Όταν τζιυλούν το αβκόν με την μανιβέλλαν

Η πτώση τμήματος της οροφής του Κέντρου Ελέγχου Λευκωσίας έφερε ξανά στο προσκήνιο τις αργόσυρτες και αναποτελεσματικές διαδικασίες που ακολουθούνται σε διάφορους τομείς της κρατικής υπηρεσίας και μάλιστα σε θέματα υψίστης σημασίας, όπως είναι η ασφάλεια των πτήσεων, η ασφάλεια στους δρόμους κ.ά. Πριν από 16 χρόνια επιχειρήσαμε να αποκτήσουμε νέο σύστημα ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας, το περιβόητο Lefco, το οποίο ανακαλύψαμε τελικά ότι δεν μας έκανε, αφού πέρασαν... 10 χρόνια! Έχουμε χτίσει και ένα κτήριο για να το βάλουμε, το οποίο παραμένει κενό από τότε. Όσο για το νέο σύστημα, το Υπουργείο περιμένει ακόμα να του υποβληθεί τεχνική έκθεση, για να προχωρήσει μετά σε διαδικασία προσφορών και κάτσε γάρε ψόφα ώσπου να φκει τσιαΐριν. Η ίδια εικόνα παρουσιάζεται και στο σύστημα με τις κάμερες τροχαίας, το οποίο προσπαθούμε (ή φαίνεται ότι προσπαθούμε) να εγκαταστήσουμε εδώ και 12 χρόνια και Κύριος οίδε πότε θα το φέρουμε, αν το φέρουμε. Το νέο Νοσοκομείο Λάρνακας εξελίσσεται κι αυτό σε «δεύτερη Πλατεία Ελευθερίας», όπως γράφτηκε προσφυώς, αφού τα κατασκευαστικά έργα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2013 και θα ολοκληρώνονταν τρία χρόνια αργότερα, αλλά έξι χρόνια αργότερα δεν έχουν τελειώσει. Σε έργα ζωτικής σημασίας, «τζιυλούν το αβκόν με την μανιβέλλαν». Σε κάποια, μάλιστα, περιμένουν ακόμα το αβκόν να βγει... από τον πισινό της όρνιθας για να το τζιυλήσουν...

ΜΠΟΞΕΡ