Η οφειλόμενη, προς τον λαό, συγγνώμη των κομμάτων

Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω ποίοι επακριβώς λόγοι ώθησαν τον κύριο Μάριο Ηλιάδη να εξαγγείλει την πρόθεσή του να διεκδικήσει την Προεδρία του Κράτους. Δεν γνωρίζω ποίοι ήδη αποτελούν την ομάδα των φίλων και συνεργατών του και ποίες αξίες δημοκρατικής διεκδίκησης θα προβληθούν, ώστε ο κυρίαρχος λαός να ενδιαφερθεί, μακριά από την αδιαφορία της αποχής, για να προσέλθει στην κάλπη για την ανάδειξη Προέδρου για τη νέα θητεία. Δεν είναι γνωστό επίσης πόσοι άλλοι ήδη ενδιαφερόμενοι μελετούν το ενδεχόμενο να ανακοινώσουν ανάλογη υποψηφιότητα ή να επιτύχουν να ονομαστούν ως ο εκλεκτός κάποιου κόμματος.

Το βέβαιο είναι ότι, η ανάλογη προσπάθεια από προηγούμενες εκλογές για υποψηφιότητα που δεν θα προέρχεται από επιλογή ενός κόμματος ή μετά από συνεννόηση από περισσότερα κόμματα, επανεμφανίζεται ως λαϊκή αντίδραση στην αποτυχία των κομμάτων. Άλλωστε η πρώτη και έντονη προειδοποίηση ανυποληψίας και η εκφρασθείσα δυσαρέσκεια με ό,τι «παράγει» η πολιτική / κομματική δράση σε επίπεδο Εκτελεστικής και Νομοθετικής Εξουσίας, αποτέλεσε την από χρόνο σε χρόνο μεγαλύτερη αποχή από την ψηφοφορία για εκλογές για Δήμους και για νέα θητεία Βουλής και Προέδρου της Δημοκρατίας. Τούτο μάλιστα όχι τυχαία, αλλά γιατί η κοινωνία κουράστηκε να διαπιστώνει τη συνεχή ατιμωρησία της διαπλοκής και διαφθοράς αντίθετα προς το δημόσιο συμφέρον, ως επίσης και τους εσφαλμένους χειρισμούς στο κυπριακό πρόβλημα, που μέσα από τη συνεχή ανταλλαγή κομματικής αντιπαλότητας (όπως αυτή τώρα περί το Σύνταγμα του 1960), μας αναμένει η καλά οργανωμένη τουρκική βουλιμία, για να επιτύχει ό,τι επιθυμεί.

Πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις, είτε ανήκουν στη συμπολίτευση είτε στην αντιπολίτευση, να έχουν πάντα ως στόχο την παραγωγή πολιτικής που θα συντελέσει ώστε το κράτος να καθορίσει νέους στόχους περί τη βελτίωση της ίδιας της ζωής του απλού πολίτη και της απαραίτητης χρηστής διοίκησης για ορθή διαχείριση της κάθε εξουσίας. Τούτο κατά τρόπο που να εξυπηρετεί πραγματικά την κοινωνία και το Κράτος Δικαίου, με παράλληλη και κύρια τη διεκδίκηση λύσης στο Κυπριακό που να είναι πραγματικά συμφέρουσα, μόνο για τους πολίτες και το Κράτος μας, την Κυπριακή Δημοκρατία, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο απλός πολίτης γνωρίζει πλέον ξεκάθαρα ότι η διαπλοκή και η διαφθορά δεν προέκυψε τυχαία. Είχαν πάντα την ανοχή της πολιτικής εξουσίας με την κατηγοριοποίηση σε ημέτερους και μη. Στοιχείο που οδήγησε λόγω ατιμωρησίας σε μεγαλύτερα σκάνδαλα γνωστά μεν, πλην χωρίς διερεύνηση κατά τον Νόμο και ως αμφισβήτηση της ίδιας της χρησιμότητας του Κράτους Δικαίου. Ανοχή που εν πολλοίς συγκαλύπτει παράνομες πράξεις αξιωματούχων. Καταστάσεις που έχουν σε μεγάλο βαθμό αποδομήσει την οφειλόμενη κρατική συνέπεια, νομιμότητα, καλή πίστη και το δίκαιο. Καταστάσεις που επιβάλλουν πλέον την καταγγελτική στάση του ίδιου του κυρίαρχου λαού. Έναντι του οποίου οφείλουν όλα τα κόμματα να απευθύνουν τη συγγνώμη τους για την κατάντια στην οποία μας έφεραν και για το αβέβαιο μέλλον των νεότερων γενεών σ’ αυτόν τον τόπο, που η ιστορική μνήμη καταδείχνει θυσίες και αγώνες, που δεν μπορεί να αφεθούν να έχουν γίνει επί ματαίω.