Η Κ.Δ. πρέπει να είναι ένα κανονικό κράτος
Πριν από το 1974 ήταν αδιανόητο ακόμα και να αναφέρει κάποιος τη λύση ομοσπονδίας. Ήταν εντελώς απαράδεκτη λύση και έξω από κάθε συζήτηση. Μετά την καταστροφή του 1974 και την κατοχή του 40% του εδάφους της Κ.Δ., η ομοσπονδία αποτέλεσε τον οδυνηρό συμβιβασμό, που θα επέτρεπε την ανάκτηση μέρους του κατεχόμενου εδάφους, πόλεων και χωριών και επιστροφή των προσφύγων. Οι τρεις ελευθερίες διακίνησης, εγκατάστασης και κατοχής περιουσίας τέθηκαν ως προϋποθέσεις.
Ακολούθησαν πολύχρονες συνομιλίες για να καταλήξουμε να αποδεχτεί η πλευρά μας διζωνική ομοσπονδία, πολιτική ισότητα, διπλή κυριαρχία, εσωτερική υπηκοότητα, μερική διεθνή προσωπικότητα στις συνιστώσες πολιτείες, εκ περιτροπής προεδρία και διάφορα χαρακτηριστικά που μετέτρεπαν την ομοσπονδία σε συνομοσπονδία. Οι σφετεριστές έγιναν χρήστες των περιουσιών με προοπτική αναγνώρισης ιδιοκτησίας. Επιστροφή κατεχομένου εδάφους, ελάχιστη και αόριστη.
Με τις απαιτήσεις της Τουρκίας και με τις απαράδεκτες υποχωρήσεις της ηγεσίας μας προετοιμάζεται μια λύση, που είναι αδύνατο να περάσει στο δημοψήφισμα. Και σε αυτήν την άσχημη κατάσταση έρχεται η τουρκική πλευρά να αρνείται συνέχιση των συνομιλίων και ομοσπονδία και απαιτεί συνομιλίες για λύση δύο κρατών.
Έτσι έχει δημιουργηθεί ένα τραγελαφικό φαινόμενο. Η πλευρά μας πριν από χρόνια δεν αποδεχόταν την ομοσπονδία, που ήταν τουρκική απαίτηση και βρετανοτουρκική πρόταση λύσης. Την αποδέχτηκε για χάρη της λύσης και την μετέτρεψαν σε λύση συνομοσπονδίας για να πλησιάσουμε τις τουρκικές θέσεις. Και τότε οι Τούρκοι υπαναχώρησαν και απαιτούν λύση δύο κρατών. Και η ηγεσία μας σε αντίδραση υψώνει ως σημαία του αγώνα μας τη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και εκ περιτροπής προεδρία. Οι τουρκικές δηλαδή απαιτήσεις κατάντησαν να είναι σημαία της πλευράς μας και να τις απορρίπτει η Τουρκία, που θέλει λύση δύο κρατών. Και η πλευρά μας θεωρεί νίκη, αν αναγκάσουμε εμείς και ο ΟΗΕ την Τουρκία να αποδεχτεί λύση ΔΔΟ με πολιτική ισότητα. Η τουρκική απαίτηση έγινε σημαία τους αγώνα μας.
Δεν υπάρχει χειρότερο κατάντημα για την πλευρά μας. Εκείνο που αρνείτο ως απαράδεκτο, αφού έκαμε υποχωρήσεις που οδηγούσαν σε διχοτόμηση, το κάνει τώρα σημαία του αγώνα μας για να αναγκάσει την Τουρκία να υποχωρήσει, δήθεν, σε αυτό που ήταν απαίτησή της.
Η Τουρκία δεν επιδιώκει ούτε αποδέχεται λύση δύο κρατών. Θέλει έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Μιλά για δύο κράτη, για να οδηγήσει την πλευρά μας σε νέες παραχωρήσεις και να επιστρέψει στη Δ.Δ.Ο., που θα είναι λύση που θα νομιμοποιεί την κατοχή και τη διχοτόμηση. Και το σημαντικότερο θα καταργεί την Κ.Δ. και θα προετοιμάζει το έδαφος για έλεγχο όλης της Κύπρου και τελική τουρκοποίηση. Και όλα αυτά θα τα παρουσιάσει ως δήθεν υποχώρησή της.
Τα δύο κράτη και η (συν)ομοσπονδία είναι τουρκική απαίτηση. Η δική μας απαίτηση πρέπει να είναι η απελευθέρωση και η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλη την επικράτεια της Κ.Δ.
Η δική μας πλευρά τώρα έχει την ευκαιρία να βάλει στο τραπέζι την απαίτησή της για ένα κανονικό κράτος. Ένα κράτος χωρίς στρατούς και εγγυήσεις, χωρίς εποίκους. Ένα κανονικό κράτος με εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους κατοίκους και με εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την επικράτεια. Η πλευρά μας να είναι έτοιμη να συζητήσει τον τρόπο επανένταξης της τουρκοκυπριακής κοινότητας στην Κ.Δ. και να είναι έτοιμη να συζητήσει τη μετεξέλιξή της Κ.Δ., που πρέπει να καταστεί ένα κανονικό κράτος. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μιας πενταμερούς διάσκεψης. Ένα από τα πέντε μέλη της θα είναι η Κ.Δ. με εκπροσώπους των δυο κοινοτήτων της. Η λύση, όποιο όνομα και να έχει, πρέπει να είναι μετεξέλιξη της Κ.Δ.
