εθνικιστικές, όσες φωνές υπερασπίζονται τα δίκαια αυτού του βασανισμένου λαού. Στην Αρχαία Ελλάδα είχαν άλλο όνομα γι’ αυτούς, τους οποίους τιμωρούσαν με θάνατο και πέταγαν το πτώμα τους μακριά από την πόλη, γιατί δεν ήταν άξιοι να τιμηθούν ως νεκροί. Σε κανένα κανονικό κράτος ο κατακτητής δεν έχει γίνει συγκάτοικος και μελλοντικός συνεργάτης. Σε κανένα κανονικό κράτος δεν έχουν ως σημαία τους το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Αποτελεί, επίσης, μέγα ερώτημα πού πήγαν και πηγαίνουν οι εισφορές του λάου, δοσμένες από το υστέρημά του, για την άμυνα. Πού έχουν ξοδευτεί τόσα εκατομμύρια; Γιατί κανένας δεν αγγίζει αυτό το θέμα; Μήπως θα αποκαλυφθεί ακόμα ένα βαρβάτο σκάνδαλο; Έχουμε φτάσει στη θλιβερή κατάντια να εκλιπαρούμε άλλα κράτη να μας υπερασπιστούν έναντι της Τουρκίας. Φαίνεται ότι η Ιστορία δεν μας έχει διδάξει τίποτα και καθημερινά ακούμε ιαχές προεκλογικού πολέμου στο εσωτερικό για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Για κάποιους, το ποσοστό του κόμματός τους είναι πιο σημαντικό από το ποσοστό επιβίωσης της πατρίδας μας. Αλλά βρισκόμαστε στο 2019, όπου ο πόλεμος και η κατάκτηση πλέον παίζονται σε άλλα επίπεδα. Στο γεωστρατηγικό, στο διπλωματικό επίπεδο, αλλά και στον κυβερνοχώρο. Δεν θα αναφερθώ στο γεωστρατηγικό επίπεδο, ούτε στον κυβερνοχώρο, γιατί είναι σε νηπιακό, αν όχι μη υπαρκτό, επίπεδο. Η εξωτερική πολιτική που ασκείται, εκ του αποτελέσματος φαίνεται να είναι στον σωστό δρόμο. Όμως, δυστυχώς, δεν είναι αρκετό. Οι ρητορικές καταγγελίες της Τουρκίας είναι χάδι στα αφτιά του νεοσουλτάνου, ο οποίος γραμμένα έχει τα λόγια, αλλά και το όποιο δίκαιο, διεθνές ή μη.
Με τα λόγια κτίζω ανώγια και κατώγια, έλεγαν οι γιαγιάδες μας, κυρίες και κύριοι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Χρειάζονται έμπρακτα μέτρα για αποτροπή της τουρκικής επεκτατικότητας σε έδαφος και θάλασσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί, πλέον, η Κύπρος είναι το ανατολικότερο σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ως τέτοιο, πρέπει να αντιμετωπίζεται. Όμως, οι πρώτοι και οι τελευταίοι που έχουν ευθύνη για τη φύλαξη του εδάφους και των συνόρων τους είμαστε εμείς. Ένας λαός, μια κοινωνία με συγχυσμένη ταυτότητα. Χωρίς όραμα για το μέλλον. Κατάντια της αρπαχτής. Όταν καίγεται το σπίτι σου, δεν συζητάς ποιος φταίει, αλλά τρέχεις να σβήσεις τη φωτιά. Έχουμε ευρωεκλογές και ακόμα δεν ακούσαμε πώς θα φέρουμε την Ευρώπη πιο κοντά μας από τους υποψήφιους «σωτήρες» μας. Δεν ακούσαμε πώς θα εκσυχρονιστούμε και να τρέξουμε με ταχύτητες φωτός, όπως τρέχει ο υπόλοιπος κόσμος. Δεν ακούσουμε πώς θα θωρακίσουμε, επιτέλους, την ύπαρξή μας σε αυτά τα ιερά χώματα της πατρίδα μας. Το μόνο που ακούμε είναι προεκλογικές αψιμαχίες, που σε λίγες μέρες δεν θα υπάρχουν. Και μετά, «business as usual»... Κατάντια.... ΕΛΕΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Πολιτικός Μηχανικός
