Αμφιλεγόμενοι χρησμοί για τη Δ.Δ.Ο.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Μητρός Ελλάδος, Νίκος Δένδιας, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Λονδίνο, στις συνομιλίες που είχε με τον ομόλογό του Ντόμινικ Ράαμπ, αναφερόμενος μεταξύ άλλων και στο Κυπριακό, επεσήμανε ότι «η λύση πρέπει να βασίζεται στο διεθνές αποδεκτό μοντέλο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που έχει και πρόσφατα στηρίξει με επίσημες τοποθετήσεις και το Ηνωμένο Βασίλειο».
Η τοποθέτηση του κ. Ράαμπ, που πρόσφατα επισκέφθηκε την Κύπρο, δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική από αυτήν αφού η Δ.Δ.Ο. για την Κύπρο επιβλήθηκε από τη Βρετανία και την Τουρκία για εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και περιλήφθηκε στο υπ’ αριθμόν 649.1990 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, όντας Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μίλησε τότε για «Δ.Δ.Ο. με σωστό περιεχόμενο».
Όμως μέχρι σήμερα και ύστερα από 40 και πλέον χρόνια συνομιλίες/διαπραγματεύσεις (κουβέντες του καφενείου) ουδέποτε μάς είπαν μέχρι της στιγμής ποιο είναι «το διεθνές αποδεκτό μοντέλο», ούτε και ποιο είναι το «σωστό περιεχόμενο».
Σε ποια χώρα όμως υπάρχει καθεστώς Δ.Δ.Ο. ή σε ποιο σύνταγμα δημοκρατικής χώρας υπάρχει τέτοια πρόνοια, όταν ακόμη και όλες οι διεθνικές και πολυεθνικές ομοσπονδίες διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν και σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα μέσα σε ποταμούς αιμάτων (π.χ. Γιουγκοσλαβία), ενώ άλλες βρίσκονται υπό διάλυση.
Χρειάζεται μήπως να αναφερθούμε στις διαμάχες της Ρωσίας – μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης – με την Ουκρανία και τη Γεωργία, τις διαμάχες σε περιοχές του Καυκάσου όπως στην Αμπχαζία και την Τσετσενία και άλλες και τέλος στις πολεμικές αναμετρήσεις Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν;
Να αναφερθούμε σε όσα συμβαίνουν και σε άλλες χώρες – περιοριζόμενοι μόνο της Ευρώπης. Όπως κίνημα για την Ανεξαρτησία της Σκωτίας, οπότε το United Kingdom κινδυνεύει να γίνει «Divided Kingdom»; Στο κίνημα ανεξαρτησίας της Καταλωνίας (Ισπανίας), κίνημα διάλυσης του Βελγίου και διαμοιρασμό μεταξύ Φλαμανδών και Βαλλώνων κ.λπ.
Ο κυπριακός λαός διά του δημοψηφίσματος 24/4/2004 απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το Σχέδιο Ανάν, που προέβλεπε την επιβολή της Δ.Δ.Ο. ως «λύσης» του Κυπριακού.
Αλλά κάθε λύση που εδράζεται στα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής ούτε δίκαιη είναι, ούτε βιώσιμη, ούτε λειτουργική, ούτε δημοκρατική.
Οι Τούρκοι διακηρύττουν ότι θέλουν «λύση» με βάση, όπως λέγουν, τις «σημερινές πραγματικότητες», δηλαδή τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής, γι’ αυτό και σήμερα θέτουν θέμα «δύο κρατών – συνομοσπονδίας».
Ειρήσθω εν παρόδω, πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μίλησε για «λύση υπό τις περιστάσεις» και για «ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ»!
Επειδή όμως όταν γίνεται λόγος για «Λύση Δ.Δ.Ο.», γίνεται και αναφορά σε «πολιτική ισότητα», την οποία ερμηνεύει ο καθένας κατά το δοκούν, είναι κρίμα που δεν υπάρχει πλέον το Μαντείο των Δελφών για να μας δώσει τον δικό του χρησμό και προφητεία, για να μην πάθουμε όπως «έπαθε και ο Κροίσος».
Υ.Γ. Ο Κροίσος ήταν βασιλιάς της Λυδίας (κράτους της Μικράς Ασίας) όταν επρόκειτο να εκστρατεύσει εναντίον του Κύρου των Περσών. Ζήτησε λοιπόν από το Μαντείο των Δελφών και εκείνο του Αμφιάραου, που τα θεωρούσε ως τα πλέον αξιόπιστα στον κόσμο, αν έπρεπε να εκστρατεύσει εναντίον των Περσών. Και τα δύο έδωσαν την ίδια απάντηση, ότι θα καταστρέψει ένα ισχυρό βασίλειο. Αλλά ο βασιλιάς της Λυδίας δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτό το βασίλειο θα ήταν το δικό του.
Αν λειτουργούσε σήμερα το Μαντείο των Δελφών, τον ίδιο αμφιλεγόμενο χρησμό θα έδιδε για τη «λύση» της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Όμως, παρά τις προσπάθειες του Ιουλιανού να επαναφέρει τα ήθη και τα έθιμα των αρχαίων Ελλήνων και να ξαναζωντανέψει το μαντείο, η απάντηση της Πυθίας (στον τελευταίο χρησμό που έδωσε) θα σήμαινε το τέλος του ιερού, το οποίο και εγκαταλείφθηκε τελικά. Όπως μας παραδίδει ο χριστιανός ιστορικός Φιλοστόργιος, η Πυθία αποφάνθηκε: «Είπατε τω Βασιλήι, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν ου μαντίδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ» («Πέστε του βασιλιά: γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές, εχάθη, δεν έχει ο Φοίβος πια καλύβι, ούτε προφητικιά έχει δάφνη, μήτε πηγή που να λαλά και το μελητικό νερό βουβάθη» - μετάφραση Ν. Καζαντζάκη).
* Πρώην συνδικαλιστής
