Αλλαγή τακτικής μετά την παγίδα της πενταμερούς
Τώρα που η αντιπροσωπία της πλευράς μας επέστρεψε από την παγίδα της πενταμερούς, η ηγεσία μας πρέπει να αλλάξει τακτική, τρόπο σκέψεως και προγραμματισμό ενεργειών για να αποτρέψουμε δυσάρεστες εξελίξεις, που δεν πρόκειται να ανατρέψουν ούτε ο Γ.Γ. ούτε η Ε.Ε.
Η ηγεσία μας πρέπει να μετρήσει και να καταγράψει τις απώλειες των τελευταίων χρόνων, που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, όπου η Τουρκία απαιτεί κυριαρχία και δύο κράτη και τα διεθνή συμφέροντα «αγρόν ηγόρασαν». Πρέπει να αναζητήσουμε ένα σημείο επιστροφής και επανεκκίνησης. Υπάρχουν οι ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 2009. Εκεί υπάρχουν καταγραμμένες οι πρόνοιες της λύσης που πρέπει να επιδιώξουμε και οι κόκκινες γραμμές που δεν πρέπει να διαβούμε και που ήδη τις έχουμε εγκαταλείψει.
Το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να συνέλθει με μόνο θέμα τις ομόφωνες αποφάσεις του, που λήφθηκαν το 2009. Πολλές από τις αποφάσεις έχουν στην ουσία ακυρωθεί με τις παραχωρήσεις που έγιναν τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Η Τουρκία, που έθεσε θέμα δυο κρατών, μας δίνει την ευκαιρία να αποδεσμευτούμε από όλες τις υποχωρήσεις, που είναι εκτός των ομόφωνων αποφάσεων του Εθνικού Συμβουλίου. Τέτοιες υποχωρήσεις είναι π.χ. η αποδοχή ότι η κυριαρχία προέρχεται από τους Έλληνες και τους Τούρκους, η αναγνώριση διπλής ιθαγένειας, η εκ περιτροπής προεδρία, η προτεραιότητα των χρηστών στο περιουσιακό και άλλες υποχωρήσεις. Φυσικά πολλές από τις υποχωρήσεις μετατρέπουν τη Δ.Δ.Ο. σε Δ.Δ.ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ και επιβάλλεται να αποσυρθούν.
Είναι φυσικό πως δεν θα υπάρχει ομοφωνία για επιστροφή της πλευράς μας στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 2009. Και τότε θα είναι φυσικό να αποφασίσει ο λαός και όχι οι ηγεσίες των κομμάτων. Και η απόφαση πρέπει να ληφθεί με δημοψήφισμα. Ο λαός να επιλέξει: Είτε την επαναφορά των ομόφωνων αποφάσεων του 2009 και διεκδίκηση λύσεως, με οποιοδήποτε όνομα, στη βάση αυτών των αποφάσεων, είτε αποδοχή των υποχωρήσεων και των συγκλήσεων και συνέχιση των πενταμερών διασκέψεων για εξεύρεση λύσης.
Η Κυβέρνηση και τα κόμματα πρέπει να καθορίσουν τη θέση τους πριν από το δημοψήφισμα και να καλέσουν τον λαό να αποφασίσει σύμφωνα με τη δική τους υπόδειξη. Η απόφαση του δημοψηφίσματος πρέπει να είναι δεσμευτική για την Κυβέρνηση. Έτσι, αν η απόφαση του λαού είναι αντίθετη με τις θέσεις του ΠτΔ και των κομμάτων που υποστηρίζουν τις υποχωρήσεις, ο ΠτΔ πρέπει να παραιτηθεί. Τα κόμματα που θα καλέσουν τον λαό να ψηφίσει υπέρ των ομόφωνων αποφάσεων του Ε.Σ. του 2009, αν κερδίσουν στο δημοψήφισμα, θα είναι υποχρεωμένα να συγκροτήσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας με κοινής αποδοχής ΠτΔ, που να συμφωνεί με την απόφαση του δημοψηφίσματος. Έτσι ο λαός με ενότητα θα στηρίξει την Κυβέρνηση και τον εκπρόσωπο της ελληνικής κοινότητας να αγωνιστεί για λύση σύμφωνα με την απόφασή του.
Είμαστε η αδύναμη πλευρά. Δεν έχουμε συμμάχους, που τα συμφέροντά τους να τους θέτουν απέναντι στην Τουρκία. Έχουμε όμως ακαταμάχητα όπλα, που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Έχουμε την κυβέρνηση της Κ.Δ., αναγνωρισμένη από τον Ο.Η.Ε. Έχουμε το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που πρέπει να το διεκδικούμε ως χώρα, ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Έχουμε την οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που πρέπει να απαιτούμε την εφαρμογή τους στην Κύπρο, για να έχουμε ένα κανονικό κράτος.
Πολλοί θα πουν πως αυτά δεν τα αποδέχεται η Τουρκία και θα μας μείνει η διχοτόμηση, η κατοχή και τα τουρκικά στρατεύματα. Θα συνεχίσει όμως να υπάρχει η Κ.Δ., μέλος του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε., που κανένας δεν μπορεί να αποαναγνωρίσει. Αν προχωρήσουμε σε λύση, όπως αυτήν που θέλει η Τουρκία, η de facto διχοτόμηση θα γίνει de jure, μόνιμη και νόμιμη, η κατοχή θα νομιμοποιηθεί και τα στρατεύματα θα παραμείνουν μόνιμα και νόμιμα. Ενώ τώρα αυτά είναι όλα παράνομα και αντίθετα με το διεθνές δίκαιο.
Εμείς πρέπει να επιμένουμε η Κ.Δ. να παραμείνει κράτος μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. και να μην υποβιβάσουμε το κράτος μας σε κοινότητα. Αυτό επιδιώκουν η Τουρκία, η Βρετανία και οι φίλοι τους. Η Κ.Δ. πρέπει να διατηρηθεί και να συνεχίσει να υπάρχει, για να σωθεί ο Ελληνισμός της Κύπρου.
