Απαιτεί δύο κράτη, ενώ της αρκεί η πλήρης επικυριαρχία
Είναι ακατανόητο ο εκπρόσωπος της παράνομης στρατιωτικής κατοχής και του μεθοδευμένου εποικισμού να δηλώνει προκλητικά ως ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων ότι θέλει λύση δύο κρατών και η Κυπριακή Δημοκρατία, ως θύμα για 46 έτη, μιας συνεχούς παραβίασης του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου από την Τουρκία, να μη διεκδικεί την πλήρη αποκατάσταση της νόμιμης κυριαρχίας της. Ιδιαίτερα όταν και η ίδια η Τουρκία εγγυήθηκε ότι θα διαφυλάξει την κυριαρχία αυτή κατά τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και το Σύνταγμα του 1960!!!
Εκλιπαρούμε για να τύχει εφαρμογής ένας «ιστορικός συμβιβασμός» που ουδέποτε τίμησε η Τουρκία και αντίθετα «αναγνώρισε» την αποσχιστική ανακήρυξη του ψευδοκράτους και που ομιλεί για εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ από το 1964 και παρά την καταδίκη της, ως κράτους, από το ΕΔΑΔ στην 4η διακρατική προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκλιπαρούμε και για ένα μη λειτουργικό σύστημα διακυβέρνησης (διζωνική – δικοινοτική ομοσπονδία), ενώ όλοι γνωρίζουν ότι και πάλι θα αποδειχθούμε τελικά τα «καλά παιδιά» και θα δεχθούμε και νέες υποχωρήσεις χάριν μιας λύσης ως επιθυμεί η Τουρκία. Λύση που δεν είναι κατά την πραγματική επιθυμία της Τουρκίας τα δύο κράτη, αλλά μια μη βιώσιμη λύση που σε λίγα χρόνια θα καταρρεύσει και θα προκύψει τότε η απόλυτη, σ’ όλη τη νήσο, επικυριαρχία της Τουρκίας. Όλα αυτά μάλιστα σε μια περίοδο που η προκλητικότητα της Τουρκίας έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό, ακόμη και από τους οικονομικούς συμμάχους ή φίλους της, όριο.
Ας δηλώσουμε επιτέλους το προφανές και αυτονόητο, που οφείλαμε από χρόνια να το είχαμε διακηρύξει σαφώς και ξεκάθαρα! Αφού η Τουρκία δεν προσήλθε ποτέ με πραγματική βούληση ή διάθεση για τήρηση των συμφωνηθέντων, λόγω της στρατιωτικής υπεροχής της και τα όσα «πέτυχε» παράνομα το 1974, ενώ πρόσθετα συνεχώς αναζητεί και εφαρμόζει στη θάλασσα και στην κατεχόμενη γη, νέα παράνομα τετελεσμένα, πρέπει να υπενθυμίσουμε την εισβολή, την κατοχή, τη διαίρεση, τον εκτοπισμό και τον παράνομο εποικισμό. Ας καλέσουμε με βάση αυτές τις προφανέστατες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ να επιβάλουν την ανάγκη επιβεβαίωσης της συνταγματικής τάξης, ως αυτή προβλέφθηκε και συμφωνήθηκε στη Ζυρίχη και το Λονδίνο.
Μια καθ’ όλα δίκαιη και νόμιμη διεκδίκηση, που θα αναγκάσει τους μεγάλους της Γης και τους εταίρους μας να μας σεβαστούν ως έχοντες το δίκαιο υπέρ μας. Ας μην παρασυρθούμε για μια ακόμη φορά από το παιχνίδι της υποχωρητικότητας. Επιτέλους ας μην επιτρέψουμε, αντί να τρίζει η άμαξα, να τρίζει ο αμαξηλάτης.
*Δικηγόρος
