Δεύτερο Πάσχα όμηροι του κορωνοϊού

Πέρσι δεν μπορέσαμε να γιορτάσουμε το Πάσχα, λόγω της πανδημίας, αλλά ελπίζαμε ότι θα καταφέρναμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Τελικά ούτε τα Χριστούγεννα γιορτάσαμε, αλλά ελπίζαμε ότι θα γιορτάζαμε φέτος το Πάσχα. Δεν μας έκανε ούτε αυτήn τη φορά τη χάρη ο κορωνοϊός, ή μάλλον δεν μας έκαναν τη χάρη εκείνοι οι συμπατριώτες μας που φρόντισαν να καταρρίπτουμε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε κρούσματα και νοσηλευoμένους.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν από τη συνεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο θα έπαιρνε αποφάσεις, κι έτσι δεν γνωρίζω αν θα γιορτάσουμε το Πάσχα απλώς με αυστηρότερους περιορισμούς ή με πλήρες λοκντάουν, όπως πέρσι. Όποια κι αν ήταν η απόφαση, αυτό που μας απομένει είναι να περάσει ο καθένας το Πάσχα όσο καλύτερα μπορεί.

Δεν ξέρω αν θα κλείσουν ή όχι οι εκκλησίες για τους πιστούς, αλλά ας μη νιώθουμε άσχημα αν δεν μπορέσουμε να παραστούμε στη λειτουργία της Αναστάσεως. Ο Χριστός μπορεί να αναστηθεί και μέσα μας.

Όσο για τον παραδοσιακό οβελία, όσοι έχουν αυλή, μια χαρά θα μπορούν να τηρήσουν το έθιμο. Οι υπόλοιποι, ας περιοριστούν σε αρνάκι στον φούρνο. Δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Αρνάκι το ένα, αρνάκι και το άλλο. Και προσοχή στις τυχόν οικογενειακές συγκεντρώσεις την ημέρα του Πάσχα, γιατί οι ιχνηλατήσεις κατέδειξαν ότι μεγάλο μέρος της διασποράς του ιού γίνεται ενδοοικογενειακά.

Αυτό που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι η προστασία της ζωής έχει μεγαλύτερη αξία από την τήρηση οποιουδήποτε πασχαλινού εθίμου. Άλλωστε, και το ίδιο το μήνυμα του Πάσχα είναι η νίκη της ζωής επί του θανάτου!

Ας γιορτάσουμε το Πάσχα με μέτρο και με αίσθημα ευθύνης. Να θυμόμαστε πάντα ότι σε κάποια νοσοκομεία, σε κάποιες μονάδες εντατικής θεραπείας, δεν θα γιορτάσουν Πάσχα. Θα κάνουν το Πάσχα των πασχόντων...

ΜΠΟΞΕΡ