Η ορθή χρήση της υπέροχης ελληνικής γλώσσας και ο κ. Χαμπιαούρης

Είχα ανεβάσει πρόσφατα, σε Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης, ένα σχόλιο, για μια δήλωση του Υπουργού Παιδείας στα Δελτία Ειδήσεων το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου, σχετικά με τη μετακίνηση του λυκειάρχη, κ. Σέπου, για το γνωστό θέμα της κοπέλας, που δεν έγινε δεκτή από τον διευθυντή του σχολείου, λόγω του γεγονότος ότι φορούσε μαντήλα.

Μεταφέρω, όπως την θυμάμαι, τη δήλωση του Υπουργού: «Μίλησα με τον διευθυντή, ο οποίος είναι πρόθυμος να... υποστεί τις ευθύνες του, γι’ αυτό που έγινε!..». Να σημειώσουμε εδώ ότι όλα όσα θα γράψω πιο κάτω δεν εμπεριέχουν εμπάθεια ή προσπάθεια μείωσης του έργου ή της προσωπικότητας του συμπαθούς κ. Χαμπιαούρη, ο οποίος προέρχεται από τις τάξεις των διδασκάλων. Σημειώστε, δε, ότι και ο γράφων, παρ'ότι καθηγητής Αγγλικών, προτιμά τον τίτλο: Δάσκαλος. Στην Ελλάδα, εξάλλου, υπηρέτησα και τη Δημοτική Εκπαίδευση, στα 28 χρόνια που έχω στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού.

Δεν επιθυμώ να κάνω μαθήματα Γλώσσας ή λεξιλογίου κ.λπ., στον σεβαστό, επί της Παιδείας, Υπουργό. Σκοπός του κειμένου αυτού είναι να προτρέψω τους Κυπρίους συμπατριώτες μας να αφήσουν για λίγο τα κινητά, το Ίντερνετ, την τηλεόραση, το ποδόσφαιρο και άλλα, και να αφιερώνουν, καθημερινά, λίγο από τον ελεύθερό τους χρόνο στο διάβασμα ενός λογοτεχνικού βιβλίου, μιας εφημερίδας, ίσως να ανοίγουν κάπου-κάπου και κανένα λεξικό, της τόσο πλούσιας και εξαιρετικής ελληνικής γλώσσας, και ούτω καθ' εξής...

Και εξηγώ. Όταν αναφερόμαστε σε ευθύνες, το ρήμα που μπαίνει μπροστά είναι συνήθως το αναλαμβάνω. Το δε ρήμα υφίσταμαι, συνήθως ακολουθείται από τη λέξη συνέπειες. Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Υφίσταμαι τις συνέπειες των πράξεών μου. Ο Ιησούς υπέστη το μαρτύριο του Σταυρικού Θανάτου. Ο οδηγός του αυτοκινήτου, μετά την πτώση εις τον κρημνόν, υπέστη σοβαρά τραύματα και μετεφέρθη, πάραυτα, στο νοσοκομείο. Χρόνοι: Υφίσταμαι, υπέστην, θα υποστώ.

Και μερικά παραδείγματα για το ρήμα αναλαμβάνω. Αφήστε με να χειριστώ εγώ αυτήν την υπόθεση, και δέχομαι να αναλάβω τις όποιες ευθύνες προκύψουν. Ο πατέρας συμβούλευσε τα παιδιά του να έχουν το θάρρος να αναλαμβάνουν πάντοτε τις ευθύνες που τους αναλογούν.

Μερικοί, είμαι βέβαιος ότι θα πουν πως προσπαθώ να κάνω τον έξυπνο, ότι δεν είμαι πια δάσκαλος και άλλες κακίες!.. Λάθος μέγιστο.

Και, για να εξηγούμεθα, δεν είναι το μοναδικό λεκτικό λάθος αυτό, για το οποίο γράφω πιο πάνω. Πολλοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι, γνωστά πρόσωπα, όπως καλλιτέχνες και λοιπά, καθημερινώς διαπράττουν παρόμοια λάθη. Αλλά και εγώ ο ίδιος διαπράττω λάθη, γλωσσικά, λεκτικά, γραμματικά και άλλα...

Θα κλείσω με το εξής: Όλοι, από τον πιο απλό εργάτη, τον απλό κλητήρα κ.λπ., ίσαμε τον πιο σοφό και μορφωμένο κάτοχο διδακτορικού, οφείλουμε συνεχώς να επιζητούμε τη βελτίωση της εκφοράς του λόγου. Η ύπαρξη εκείνου του «Δρ» μπροστά από το όνομά μας δεν αρκεί, για να αποδείξει την αξία ή τα προσόντα μας.

*Κερυνειώτης πρόσφυγας