Οι πολιτικοί και η Δικαιοσύνη

Η υπόθεση Σαρκοζί έφερε πάλι στο προσκήνιο το θέμα των πολιτικών και της αντιμετώπισής τους από τη δικαιοσύνη.

Βλέποντας τη σύγχρονη ιστορία, συναντούμε αρκετούς πολιτικούς, οι οποίοι οδηγήθηκαν ενώπιον της Δικαιοσύνης για θέματα διαφθοράς ή γενικά για παράβαση του νόμου.

Στη Γαλλία, ο προκάτοχος του κ. Σαρκοζί, ο Jacques Chirac, οδηγήθηκε επίσης ενώπιον της Δικαιοσύνης διότι παρέβη τον νόμο όταν ήταν δήμαρχος του Παρισιού. Καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλάκιση με αναστολή.

Στην Ιταλία, ο κ. Μπερλουσκόνι συνεχώς βρίσκεται ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Στην εποχή μας το περισσότερο γνωστό σκάνδαλο είναι αυτό του Watergate στις ΗΠΑ, όπου ο τότε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Richard Nixon, αναγκάστηκε να παραιτηθεί.

Το θέμα του κ. Σαρκοζί, Προέδρου της Γαλλίας από το 2007-2012, απασχολεί τώρα τη Γαλλία και όλη την Ευρώπη. Ο κ. Σαρκοζί κατηγορήθηκε ότι μαζί με το δικηγόρο του και έναν ανώτατο δικαστικό συνωμότησαν, μεταξύ άλλων, για να πάρει ο κ. Σαρκοζί πληροφορίες αναφορικά με έρευνα εναντίον του σχετικά με χρηματοδότησή του κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2007 και σ’ αυτήν την ενέργειά τους οι τρεις παρέβησαν το νόμο (βλ. Kim Willsher, “Former French president Nicolas Sarkozy sentenced to jail for corruption”, The Guardian, 3/3/2021).

Ο κ. Σαρκοζί πριν και μετά την καταδίκη του διακήρυσσε την αθωότητά του και μετά την καταδίκη του υπαινίχθη επίσης ότι ίσως αναγκαστεί να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (βλ. Sarah Belouezzane, “Condamné à trois ans de prison, Nicolas Sarkozy se defend et se dit victime “d’ injustice”, Le Monde, 3/3/2021).

O κ. Σαρκοζί καθώς και οι δύο συγκατηγορούμενοί του καταδικάσθηκαν σε τρία χρόνια φυλάκιση, εκ των οποίων τα δύο με αναστολή. Σύμφωνα όμως με την εφημερίδα Guardian (οπ. παρ.) είναι απίθανο να μείνει έστω και μια μέρα στη φυλακή. Ο δικηγόρος του δήλωσε ότι θα ασκήσει έφεση, και, κατά την εφημερίδα, ο ένας χρόνος φυλάκισης μπορεί να γίνει έξω από τη φυλακή υπό ορισμένους όρους, περιλαμβανομένου του όρου να φέρει ένα ηλεκτρονικό βραχιόλι ή να παραμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό (The Guardian, οπ. παρ.).

Αυτή είναι η υπόθεση με τον Σαρκοζί. Το πρόβλημα αυτό όμως μας οδηγεί σε ένα γενικό θέμα. Στο θέμα των πολιτικών, των πράξεών τους και της παραπομπής τους ενώπιον της Δικαιοσύνης. Οι πολίτες τιμούν με την ψήφο τους τούς πολιτικούς για να υποστηρίζουν και υπερασπίζουν τα δικαιώματα και συμφέροντά τους και επίσης να υπερασπίζουν τα συμφέροντα της χώρας τους. Είναι πράγματι λυπηρό, αν οι πολιτικοί δεν τιμούν την εντολή που τους έδωσε η ψήφος των ψηφοφόρων τους και φθάνουμε να βρίσκονται ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Όσον αφορά τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, αυτοί έχουν καθήκον να απονέμουν τη δικαιοσύνη ανεξαρτήτως ποιος είναι απέναντί τους. Ο πιο αδύναμος ή ισχυρός άνδρας. Αυτό είναι αυτονόητο.

Θέλω να καταλήξω λέγοντας ότι το παιχνίδι χάθηκε από τη στιγμή που ένας πολιτικός με τις πράξεις του παραπέμπεται ενώπιον της Δικαιοσύνης. Ελπίζω τα πιο πάνω να μην αποτελούν ευσεβή πόθο ή ουτοπία. Άλλωστε υπήρξε και ο Αριστείδης, ο επικληθείς, λόγω της συμπεριφοράς του, Αριστείδης ο δίκαιος. Υπερβολική αισιοδοξία για την κατάσταση;

*Δικηγόρος, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σχέσεων (Η.Ε.Ι., Γενεύης Ελβετίας). Πρόεδρος του Ιδρύματος Θεοδούλου. Πρώην Μέλος της Γραμματείας του ΟΗΕ στο Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πρώην Επιμελητής της Παντείου. Πρόεδρος του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου