Υπάρχει μια ακόμα «χαμένη ευκαιρία», κ. Πρόεδρε. Την ξέχασες;

Πριν από αρκετούς μήνες, στο πλαίσιο ενός κοινωνικού προγράμματος, είδαμε και ακούσαμε τον ΠτΔ να διαβάζει στα παιδιά κάποιο παραμύθι. Ο κ. Αναστασιάδης απέδειξε ότι είναι ακατάλληλος να διαβάζει παραμύθια στα παιδιά. Πριν από λίγες μέρες, στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Αμμόχωστο, στην επίσημη ομιλία του, τον είδαμε και τον ακούσαμε να λέει και πάλι παραμύθια. Ήταν από τη μεγάλη συλλογή παραμυθιών που έχει τίτλο «Χαμένες ευκαιρίες για λύση του Κυπριακού». Αυτήν τη φορά, με τον στόμφο που έλεγε τα παραμύθια, απέδειξε πως είναι ένας μεγάλος παραμυθάς. Ξεπέρασε και τη γνωστή αρχαιολόγο, που το μόνο παραμύθι που λέει με πάθος είναι ότι το ΔΗ.ΚΟ. απάντησε ότι δεν θέλει την Αμμόχωστο, όταν μας την πρόσφεραν στο πιάτο.

Το πρώτο μεγάλο παραμύθι ήταν, λέει ο κ. Αναστασιάδης, η χαμένη ευκαιρία του σχεδίου Ανάν. Τότε που ο Τάσσος «έπαιζε θέατρο», κατά τον Νίκο Αναστασιάδη. Τότε που ο ίδιος ήταν ο δράκος του παραμυθιού. Διαπίστωσε, λέει, ότι οι Τούρκοι θα επέστρεφαν την Αμμόχωστο και τη Μόρφου και μπήκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, λέει. Κατήγγειλε στην Ε.Ε. τον Τάσσο και την Κ.Δ. ότι εκβιάζουν τον λαό και δεν δίνουν την ευκαιρία σωστής ενημέρωσης. Ο ίδιος δεν σκέφτηκε ούτε πολιτικό κόστος, ούτε τις απειλές για τη ζωή του και ηγήθηκε της πλατφόρμας του ΝΑΙ για να σώσει την Αμμόχωστο. Και, σήμερα, οι Βαρωσιώτες, που θέλουν να επιστρέψουν, τον κατηγορούν ότι εμποδίζει την επιστροφή τους.

Μια και άρχισε τα παραμύθια, ο Ν. Αναστασιάδης θυμήθηκε και διηγήθηκε πολλά παραμύθια των «χαμένων ευκαιριών». Χαμένες ευκαιρίες είναι για όσους θέλουν λύση, την όποια λύση, με αποδοχή των τουρκικών όρων, εδώ και τώρα. Γιατί, οι σοβαροί μελετητές και οι πανεπιστημιακοί των διεθνών σχέσεων λένε ότι οι χαρακτηριζόμενες χαμένες ευκαιρίες είναι, πράγματι, χαμένες ευκαιρίες, αλλά για την Τουρκία. Γιατί, με όλα τα σχέδια που παρουσιάζονται ως χαμένες ευκαιρίες, η Τουρκία επεδίωκε, με τη βοήθεια των φίλων της, να νομιμοποιήσει τα αποτελέσματα της εισβολής και τη διχοτόμηση, ενώ την ίδια στιγμή θα καταργούσε την Κ.Δ. και θα την έκαμνε εκλιπούσα, όπως την αποκαλεί συνεχώς. Είναι σαφές ότι οι χαμένες ευκαιρίες είναι χαμένες ευκαιρίες της Τουρκίας για να καταργήσει την Κ.Δ.

Ο Αρτεμάκης στη φαρσοκωμωδία «Βουράτε γειτόνοι», όταν καταλαβαίνει το λάθος του, απεκδύεται κάθε ευθύνης με την παροιμιώδη φράση «εγιώ έν τζαι...». Ο ΠτΔ δεν λέει απλώς «εγιώ έν τζαι….», αλλά προσθέτει ότι αυτός υποστήριξε και το σχέδιο Ανάν, με κίνδυνο, λέει, της ζωής του και με πολιτικό κόστος, για να κερδίσει την Αμμόχωστο και την Μόρφου. Επομένως, μην τον κατηγορείτε, φανατικοί υποστηρικτές τού ΝΑΙ. Αυτός υποστήριξε το σχέδιο Ανάν τότε, κι εμείς λέμε ότι συνεχίζει να το υποστηρίζει και προσπαθεί να μας το επιβάλει.

Μια και ο ΠτΔ αναφέρθηκε στις χαμένες ευκαιρίες για λύση του Κυπριακού και επιστροφή στην Αμμόχωστο, θα πρέπει να τον ρωτήσουμε, αν θεωρεί χαμένη ευκαιρία και το καταχθόνιο τελεσίγραφο του 1974. Τον Αύγουστο του 1974 ο Γκιουνές και ο Ντενκτάς, με το πιστόλι στον κρόταφο, πρότειναν μια ομοσπονδία με τουρκικά καντόνια σε ολόκληρη την Κύπρο. Στα καντόνια θα προχωρούσε και θα επέβαλλε την κατοχή ο τουρκικός στρατός και θα άπλωνε τα όπλα του για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Όμως οι κάτοικοι της Μόρφου και της Αμμοχώστου και πολλών χωριών θα μέναμε εγκλωβισμένοι στα σπίτια και στις πόλεις μας και θα είχαμε όλοι την τύχη των εγκλωβισμένων της Καρπασίας. Πού θα ήμασταν τώρα;

Φυσικά, αυτή την ευκαιρία την απέρριψε πρώτος ο πολιτικός σου πατέρας, ο Γλαύκος Κληρίδης. Εκείνη την εποχή διένυε την περίοδο του συνθήματος «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Κι έτσι γλύτωσαν και η Κ.Δ. και η Κύπρος και ο Ελληνισμός της Κύπρου. Είναι όμως και αυτή μια χαμένη ευκαιρία για τα ηττημένα μυαλά, που άρχισαν να καλλιεργούνται στην Αττική και τις όχθες του Πεδιαίου. Εσύ, ένας μεγάλος παραμυθάς, πατριάρχης του ΝΑΙ και των υποχωρήσεων, γιατί δεν ανέφερες την ευκαιρία των καντονίων; Μήπως την ξέχασες; Θα γλυτώναμε κάμποσες θυσίες και σήμερα θα ήμασταν εγκλωβισμένοι και σκλάβοι στο τουρκικό προτεκτοράτο και όχι κυρίαρχοι στην Κ.Δ. Όχι άλλες «χαμένες … ευκαιρίες».