Υπάρχει εκβιασμός ή μόνον ένοχοι, που λένε ότι τους εκβιάζουν;.

Το ΔΗΚΟ έθεσε μιαν προϋπόθεση για να ψηφίσει τον προϋπολογισμό του κράτους. Η προϋπόθεση ήταν απλή. Μπορούσε απλώς και να θεωρηθεί μια απλή υπενθύμιση σε ένα κράτος δικαίου. Η Κυβέρνηση έπρεπε να ανταποκριθεί στη συνταγματική υποχρέωσή της και να δώσει τους φακέλους των πολιτογραφήσεων στην Ελεγκτική Υπηρεσία. Ο έλεγχος πιθανόν να έδειχνε ότι ικανοποιήθηκαν όλες οι οικονομικές και άλλες προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος. Η Kυβέρνηση αρνήθηκε να δώσει τους φακέλους και ανακοίνωσε ότι η προϋπόθεση που έθεσε το ΔΗΚΟ ήταν εκβιασμός και η Kυβέρνηση δεν θα υπέκυπτε στους εκβιαστές.

Είναι ολοφάνερο ότι η προϋπόθεση του ΔΗΚΟ δεν ήταν εκβιασμός προς την Kυβέρνηση. Το ΔΗΚΟ δεν καλούσε την Kυβέρνηση να κάμει κάτι παράνομο ή εναντίον του δημοσίου συμφέροντος ή κάτι που η Kυβέρνηση δεν μπορούσε να αποδεχτεί και έπρεπε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του κράτους. Είναι καθαρό ότι το ΔΗΚΟ δεν εκβίαζε την Kυβέρνηση.

Όμως, η προϋπόθεση που έθεσε το ΔΗΚΟ στην Kυβέρνηση ήταν μια ισχυρή πίεση για διάφορα άτομα, που ήταν μέλη της Kυβέρνησης. Τα άτομα αυτά ένιωσαν ότι το ΔΗΚΟ προσπαθούσε να τους εξαναγκάσει να δώσουν στοιχεία, που πιθανόν να αναδεικνύουν ενοχή στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Τα άτομα αυτά ένιωσαν ότι βρισκόταν σε κατάσταση εκβιασμού. Γιατί αν η απρόσωπη Kυβέρνηση παρέδιδε τα στοιχεία στον Γ. Ελεγκτή, πιθανόν να τον εφοδίαζε με στοιχεία που να ενοχοποιούσαν αυτά τα άτομα με ποινικές ή διαδικαστικές ευθύνες στη διαδικασία της πολιτογράφησης.

Πράγματι, το ΔΗΚΟ πίεζε κάποιους, όχι την Kυβέρνηση της Κ.Δ., αλλά τα πρόσωπα που κατείχαν με εκλογή ή διορισμό ανώτατες και ανώτερες θέσεις της Kυβέρνησης κατά τον χρόνο των πολιτογραφήσεων. Και είναι φυσικό τα άτομα αυτά να ένιωθαν την ανάγκη να υπερασπιστούν τα προσωπικά τους συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα της θέσης που κατέχουν ή κατείχαν. Είναι πράγματι μεγάλη πίεση να θέτεις σε κάποιο ως προϋπόθεση για κάτι σημαντικό την υποχρέωσή του να καταθέσει στοιχεία για την ενοχή του. Τα πρόσωπα αυτά ένιωσαν ότι βρίσκονταν υπό εκβιασμό. Όπως θα ένιωθε ένας κλέφτης, που συλλαμβάνεται και του ζητούν να ομολογήσει την πράξη του.

Προσωπικά δεν μπορώ να ξέρω, αν τα πρόσωπα αυτά είναι ένοχοι για παράβαση του νόμου στην έγκριση των πολιτογραφήσεων. Όμως η στάση τους υποβάλλει σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη ότι κάτι έχουν να κρύψουν, για να αρνούνται με τόσο πείσμα την παράδοση των φακέλων στον Γ.Ε. Προτίμησαν να αφήσουν το κράτος χωρίς προϋπολογισμό, προτίμησαν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση της έλλειψης προϋπολογισμού, παρά να δώσουν τους φακέλους για έλεγχο. Έτσι δίνουν στον καθένα το δικαίωμα να σκεφτεί, ότι τα στοιχεία που θέλουν να κρύψουν είναι σοβαρότερα από την καταψήφιση του προϋπολογισμού. Και τώρα που καταψηφίστηκε ο προϋπολογισμός, αντί να αποδεχτούν την συναινετική πρόταση του πρώην Γ. Εισαγγελέα, προτιμούν να αποδεχτούν απαιτήσεις των μικρών κομμάτων, που είναι αντίθετες με τις κυβερνητικές θέσεις για τον προϋπολογισμό. Είναι έτοιμοι να αποδεχτούν προτάσεις που απέρριπταν για χρόνια και να καταρτίσουν νέο προϋπολογισμό, παρά να δώσουν τους φακέλους στον Γ.Ε., όπως είναι η συνταγματική υποχρέωσή τους. Η λογική λέει ότι κάτι πολύ σημαντικό θέλουν να κρύψουν, ώς «πάρα τζiει», ή τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές. Όποιος φοβάται τον έλεγχο και τη διαφάνεια κάποια διαπλοκή ή παρανομία έχει να κρύψει. Αυτό λέει η κοινή λογική και αυτό πιστεύει ο λαός. Και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού έχει σχηματίσει μια μεγάλη ομάδα στήριξης του Γ.Ε., πιέζοντας για παράδοση των φακέλων.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας εκβιασμός. Η προϋπόθεση που θέτει το ΔΗΚΟ δεν εκβιάζει την Kυβέρνηση. Εκφράζει όμως μεγάλη πίεση για μερικά πρόσωπα που αποτελούν την Kυβέρνηση και ίσως έχουν παρανομήσει. Πράγματι κάποιος αισθάνεται μεγάλη πίεση, όταν τον εξαναγκάζουν να αποκαλύψει στοιχεία για την ενοχή του, έστω κι αν αυτός ο εξαναγκασμός εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Άλλωστε οι ένοχοι θεωρούν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το δημόσιο συμφέρον.

Γιατί άραγε αρνούνται να δώσουν τους φακέλους; Υπάρχει άλλη εξήγηση, εκτός από την ενοχή που νιώθουν; Δεν μας πείθουν, όσο και να μας απειλούν.