Το δημοψήφισμα για τη μεταρρύθμιση της Τ.Α.

Το σημαντικότερο πρόβλημα για τη μεταρρύθμιση της Τ.Α. είναι ο αριθμός των Δήμων που θα παραμείνουν μετά τη μεταρρύθμιση. Τις αποφάσεις φυσικά δεν τις παίρνει ο λαός, οι δημότες και φορολογούμενοι. Τις παίρνουν οι δημοτικοί άρχοντες και τα κόμματα. Όλοι συμφωνούν ότι ο αριθμός των δήμων πρέπει να μειωθεί δραστικά. Άλλοι γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτή είναι η ουσία και η αποτελεσματικότητα της μεταρρύθμισης και άλλοι, επειδή ξέρουν πως δεν μπορούν να υποστηρίξουν το αντίθετο. Όλοι όμως προσπαθούν να αυξήσουν τον αριθμό των δήμων. Και η Κυβέρνηση και οι άρχοντες της Τ.Α. και τα κόμματα.

Η Κυβέρνηση, επειδή θέλει να ικανοποιήσει κάποιους κομματικούς φεουδάρχες που την υποστηρίζουν και της μαζεύουν ψήφους. Οι άρχοντες της Τ.Α., επειδή θέλουν να διατηρήσουν όσους περισσότερους δήμους μπορούν, διατηρώντας έτσι και τις καρέκλες τους. Φυσικά αυτό μπορεί να μη συμβαίνει με τους άρχοντες των μεγάλων δήμων, που δεν θα καταργηθούν. Τι γίνεται όμως με τους δημάρχους και τους δημοτικούς συμβούλους, που οι δήμοι τους θα καταργηθούν; Φυσικά για όλους αυτούς βρέθηκε η σολομώντεια λύση των δημοτικών διαμερισμάτων και των αντιδημάρχων. Στο τελικό στάδιο στη Βουλή τα κόμματα προσπαθούν να ξεχειλώσουν ακόμα περισσότερο τον αριθμό των δήμων, με βάση τους δήμους τους οποίους ελέγχει το κάθε κόμμα. ΄Ετσι φτάσαμε στο σημείο να αποφασίσουν τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων. Γιατί άραγε η Βουλή εν τη σοφία της δεν αποφασίζει να κάμουμε δημοψήφισμα για να αποφασίσουμε αν πρέπει να πληρώνουμε φόρους ή αν θα κτίσουμε όπου και όπως θέλει ο καθένας;

Η απόφαση της ΄Ενωσης Δήμων ήταν να μη διεξαχθούν δημοψηφίσματα, γιατί κατάλαβε ότι είναι παράλογο να αναμένει από τους δημότες καταργούμενου δήμου να ψηφίσουν κατάργησή του.

Δημοψήφισμα όμως για τον αριθμό των δήμων μπορεί να γίνει και να αποφασίσει ο λαός. Το δημοψήφισμα μπορεί να έχει τη μορφή αποδέχομαι/ απορρίπτω τον νόμο που ενέκρινε η Βουλή. Όμως είναι καλύτερα στο δημοψήφισμα να τεθεί από τη μια ο αριθμός των 21 δήμων, που καθορίζει ο νόμος και από την άλλη ο μικρότερος αριθμός που μπορεί και φαίνεται να αποτελεί και επιλογή του λαού.

Για τούτο υποβάλλω μια εισήγηση, που είναι και δημοκρατική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και τρόπος για να εκφράσει ο λαός τη θέλησή του και όχι οι ηγεσίες των δήμων και των κομμάτων, που μετρούν τα κουκκιά, τις καρέκλες και τις ψήφους τους. Η εισήγησή μου για την οργάνωση του δημοψηφίσματος είναι η εξής:

Το δημοψήφισμα να διεξαχθεί παγκυπρίως και να ψηφίσουν όλοι οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, ανεξάρτητα αν είναι δημότες ή κάτοικοι κοινοτήτων. Στο δημοψήφισμα, αντί του ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο νομοσχέδιο που θα εγκριθεί σε νόμο, να τεθούν οι εξής δυο επιλογές:

α. Να δημιουργηθούν σε κάθε επαρχία όσοι δήμοι και δημοτικά διαμερίσματα έχουν αποφασιστεί στο νομοσχέδιο που υπέβαλε η Κυβέρνηση και ενέκρινε η Βουλή.

β. Να δημιουργηθούν με συνενώσεις πέντε μητροπολιτικοί δήμοι, (Λευκωσίας, Λεμεσού, Λάρνακας, Πάφου, Ελεύθερης Αμμοχώστου.) Οι κατεχόμενοι Δήμοι και κοινότητες θα παραμείνουν ως έχουν.

Με τη επιλογή β οι Δήμοι Ιδαλίου, Λευκάρων, Αθηένου, Πέγειας, Πόλης της Χρυσοχούς και Αγίας Νάπας, που δεν είναι οικιστικά ενωμένοι με τους μητροπολιτικούς δήμους. θα ενταχθούν στους μητροπολιτικούς Δήμους της επαρχίας τους ως επαρχιακά δημοτικά διαμερίσματα με αντιδήμαρχο. Νέα επαρχιακά δημοτικά διαμερίσματα θα μπορούν να δημιουργηθούν και αργότερα με νόμο.

Στα επαρχιακά δημοτικά διαμερίσματα θα μπορούν να ενταχθούν και κοινότητες της περιοχής, με απόφαση των κοινοτικών συμβουλίων. Νέα επαρχιακά δημοτικά διαμερίσματα θα μπορούν να δημιουργηθούν σε συμπλέγματα κοινοτήτων διαφόρων περιοχών της Κύπρου με απόφαση της Κυβέρνησης και με εισήγηση της ΄Ενωσης Κοινοτήτων. Τα Επαρχιακά Δημοτικά Διαμερίσματα θα έχουν αντιδήμαρχο και θα εκλέγουν αναλογικά δημοτικούς συμβούλους.

Οι κατεχόμενοι Δήμοι και κοινότητες να διατηρήσουν τη σημερινή τους μορφή για προφανείς λόγους.

Γνωρίζω ότι την εισήγηση αυτή θα αντικρίσει αρνητικά η Κυβέρνηση, η ΄Ενωση Δήμων και τα κόμματα ή μάλλον θα την αγνοήσουν εντελώς. ΄Εχει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δεν λαμβάνει υπόψη τους κομματικούς παράγοντες, τις καρέκλες και τα φέουδά τους και δεν μετρά τα κουκκιά των κομμάτων και τα οφίκια των κομματαρχών. Λαμβάνει υπόψη μόνο την ορθολογιστική μεταρρύθμιση, την εξοικονόμηση πολλών εκατομμυρίων και τη σωστή διαχείριση πόρων και υπηρεσιών προς τους δημότες. Αλλά αυτό μπαίνει σε δεύτερη θέση στη μεταρρύθμιση της Τ.Α., που επεξεργάζονται η Κυβέρνηση και τα κόμματα.