Οι Τούρκοι δεν ορρωδούν προ ουδενός

Γίνεται και πάλι πολύς λόγος για «άτυπες συνομιλίες», για «Πενταμερή», για «όρους αναφοράς» κ.τ.λ. Έχω την εντύπωση ότι «με τον νου μας κάμνουμε μπαϊράμι», εάν τρέφουμε την ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία θα αλλάξει στάση και θα εγκαταλείψει τον τελικό της στόχο για επανάκτηση και ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου.

Εμείς μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε πλεύση και να θέσουμε όρους εάν

πρόκειται να παρακαθίσουμε ξανά σε συνομιλίες/διαπραγματεύσεις και όχι σε «κουβέντες του καφενείου» που διευκολύνουν την Τουρκία να υλοποιεί μεθοδικά τα σχέδιά της σε βάρος της Κύπρου.

Αυτά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στον κάθε απεσταλμένο του Γ.Γ. του ΟΗΕ που θέλει να κρατά «ίσες αποστάσεις»:

1) Η Τουρκία να εφαρμόσει όλες τις κυπρογενείς της υποχρεώσεις και να

παύσει να θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα».

2) Να τερματίσει τις συνεχείς προκλήσεις, απειλές και εκβιασμούς και την

εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ και γενικά όλες τις άλλες πειρατικές ενέργειες.

3) Να εφαρμόσει τα ψηφίσματα 550/1984 και 789/1992 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Αμμόχωστο και να παραδοθεί η πόλη στα Ηνωμένα Έθνη και μάλιστα στα δημοτικά όρια προ της εισβολής και να

επιστρέψουν οι νόμιμοι κάτοικοί της σε αυτήν.

4) Να εφαρμοστεί το ψήφισμα του ΟΗΕ για τα Στροβίλια, τα οποία κατέλαβε ο τουρκικός στρατός το 2000.

5) Να εφαρμοστούν οι πρόνοιες της ούτω καλούμενης συμφωνίας της Γ΄ Βιέννης όσον αφορά στα δικαιώματα των κατοίκων της Καρπασίας και στην επανεγκατάστασή τους σε αυτήν.

6) Να τερματίσει η Τουρκία την καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα εδάφη.

7) Να ανοίξει τα αρχεία του ο τουρκικός στρατός για να διακριβωθεί η τύχη των όσων συνελήφθησαν αιχμάλωτοι και γενικά να διακριβωθεί η τύχη όλων ανεξαίρετα των αγνοουμένων.

8) Να συμμορφωθεί προς όλες τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) όσον αφορά στις ατομικές προσφυγές.

Τέλος, να κληθεί η Τουρκία να καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές και λεηλασίες που προκάλεσαν τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής.

Και επειδή γίνεται λόγος για «όρους αναφοράς» για να επαναρχίσουν συνομιλίες / διαπραγματεύσεις, εάν δεν τηρηθούν αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχει λόγος για νέες «άτυπες συνομιλίες», οι οποίες θα επιτρέπουν στην Τουρκία να δημιουργεί νέα τετελεσμένα και να εδραιώνει τα υφιστάμενα.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι η Τουρκία δημιουργεί νέα τετελεσμένα και εδραιώνει τα υφιστάμενα όταν δεν διεξάγονται συνομιλίες. Ας μας λεχθεί στα 40 και πλέον χρόνια που διεξάγονταν αυτές «οι κουβέντες του καφενείου», όπως τις χαρακτήρισε προ ετών ο Άγγλος δημοσιογράφος Robert Fisk στην εφημερίδα «Independent», τι έχει επιτευχθεί.

Η Τουρκία οσημέραι προχωρεί στην επανάκτηση της Κύπρου και τον πλήρη έλεγχό της και εμείς ονειρευόμαστε «απελευθέρωση» και «επανένωση» όταν την έχουμε απενοχοποιήσει με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (τις λεγόμενες συμφωνίες κορυφής) και, με την υποβολή χάρτη για το εδαφικό, αποδεχθήκαμε τη διχοτόμηση.

Οι Τούρκοι δεν ορρωδούν προ ουδενός και μία γλώσσα καταλαβαίνουν. Αυτήν της δυνάμεως και της ισχύος.

*Πρώην συνδικαλιστής