Χαλαμάντουρα Αρχιεπισκοπής και τα πλήθη της Υποκρισίας

Ξελαρυγγίζονται από ψές 1η Φεβρ. 2021 πλήθη υποκριτών για τα... ιδιόκτητα χαλαμάντουρα της Αρχιεπισκοπής στη γωνία Ισοκράτους και Πατριάρχου Γρηγορίου.

Και δεν λένε κιχ τόσα χρόνια, ούτε κάνουν οτιδήποτε πρακτικό, που ένα σωρό άλλα ομοίως χαλαμάντουρα είναι, επί δεκαετίες, μόνο ετοιμόρροπες προσόψεις στα ίδια στενοκάντουνα της παλιάς Λευκωσίας πέριξ της Αρχιεπισκοπής.

Έσπευσαν ν’ αυτοπροβληθούν και οι κομματάρχες, άλλοι αρμόδιοι κι αναρμόδιοι και, βέβαια, παντός είδους «μαχίμως ευαισθητοποιημένοι» για τις... πολιτιστικές κληρονομιές και τα... διατηρητέα.

Για τα οποία, διατηρητέα, ουδέποτε σήκωσαν τον πισινό τους από τους καναπέδες, ώστε να δώσουν άμεσες ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ λύσεις της πρέπουσας αναπαλαίωσης και του ξαναζωντανέματος...

Πρώτα έδωσαν την άδεια οικοδόμησης περίλαμπρου καθεδρικού ναού. Στην γειτονιά των εφτά πλησιέστατων ναών, (Αγίου Ιωάννου, Αγίου Αντωνίου, Χρυσαλινιώτισσας, Αγίου Κασσιανού, Αγίου Σάββα, Τρυπιώτη, Φανερωμένης) των ελαχίστων πλέον κατοικούντων ενοριτών στις εκεί ενορίες. Τώρα σκίζουν τα ιμάτιά τους να διασώσουν τα χαλαμάντουρα της... πρόσοψής του... περίλαμπρου ναού.

Άντε λοιπόν φίλτατοι.

Στείλτε ένα εσ-εμ-ές ότι πάτε βόλτα το σκυλλάκι σας και βαδίστε στην οδό Κοραή να δείτε τα επί δεκαετίες επικίνδυνα ντουβάρια στο παλαιότερα πολύκοσμο «Τζιελλάρι». Καλού-κακού, μείνετε στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Ύστερα περάστε από το στενορύμι της οδού Θησέως. Για να δείτε και την... διατηρητέα είσοδο της οικίας των αείμνηστων θειάδων, των Χειμωνούδων, που έμεινε... είσοδος χωρίς σπίτι, αφού κατεδαφίστηκε από αμνημονεύτων χρόνων για να μεγαλώσει η αυλή του ελαχίστων μαθητών Παγκυπρίου Γυμνασίου.

Και μετά δείτε εκεί δίπλα και το διώροφο στη γωνία Πατριάρχου Γρηγορίου και Ζήνωνος Κιτιέως που, αυτό ειδικά, το αναπαλαιώνει για ξενώνα η Αρχιεπισκοπή...

Να σας πούμε άραγε και για τ’ άλλα δρομάκια της παλιάς Λευκωσίας;

Θεωρίες και ευαισθησίες και οράματα διαβάζουμε κι ακούμε από τα νιάτα μας. Πράξεις όμως, πού 'ν τες;

Έχουμε, δόξα τω Θεώ, τόση ηλικία που θυμόμαστε ακόμη την περβόλα στα δυτικά του ιστορικού καθεδρικού ναού τ’ Αγιαννιού μας, η οποία βεβαίως εξαφανίστηκε για να κτιστεί εκεί μέχρι το 1959 η Αρχιεπισκοπή.

Φοιτήσαμε, τις δύο πρώτες τάξεις του Παγκυπρίου Γυμνασίου στο εξαφανισθέν αργότερα σχολικό κτήριο του παραρτήματος Αγίου Ιωάννου (όμοιο κτηριακά με το δημοτικό Αγίου Αντωνίου της οδού Ευγενίας και Αντωνίου Θεοδότου).
Και μας φίλευαν με μαχαλλεπί και γλυκό του κουταλιού οι καλές θείες που φρόντιζαν το αρχοντικό Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου. Και συναναστρεφόμαστε όλους τους εργαζόμενους εκεί γύρω, ακόμη και τους αείμνηστους φερετροποιούς.

Έτυχε να ήμαστε εκεί, στην οδό Ισοκράτους, όταν 8 Μαρτίου 1970 ο ηρωικός Ταγματάρχης Ζαχαρίας Παπαδογιάννης, πυροβολημένος χειριστής του προεδρικού ελικοπτέρου με επιβάτη τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, κατάφερε να το προσγειώσει, σε εκπληκτική διάσωση, κατά την δολοφονική απόπειρα εκείνης της Κυριακής, στο μικρό οικόπεδο δίπλα ακριβώς από το νυν κατεδαφιζόμενο σπίτι της Ισοκράτους, την χωλέτρα του οποίου στράβωσε ο έλικάς του...

Ξέρουμε λοιπόν παιδιόθεν και γι’ αυτό γράφουμε τις αηδίες μας...