Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας
Η εντεινόμενη όξυνση της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, με την αίολη τουρκολιβυκή συμφωνία, την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη κατά παραβίαση απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, τις έκνομες ενέργειες στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις απειλές για παρόμοιες ενέργειες στην Ελληνική ΑΟΖ, δημιουργεί την ανάγκη συγκεκριμένων πολιτικών από πλευράς Ελλάδας και Κύπρου.
Κεντρικοί στόχοι της τουρκικής πολιτικής είναι να αμφισβητηθούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Στην περίπτωση μάλιστα της Κύπρου, η επιδίωξη της Τουρκίας είναι να αμφισβητήσει τη διεθνή της υπόσταση, να εμφανιστεί ως συγκυρίαρχη κρατική δύναμη που εκπροσωπεί τους Τουρκοκυπρίους σε μια λογική συνεκμετάλλευσης, να προβάλει δήθεν δικά της δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και την οικονομική ζώνη, κατά σαφή παραβίαση του Θαλασσίου Δικαίου και να αποτρέψει τις δραστηριότητες διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών που συνομολόγησαν συμβάσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ο στόχος της Τουρκίας είναι προφανής. Οχυρωμένη πίσω από την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιχειρεί να ενεργεί εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων διεκδικώντας δικαιώματα συναπόφασης και συγκυριαρχίας κατά παραβίαση της αμάχητης νομικής πραγματικότητας, που συνιστά το γεγονός ότι το Κυπριακό Κράτος είναι το μοναδικό υποκείμενο Διεθνούς Δικαίου. Επιπλέον η Τουρκία επιμένει στη γνωστή εξωφρενική της θέση ότι, αντίθετα με το τι προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας, τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Εξαφανίζοντας μάλιστα νησιά, όπως η Κρήτη και η Κάρπαθος, έτσι όπως έπραξε με την κραυγαλέα, παράνομη, εξ επόψεως Διεθνούς Δικαίου, τουρκολιβυκή συμφωνία.
Η ευθεία αμφισβήτηση διεθνών συμφωνιών της Κυπριακής Δημοκρατίας που στηρίζονται στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση τυχόν ύπαρξης υδρογονανθράκων, πιστοποιεί ότι τελικός στόχος της Τουρκίας είναι ο εγκλεισμός της Κύπρου στα ήδη συρρικνωμένα γεωγραφικά όρια λόγω τουρκικής κατοχής και η οριστική κατάργηση των χαρακτηριστικών κράτους της χώρας μας.
Δυστυχώς, οι παλινδρομήσεις Ελλάδας και Κύπρου ήδη από τη δεκαετία του 2000, σε ζητήματα όπως το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού χώρου, οι εξοπλισμοί και τα αμυντικά έργα υποδομής, όχι μόνο δεν «εξημέρωσαν» το τουρκικό θηρίο, αλλά αντίθετα το εξέθρεψαν και εκτρέφουν συνεχώς υποτροπές στη συμπεριφορά του. Συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο, άρνηση εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της Τουρκίας προς την Κυπριακή Δημοκρατία όπως καθορίστηκαν από την Ε.Ε. και αμφισβήτηση των νομίμων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας που στοχεύουν σε αλλαγή του status quo στην περιοχή. Επέκταση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης της Τουρκίας στο Αιγαίο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, επέκταση των ορίων του FIR της προς τα δυτικά, των ορίων έρευνας και διάσωσης, δημιουργία γκρίζων ζωνών και συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και απειλή πολέμου σε περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να ασκήσει το δικαίωμά της, δυνάμει του άρθρου 3 του νέου Δικαίου της Θάλασσας, για επέκταση των χωρικών της υδάτων από 6 σε 12 ναυτικά μίλια.
Ενώπιον όλων αυτών των αδιαμφισβήτητων δεδομένων, με οφθαλμοφανέστατη τη στρατηγική της Τουρκίας και τους συναφείς σχεδιασμούς της στην περιοχή, δεν νοείται ούτε επανάπαυση, ούτε εφησυχασμός.
Ολόπλευρη πολιτική και διπλωματική «επίθεση» μέσω των πολυμερών συμφωνιών-συνεργασιών με χώρες της περιοχής, δυναμική και διεκδικητική πολιτική εντός Ε.Ε., απαίτηση προς τα όργανα του ΟΗΕ για αντίδραση στις τουρκικές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και μια επείγουσα αμυντική αναβάθμιση Ελλάδας και Κύπρου, που θα θωρακίζει ένα αξιόπιστο δόγμα αποτροπής.
Κάθε άλλη πολιτική, θα συνιστά επιλογή της ιστορικά καταδικασμένης λογικής του «κατευνασμού».
Σημ:. Από τις 29 Νοεμβρίου, η Τουρκία συνομολόγησε τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Λιβύη. Ελλάδα και Κύπρος διατεινόμαστε ότι η Τουρκία στο συγκεκριμένο θέμα και όχι μόνο, είναι απομονωμένη. Και όμως. Ο Ερντογάν μιλά συχνά με τον Τραμπ, συναντάται με τον Πούτιν και τον Ιταλό Πρωθυπουργό, ενώ η Μέρκελ συγκαλεί σύσκεψη στο Βερολίνο για το λιβυκό με την Τουρκία παρούσα και την Ελλάδα απούσα. Την ίδια στιγμή τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη. Συμπέρασμα. Προσοχή από αυταπάτες και χίμαιρες. «Βλάπτουν σοβαρά» την εθνική στρατηγική.
*Τέως Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
