Η Τουρκία και εμείς ως Κράτος αποδομημένο

Στην τόση και συνεχή αδράνεια του κυρίαρχου λαού, που από χρόνια παραμένει θεατής (με μικρές ενίοτε επιμέρους επικρίσεις), του κατήφορου στο κυπριακό πρόβλημα και στην αποδόμηση του Κράτους δικαίου από τη διαπλοκή, εμφανίστηκε μια από την ίδια τη βάση, ως εξαγγέλθηκε, «πολιτική» κίνηση από Βαρωσιώτες.

Ανεξάρτητα εάν συμφωνεί κάποιος ή όχι με τη μορφή της συγκεκριμένης θεώρησης: αν χαθεί η Αμμόχωστος, θα χαθεί η Κύπρος, είναι ως υπέρβαση από τα παγιωμένα, μια περίπτωση που φαίνεται να αμφισβητεί πολιτικές και πολιτικούς, έστω και εάν δεν επιδιώκει και δεν έλαβε ακόμη τελική πολιτική μορφή. Κύρια αμφισβητεί τη συνεχή εσωτερική κομματική αντιπαράθεση, που έχει καταστεί μια δράση η οποία επιβεβαιώνει την ανύπαρκτη συλλογική και ομόφωνη στάση έναντι της Τουρκίας. Μια κομματική διαχρονική αντιπαράθεση, που συνετέλεσε και συντελεί στις διαχρονικές και συνεχείς υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας, αλλά και ανέχθηκε τη διαπλοκή αντί της χρηστής, στο εσωτερικό, διοίκησης.

Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, που γίνεται με καλά προετοιμασμένο κάθε φορά βήμα, δεν αφορά μόνο στα εδάφη που ήδη έχει υπό στρατιωτική κατοχή. Δεν της αρκεί να προσθέσει στην όλη κατοχή και το τμήμα αυτό της Αμμοχώστου, στο οποίο δεν είχε από το 1974 επεκτείνει τη στρατιωτική της κατοχή. Ο στόχος είναι η επικυριαρχία σ’ ολόκληρη τη Νήσο. Μια από χρόνια στρατηγική, που η Τουρκία εφάρμοσε με συνέπεια, χαρακτηρίζοντας την Κύπρο ως νήσο «τουρκική».

Είναι λοιπόν από χρόνια που θα έπρεπε να ήταν σταθερή και δίκαιη η λαϊκή απαίτηση, ώστε η όποια επιδιωκόμενη λύση να δικαιώσει όλους του πρόσφυγες, αλλά κύρια την Κερύνεια, γιατί οπωσδήποτε λύση χωρίς να επιτύχει τούτο, θα ήταν απλή προπαρασκευή για το επόμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Ένας λαός που διεκδικεί, σύσσωμος και με συνέπεια τα δικαιώματά του, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Μια πολιτική με κομματοκρατούμενη τακτική συμβιβασμού και υποχωρήσεων, οδηγεί σε καταστροφή των περί δικαίου διεκδικήσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι της Τουρκίας, ιδιαίτερα εάν παραγνωρίζει και συντελεί στη συνεχή υποτίμηση του εσωτερικού κινδύνου από τη διαπλοκή και τη σύγκρουση των θεσμών.

Ας αντιδράσουμε ως κυρίαρχος λαός με ιστορία και μνήμη, πρόσφυγες και μη, ώστε τουλάχιστον να δυσκολέψουμε την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Ας μη συντελούμε οι ίδιοι στη διευκόλυνση και επαύξηση της βουλιμίας της.

*Δικηγόρος