Τα εξήντα χρόνια πολιτικής ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας

Το δοτό πριν από εξήντα χρόνια Σύνταγμα του 1960 της Κυπριακής Δημοκρατίας πρόβλεψε, ως αποτέλεσμα των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, εξαιρετικά αυξημένα δικαιώματα για την ομάδα εκείνων των πολιτών που αποτελούσαν τη μειοψηφία, για τους οποίους υπήρξε η απαίτηση λόγω της εθνικής καταγωγής τους να τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης σε βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών.

Πολλές κατά το Σύνταγμα προβλέψεις για τη λειτουργία του πολιτεύματος δεν συνέπιπταν με τη δημοκρατική αρχή της υπεροχής της άποψης της πλειοψηφίας. Ουσιαστικά, προβλέφθηκε η στέρηση της απόλυτης κυριαρχίας του λαού για να ρυθμίζει δημοκρατικά το μέλλον του και βέβαια να μπορεί να διαφοροποιεί κάποιες διατάξεις του δοτού αυτού Συντάγματος. Δόθηκαν μάλιστα και πρόσθετες δυνατότητες ως συνέβαινε σε παλαιότερες εποχές, σε τρεις άλλες χώρες με τις συνθήκες εγγυήσεως, εγκαθίδρυσης και συμμαχίας που επιβεβαίωναν τον περιορισμό της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έκτοτε και για 60 χρόνια συνέβησαν πολλά, τα οποία κατέγραψε η Ιστορία, με προεξάρχουσα δραματική συνέπεια τη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας (με αφορμή το πραξικόπημα της Χούντας), που για 46 και πλέον έτη συνεχίζει τον παράνομο εποικισμό, τη στέρηση δικαιώματος επιστροφής και απόλαυσης της κατεχόμενης περιουσίας των Ελληνοκυπρίων που έγιναν πρόσφυγες στην ίδια την πατρίδα τους και που επέφερε την ύπαρξη εγκλωβισμένων και μεγάλου αριθμού αγνοουμένων ή θυσιασθέντων στην υπεράσπιση της κυριαρχίας μας. Εισβολή που έγινε τότε από την εγγυήτρια Τουρκία, χάριν της «διάσωσης», δήθεν, της Συνταγματικής Τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και που τώρα, η ίδια η Τουρκία την αποκαλεί όχι τυχαία και αυθαίρετα, ως «εκλιπούσα»!

Η ένταξή μας την 1η Μαΐου 2004 στην Ε.Ε. έπρεπε να συντελέσει, έτσι ώστε όλοι οι Κύπριοι, ανεξάρτητα προς την εθνική καταγωγή τους, να έχουν τις ίδιες ελπίδες και προσδοκίες των πρωτοπόρων της ίδρυσης της Ε.Ε., οι οποίοι τροχοδρόμησαν τη δημιουργία της ευρύτερης οικογένειας των κρατών μελών της Ε.Ε., ώστε όλοι οι πολίτες της να διέπονται από την έννοια του Κράτους Δικαίου.

Το να ανήκεις σ’ αυτήν την οικογένεια κρατών υπήρξε η δίκαιη επιδίωξη και η επιτυχία της χώρας μας, αφού έχει θεσμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως και κανόνες δικαίου ή αξίες, που καθιέρωσαν πολιτισμένη συμπεριφορά μεταξύ των κρατών μελών και εκτεταμένη μορφή αλληλεγγύης που πρέπει να ισχύει για όλους. Άρα όλοι οι νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν αυτήν τη μοναδική ευκαιρία να είναι πολίτες ίσοι με τους άλλους πολίτες της Ε.Ε. και να τυγχάνουν της ίδιας προστασίας του Ευρωπαϊκού Δικαίου και παράλληλα να έχουν την ελπίδα για μια κοινή συνύπαρξη και ευημερία. Όμως, λόγω της παράνομης στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό τούτο έδαφος, η ολοκλήρωση της επέκτασης του κεκτημένου δεν επιτεύχθηκε αφού η Τουρκία είχε, έχει και προωθεί σαφώς επεκτατική πολιτική.

Ουδείς δικαιούται, χάριν της όποιας ανοχής έναντι των επιδιώξεων της Τουρκίας, να αποστερεί την ευκαιρία σ’ όλους τους νόμιμους πολίτες του τόπου, να απολαύσουν όλα τα δικαιώματα που η Ε.Ε. διασφαλίζει στους πολίτες της. Ο όποιος χάριν συμβιβασμού περιορισμός του κεκτημένου σε πολιτικά ή οικονομικά δικαιώματα θα φέρει άδικη διαφοροποίηση και μία άδικη λύση θα είναι αφορμή για μελλοντικά δεινά, σε βάρος και πάλιν όλων των πολιτών της Κύπρου. Τιμώντας την επέτειο αυτή, ενωμένοι και συνλειτουργοί ως Ευρωπαίοι πολίτες, θα πρέπει να διεκδικήσουμε την αποκατάσταση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ όλων.

Άρα, λαός και ηγεσία στην Κυπριακή Δημοκρατία όπως και η ίδια η Ε.Ε. οφείλουν να ανταποκριθούν, χωρίς υστεροβουλία, στην εξεύρεση μιας πραγματικά δημοκρατικής διακυβέρνησης και μιας δίκαιης λύσης κατά το κεκτημένο, που θα διέπεται από την υπεροχή του δικαίου της Ε.Ε. Όπου η λύση είναι δίκαιη, δεν μπορεί να υπάρχουν λόγοι διαφωνίας.

*Δικηγόρος – πρώην βουλευτής