Η αντισυνταγματική ύπαρξη και εφαρμογή Κανονισμού της Εθνικής Φρουράς
Μοιάζει με παραμύθι, αλλά είναι γεγονός: Το 2012, μέσα στα οικονομικά μέτρα που έπρεπε να ληφθούν καθ’ υπόδειξιν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεωρήθηκε αναγκαίο να προβλεφθεί μεγαλύτερη ηλικία για αφυπηρέτηση των υπηρετούντων στον Δημόσιο Τομέα. Ως συνέπεια τούτου υπήρξε και ο Νόμος 215(Ι)/12, που καθόρισε την ηλικία αφυπηρέτησης των Αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς. Νόμος που εφαρμόστηκε άμεσα έκτοτε και διαμόρφωσε νομοθετικά ένα συγκεκριμένο κεκτημένο δικαίωμα για κάθε αξιωματικό.
Τον Νοέμβριο του 2015, η Κυβέρνηση υπέβαλε στη Βουλή Νομοσχέδιο, με το οποίο απέβλεψε να ρυθμίσει εκ νέου γενικά και συγκεντρωτικά τα θέματα διορισμού – προαγωγών και αφυπηρέτησης των μελών της Εθνικής Φρουράς και έτσι, μεταξύ άλλων προνοιών, πρόβλεψε και κατάργηση του Νόμου 215(Ι)/12. Η Βουλή ψήφισε τελικά σε Νόμο το Νομοσχέδιο αυτό τον Απρίλη του 2016 (Νόμος 36(Ι)/2016), όμως δεν ενέκρινε την κατάργηση του Νόμου 215(Ι)/2012, τον οποίο διατήρησε σε ισχύ σε ό,τι αφορά την ηλικία αφυπηρέτησης.
Το Σύνταγμα ρητά προβλέπει ότι το Υπουργικό μπορεί να υποβάλει «Κανονισμούς» προς έγκριση στη Βουλή, μόνον εάν υπάρχει Νόμος, δημοσιευμένος, που να του παρέχει τέτοια εξουσία. Όμως, αντίθετα προς τη σαφή αυτή συνταγματική αρχή, στην εξεταζόμενη περίπτωση υποβλήθηκαν μαζί με το Νομοσχέδιο αυτό τότε και «κανονισμοί» αντισυνταγματικά και καταχρηστικά πρόωρα. Το ξεκάθαρο γεγονός είναι ότι πέρα από το ότι οι «Κανονισμοί» αυτοί υποβλήθηκαν σαφώς αντίθετα στο Σύνταγμα, παράλληλα προέβλεψαν χωρίς εξουσιοδότηση του Νόμου, διαδικασία αφυπηρέτησης άλλην από αυτήν που ρύθμισε από το 2012 ο Νόμος, που υπήρχε και δέσμευε. Ένας Κανονισμός, δεν μπορούσε στην Ιεραρχία των πηγών δικαίου να ανατρέψει προβλέψεις για ηλικιακή αφυπηρέτηση που ο Νόμος καθόρισε. Η αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, τελικά, υπό πλάνη, ενέκρινε τον Νοέμβρη του 2016 τους Κανονισμούς αυτούς παραγνωρίζοντας τα πιο πάνω γεγονότα, τον Νόμο του 2012 και το Σύνταγμα. Όμως, δεν δημοσίευσαν άμεσα τους Κανονισμούς, γιατί, τότε αντιλήφθηκαν ότι υποβλήθηκαν και εγκρίθηκαν οι Κανονισμοί, χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση και ενώ υπήρχε ο Νόμος περί την ηλικία αφυπηρέτησης (Ν. 215/12) και, άρα, δεν μπορούσαν να υπάρχουν ή να ισχύουν Κανονισμοί, εάν δεν καταργείτο προηγουμένως τουλάχιστον ο Νόμος 215/12. Έτσι, ως λύση ευκαιριακή, παραβλέποντας την εξ αρχής παρανομία της ύπαρξης και της υποβολής αντίθετα στο Σύνταγμα στη Βουλή των «Κανονισμών» από το 2015, προχώρησαν στις 2.12.2016 σε ψήφιση και δημοσίευση δύο Νόμων (ο πρώτος που κατήργησε τον Νόμο 215/12 και ο δεύτερος που τροποποίησε το Νόμο 36(Ι)/16). Παράλληλα δημοσίευσαν, την ίδια ημέρα και τους Κανονισμούς ως ΚΔΠ 351/16, οι οποίοι έκτοτε, καίτοι προέκυψαν αντισυνταγματικά, εφαρμόζονται και έχουν ήδη επηρεάσει ή συντελέσει σε δεκάδες περιπτώσεις παραβίασης νόμιμων δικαιωμάτων για προαγωγές, αφυπηρετήσεις κ.λπ.
Στο διοικητικό δίκαιο (θεωρία και νομολογία) είναι κανόνας ότι τέτοιες προβλέψεις και σοβαρές παρανομίες που έχουν σχέση με τη δημόσια τάξη εξετάζονται και αυτεπάγγελτα από το αρμόδιο Δικαστήριο σε σχετική προσφυγή, ώστε να παύσουν να υπάρχουν. Όμως, παρά τη διαδοχική εξέταση του θέματος σε διάφορους βαθμούς δικαιοδοσίας (συνολικά από έντεκα Δικαστές Διοικητικού και Ανώτατου Δικαστηρίου), δεν διακηρύχθηκε η προφανέστατη αυτή παρανομία και συνεχίζουν για τόσα χρόνια (από 2016) οι Κανονισμοί να «ρυθμίζουν» παράνομα τόσα σοβαρά θέματα, για τους υπηρετούντες για την αμυντική προστασία της χώρας μας. Προ της έκδηλης και προφανούς αντισυνταγματικής αυτή ρύθμισης και της προφανέστατης πλάνης σε συνδυασμό με κατάχρηση εξουσίας και έλλειψη δέουσας έρευνας, οι αρμόδιες εξουσίες του Κράτους θα πρέπει να δηλώσουν mea culpa και παράλληλα να αναζητήσουν άμεση νόμιμη λύση. Αυτό προφανώς θα ήταν δείγμα διαφάνειας και επιβεβαίωση της τόσο αναγκαίας νομιμότητας, στο αποδομημένο και σε πολλά άλλα επίπεδα Κράτος Δικαίου.
*Δικηγόρος
