Ο εχθρός μας δεν είναι o διπλανός μας!

Σίγουρα το θέμα των τελευταίων δεκαπέντε μηνών που απασχολεί έντονα, σχεδόν αποκλειστικά, την παγκόσμια κοινότητα είναι αυτό της πανδημίας του Covid-19. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει σε τέτοιο μεγάλο βαθμό κι αλλού, στον τόπο μας πάντως κατάφεραν, για άλλη μια φορά, εξαιτίας αυτή της πανδημίας, να μας χωρίσουν στους μεν και στους δε. Από τη μια οι απόλυτα πιστοί και πειθαρχημένοι, που εκτελούν απαρέγκλιτα τις άνωθεν εντολές, και από την άλλη εκείνοι που αρνούνται να αποδεχθούν πως όλα γίνονται για το καλό τους και προβληματίζονται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι απουσιάζει και από τους μεν και από τους δε η απόλυτη βεβαιότητα! Ούτε αυτοί που δεν θέλουν να εμβολιαστούν είναι σίγουροι για την επιλογή τους, ούτε αυτοί που εμβολιάζονται είναι βέβαιοι για την αποτελεσματικότητα και τις όποιες βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες παρενέργειες του εμβολίου. Απλώς πιστεύουν ότι το εμβόλιο θα τους απαλλάξει από τους διάφορους περιορισμούς και θα τους χαρίσει τη χαμένη ελευθερία τους…

Προσωπικά, όσο διαφωνώ με αυτούς που υποτιμούν την επικινδυνότητα του ιού, άλλο τόσο διαφωνώ και με εκείνους που σκέφτονται να επιβάλουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Η αδιαφορία και η άρνηση μαζί με την υγειονομική δικτατορία αποτελούν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Κάποιοι προσπαθούν να πείσουν πρωτίστως τον εαυτό τους, για τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν, με το να εκφράζουν αντιπαλότητα εναντίον όσων κατέληξαν στα αντίθετα συμπεράσματα.

Δεν θα συμβουλέψω ασφαλώς κανέναν ούτε να εμβολιαστεί ούτε να μην εμβολιαστεί! Ούτε καν τα παιδιά μου δεν συμβούλεψα. Ωστόσο, επειδή δυστυχώς δεν ζούμε σε κοινωνία Αγγέλων, αλλά σε έναν πλανήτη όπου το ψέμα και η υποκρισία κέρδισαν τη μάχη με την αξιοπρέπεια, καθένας δικαιούται να έχει τις ενστάσεις, τις αμφιβολίες και τις απορίες του.

Και να θυμάστε ακόμη: Εχθρός μας δεν είναι ο διπλανός μας! Εχθρός μας είναι το σάπιο σύστημα, που δημιούργησε αυτήν τη μεγάλη πανδημία, για την οποία δεκαπέντε μήνες τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε…. Και πολύ φοβάμαι ότι δε θα ξεμπερδέψουμε εύκολα. Αν ποτέ ξεμπερδέψουμε δηλαδή.

Αυτά σκεφτόμουν προχτές την ώρα που περίμενα με τις ώρες στο πεζοδρόμιο, μπροστά από την είσοδο μιας τράπεζας για να διεκπεραιώσω μια υποχρέωσή μου. Παρεμπιπτόντως οι τράπεζες έδιωξαν το μισό προσωπικό, έκλεισαν τα μισά και βάλε καταστήματά τους, διέλυσαν την οικονομία όλου του πλανήτη και τώρα απαιτούν να τις αναστήσουν αυτοί που κυριολεκτικά με την οικονομική διαχείριση τούς κατέστρεψαν! Τώρα πια γίναμε όλοι υπάλληλοι των τραπεζών, αφού όλες οι συναλλαγές μας γίνονται ηλεκτρονικά μέσω του διαδικτύου. Διαφορετικά, κάθε συναλλαγή στο ταμείο πληρώνεται! Χώρια που για να εκτελέσεις μια τραπεζική πράξη μπορεί να περιμένεις μια ολόκληρη μέρα στο πεζοδρόμιο.

Υστερόγραφο: Τι πάει να πει ψεκασμένοι, κ. Μητσοτάκη; Τέτοια λόγια απαγορεύεται να εκστομίζονται από πρωθυπουργικά χείλη….