Δήμος Αμμοχώστου και τα μηνύματα από την εκλογική αποχή

Σε μια περίοδο που η Άγκυρα κατευθύνει στα κατεχόμενα, διά της ψευδοκυβέρνησης που ελέγχει απόλυτα, μια προφανέστατα νέα σε βάρος της Αμμοχώστου μορφή της επεκτατικής βουλιμίας της και ενώ τα ερευνητικά και άλλα πλοία της παραβιάζουν, αντίθετα προς το διεθνές δίκαιο, με διατρήσεις και άλλες εργασίες την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, η αναπληρωματική εκλογή Δημάρχου για την ίδια την πόλη της Αμμοχώστου έστειλε, διά της αποχής, πολλά μηνύματα και προς πολλούς αποδέκτες. Κυρίως αποκάλυψε, αφ’ ενός, ότι και πάλι πρυτάνευσε η κομματική αντιπαλότητα χάριν μικροκομματικής πολιτικής, και, αφ’ ετέρου, κατέδειξε την απαρέσκεια του εκλογικού σώματος έναντι των κομματικών αντιπαραθετικών επιλογών. Μια πόλη χωρίς τους κατοίκους της, έρημη, αλλά και πρόσθετα εγκαταλειμμένη από τον πολιτικό κόσμο και τους δημότες της, που δεν κατάφεραν να αναδειχθούν συναγωνιστές για μια από κοινού επιλογή για το υπόλοιπο της θητείας του Δημάρχου.

Προφανώς δεν έχει ευθύνη η ίδια η πόλις για την αδιαφορία ή αποστασιοποίηση του ίδιου του λαού από τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία. Όμως, πρόκειται για μια νοοτροπία την οποία εχθροί και «φίλοι» θα εκμεταλλευθούν, θεωρώντας ότι αποτελεί ένδειξη πως η πλειοψηφία αδιαφορεί και δεν αντιδρά για ό,τι είναι δυνατό να επέλθει κατά την τουρκική μεθόδευση. Κόμματα και λαός ζουν για το σήμερα, χωρίς κανένα προβληματισμό για το αύριο. Ούτε η ιστορική μνήμη, αλλά ούτε οι τόσες διαχρονικές θυσίες συνεγείρουν την αγωνιστικότητα και τη διεκδίκηση, παρά τον προφανή νέο σχεδιασμό της Τουρκίας. Πρόσθετη αποτυχία κράτους, κομμάτων και κοινωνίας. Δεν θα βραδύνει η ώρα που θα ακούσουμε από το ψευδοκράτος ότι προχωρούν σε εφαρμογή των «μέτρων» που εξήγγειλαν σε βάρος της Αμμοχώστου, γιατί αδιαφορούν και απέχουν οι δημότες της Αμμοχώστου για την πόλη τους και την αποκατάσταση της νομιμότητας.

Προκύπτει, λοιπόν, για μια ακόμη φορά, ως τραγική διαπίστωση, το ότι, παρά την κρισιμότητα της κατάστασης και τα εξαγγελθέντα για την πόλη νέα μέτρα του ψευδοκράτους, ουδείς έστρεψε την προσοχή προς τους προφανείς, πραγματικούς και υπαρκτούς, κινδύνους, που οι μεθοδεύσεις Ερντογάν προδικάζουν για το μέλλον του τόπου. Προφανώς δεν αρκούν οι απλές διαπιστώσεις, όταν, μάλιστα, πρόσθετα επιτείνεται καθημερινά, ως πρόσθετος λόγος ανησυχίας, μια οξεία κομματική αντιπαράθεση, που, πρέπει να το παραδεχθούμε, υποσκάπτει τον Πρόεδρο, λίγες μέρες πριν από τις αναμενόμενες στην Κύπρο, αλλά και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, νέες προσπάθειες για έναρξη δομημένου διαλόγου.

Πρέπει, επιτέλους, οι κομματικές ηγεσίες να αντιληφθούν ότι οι επιθυμίες του κ. Ερντογάν προωθούνται πιο εύκολα και ανέξοδα με τη δική μας εσωτερική έριδα και αντιπαραθέσεις. Ας διεκδικήσουμε από κοινού τα όσα δικαιούται ένα κράτος, μέλος του ΟΗΕ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά το Δίκαιο, Διεθνές και Ευρωπαϊκό. Μια τέτοια από κοινού διεκδίκηση θα υποχρεώσει, ώστε να συνδράμουν οι εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και κάθε άλλη χώρα του ΟΗΕ που πιστεύει, εφαρμόζει και επιδιώκει την ειρήνη και τις αρχές περί τον σεβασμό της κυριαρχίας και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι, όμως, βέβαιον ότι δεν θα διεκδικήσουν για εμάς κάτι που εμείς, οι λίγες χιλιάδες των νόμιμων πολιτών αυτής της χώρας, δεν επιδιώκουμε με συνέπεια και επιμονή, από κοινού.

Άλλωστε, η διεκδίκηση λύσης, με ή χωρίς το «κατάλληλο περιεχόμενο», εάν, εκ των πραγμάτων, δεν θα είναι βιώσιμη ή δικαία, είναι ως να μεταθέτουμε την καταστροφή κάπου στο μέλλον. Πρέπει να προσέλθουμε στον διάλογο έχοντας δεδομένη και αξιοποιώντας την προκλητική και περιφρονητική στάση του κ. Ερντογάν προς το δίκαιο, αλλά και προς πολλούς γείτονες, συμμάχους και φίλους, με μια καθαρή και απλή δική μας θέση: ότι η λύση πρέπει να έχει υπέρ της τη βεβαιότητα και τη δυνατότητα συνεχούς ύπαρξης ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πλήρως διασφαλισμένη την κυριαρχία του για ό,τι αφορά τις εξωτερικές του σχέσεις, αλλά και με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών του, ως Ευρωπαίων πολιτών. Είναι η μόνη έντιμη, επιβεβλημένη και δικαία στάση, έναντι της προκλητικής απειλής της υπεροχής των όπλων.

*Δικηγόρος