Η «ατολμία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δική μας στάση και η Τουρκία
Οι αρχές και οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλουν σαφή και κατακόρυφη καταδίκη, με συνέπειες, για την Τουρκία. Δεν υπήρξαν μέχρι της στιγμής όπως θα τις επιθυμούσαμε. Αν, όμως, αυτό αναδεικνύει "ατολμία" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ένα θέμα που θα πρέπει να εξεταστεί με βάση τη δική μας στάση και τη δική μας ψευδαίσθηση, επί 46 χρόνια, περί τους πραγματικούς στόχους της Τουρκίας!
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο προς τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι, τα όσα δικαίως καταμαρτυρούμε κατά της Τουρκίας για την καταπάτηση της αποκλειστικής θαλάσσιας ζώνης που μας ανήκει κατά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, είναι η μισή διεκδίκησή μας. Παραμένει αδικαίωτη και δεν την παραμερίζουμε, η για 46 χρόνια διεκδίκησή μας για άρση της παράνομης στρατιωτικής κατοχής, εποικισμού και στέρησης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επέφερε και διατηρεί η Τουρκία σε βάρος της κρατικής μας κυριαρχίας. Παραβίαση διεθνούς δικαίου, υπό το πρόσχημα, μάλιστα, ότι διενήργησε την εισβολή το 1974 για «διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας», την οποία σήμερα δεν αναγνωρίζει η Τουρκία, ενώ, μάλιστα, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Πρόσθετα, προς την επίμονη, συστηματική και πολυδιάστατη διπλωματική προσπάθεια για να υπάρξουν οι αναγκαίες, πέραν από τις φραστικές διατυπώσεις, επιβεβλημένες πραγματικά αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Τουρκίας, ας αποφασίσουμε να αναδείξουμε και να συνδέσουμε την προσπάθεια αυτή με το γεγονός ότι η νέα αυτή επεκτατική στάση της Τουρκίας στα ενεργειακά υποθαλάσσια δεδομένα της ΑΟΖ μας αποτελεί προέκταση της, για 46 και πλέον χρόνια, ανεμπόδιστης επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας σε βάρος και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, λέγε της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η από δική μας πλευράς ταυτόχρονη υπενθύμιση και σταθερή γενικά αντικατοχική διεκδίκηση έναντι της επεκτατικής Τουρκίας θα αποβεί όχι απλώς πιο ολοκληρωμένη σφαιρική στρατηγική, αλλά κυρίως σε μια πραγματική διεκδίκηση και για την Αμμόχωστο αλλά και γενικά για κάθε υπό στρατιωτική κατοχή πατρογονική εστία, μνημεία και εκκλησίες μας. Άλλωστε, τούτο αποτελεί μια δίκαιη διεκδίκηση, απόλυτα εναρμονισμένη με τις αρχές του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, αλλά και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τουλάχιστον, τελικά, θα είναι μια διεκδίκηση που θα αποτελεί εγκατάλειψη της δικής μας για τόσα χρόνια "ατολμίας".
Θα αποδείκνυε, παράλληλα, συνέπεια στη διεκδίκηση ενός αδιαίρετου Κράτους, με δύο κοινότητες, για μια λύση, μετεξέλιξη του Συντάγματος του 1960, που θα τυγχάνει, ως κράτος δικαίου, και της προστασίας των αξιών και κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντίθετα, η οποιαδήποτε, μετά από νέα, άτυπη ή μη, πενταμερή διάσκεψη, λύση θα είναι «επίτευγμα» εκ συμφώνου των τριών εγγυητριών χωρών και των δύο κοινοτήτων, με έμμεση, ουσιαστικά, παραδοχή της θέσης της Τουρκίας για «εκλιπούσα» δήθεν Κυπριακή Δημοκρατία. Λύση που θα παραγνωρίζει και/ή θα ανατρέπει τη διεθνή συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου του 1959.
Εάν το πετύχει τούτο η Τουρκία και εμείς οι ίδιοι παραδεχτούμε την αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα έχει, πέραν από τη συνεχή στρατιωτική πίεση που ήδη ασκεί η Τουρκία σε βάρος του Αιγαίου και γενικότερα της Ανατολικής Μεσόγειου, το πρόσθετο νομικό στήριγμα για να απαιτήσει πιο επίμονα την τροποποίηση της συνθήκης της Λωζάνης, που είναι ο κύριος στόχος του κ. Ερντογάν.
Ευτυχώς, η Ελλάδα, μέχρι στιγμής, θέτει, δημόσια, τουλάχιστον, ως μόνο ζήτημα διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, τον καθορισμό των μεταξύ τους θαλάσσιων ζωνών κατά το διεθνές δίκαιο και το εθιμικό και γραπτό δίκαιο της θάλασσας. Ας μην αναμένουν οι Γερμανοί με τη διαμεσολάβησή τους, ως προεδρεύουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι μπορούν να οδηγήσουν, με τις διπλωματικές ενέργειές τους, σε συμφωνία Ελλάδος - Τουρκίας. Κυρίως, ας μην επιτρέψουμε οι συνομιλίες αυτές να έχουν τίμημα σε βάρος της δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού.
Ας αποβάλουμε την για 46 χρόνια ατολμία μας και ας ζητήσουμε πλήρη αποκατάσταση στο έδαφος, στον αέρα και στη θάλασσα της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά πλήρη επέκταση και εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας μας. Άλλωστε, μια τέτοια ξεκάθαρη διεκδίκηση αφορά έδαφος και πολίτες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία και οφείλει έμπρακτη και αποφασιστική αλληλεγγύη προς το Κράτος Μέλος της, ως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
*Δικηγόρος
