Το Κυπριακό δεν είναι μπάλα του τένις

Ο ΠτΔ την πρώτη περίοδο της προεδρίας του, μέχρι το αδιέξοδο του Κραν Μοντανά, ακολουθούσε την πολιτική τού κατευνασμού και των υποχωρήσεων, συνεχίζοντας την πολιτική των συγκλίσεων του Χριστόφια για «επανένωση» της Κύπρου. Μέχρι τότε τον στήριζε το ΑΚΕΛ, οι φανατικοί Ανανιστές, οι Γιουνάιτετ και όσοι είναι έτοιμοι για μια λύση, όποια και να ’ναι. Φυσικά μιλούν και για απελευθέρωση και κατάργηση της κατοχής, έτοιμοι να αποδεχτούν κάθε τουρκική απαίτηση.

Φαίνεται ότι στο Κραντ Μοντανά ο ΠτΔ είχε αντιληφθεί ότι, για να βρεθεί λύση, έπρεπε να αποδεχτεί όλες τις αξιώσεις της τουρκικής πλευράς. Δυστυχώς, πρόλαβε κι έκανε όλες τις δυνατές υποχωρήσεις, τις οποίες τεχνηέντως κατοχύρωσε ο Γ.Γ. με το πλαίσιο Γκουτέρες. Και το πλαίσιο αυτό έγινε η σημαία της πολιτικής των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, που πιέζουν τον ΠτΔ να καταβάλει κάθε προσπάθεια και να κάμει κι άλλες υποχωρήσεις για να επαναρχίσει ο διάλογος από εκεί που έμεινε. Γιατί μόνο έτσι πιστεύουν ότι θα πετύχουμε λύση, θα απελευθερώσουμε και θα επανενώσουμε την Κύπρο. Ο ΠτΔ φαίνεται να αντιλήφθηκε ότι η λύση που αποδέχονται ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να εγκριθεί στο δημοψήφισμα του λαού. Και, το χειρότερο, θα μείνει στον ίδιο η ρετσινιά του εθνικού μειοδότη.

Ο ΠτΔ αντιλήφθηκε ότι μπλέχτηκε σε ένα αδιέξοδο, που επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία πενταμερή, χωρίς την Κ.Δ., όπου ο κ. Τατάρ, χωρίς αιδώ, απαίτησε λύση δύο κρατών και εκ προοιμίου αναγνώριση κυριαρχικής ισότητας για τα δύο κράτη, που θα συνεργάζονται. Και από τότε άρχισε ένας αγώνας τένις, όπου οι «δύο ηγέτες» πετούν ο ένας στον άλλο προτάσεις, όπως κτυπούν την μπάλα με τη ρακέτα του τένις. «Δύο κράτη και κυριαρχική ισότητα», κτυπά με τη ρακέτα του ο Τατάρ. Και τρέχουν ο Γ.Γ. και οι Βρετανοί να προλάβουν την μπάλα. Προσπαθούν να βάλουν λίγο φάρσο εποικοδομητικής ασάφειας, ώστε η μπάλα του Τατάρ να πέσει μέσα στο γήπεδο.

Ο ΠτΔ έχει ήδη κτυπήσει με τη ρακέτα του μερικές άστοχες, αλλά κυρίως ατζιαμίστικες πάσες, που η μπάλα μόλις και μένει μέσα στο γήπεδο. Αλλά ο Γ.Γ. είναι έτοιμος να τετραγωνίσει τον κύκλο ή, καλύτερα, το γήπεδο του τένις, ώστε να μικράνει το μήκος του και η μπάλα του ΠτΔ να πέσει έξω από το γήπεδο. Στο μεταξύ, ο Τατάρ και ο Ερντογάν στήνουν γήπεδο στο Βαρώσι για να παίζουν, όπως νομίζουν, εντός έδρας. Κάνει ο ΠτΔ μια σωστή σέντρα και αφαιρεί τα διαβατήρια της Κ.Δ. από τους εγκαθέτους της Τουρκίας, που απεργάζονται τη διάλυση της Κ.Δ. Πέφτουν πάνω του η ηγεσία του ΑΚΕΛ και στην αρχή ο εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, γιατί θεωρούν την ενέργεια λανθασμένη, που την βρίσκουν ορθή οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι και κάποιοι προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι.

Κτυπά με τη ρακέτα του ο Τατάρ την μπάλα και προσπαθεί να βάλει την μπάλα στο γήπεδο του 1960, λέγοντας ότι η Κ.Δ. είναι υποχρεωμένη να του δώσει διαβατήριο με βάση το σύνταγμα. Αποκρούει την μπάλα ο ΠτΔ και απαντά ότι είναι ευπρόσδεκτοι οι Τούρκοι να επανενταχθούν στην Κ.Δ., να βρουν τα δικαιώματά τους και να αρχίσουν συνομιλίες για την εδαφική πτυχή της «Δ.Δ.Ο. με πολιτική ισότητα», σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ δυσανασχετεί, γιατί ξέρει ότι οι Τούρκοι θα απορρίψουν αυτήν την πρόταση κι έτσι δεν θα έχουμε επανάληψη των συνομιλιών, που είναι ο πρωταρχικός στόχος του ΑΚΕΛ. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ μασά τα λόγια της. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σπεύδει να δηλώσει ότι «αυτήν την πρόταση ο ΠτΔ θα την καταθέσει στη συνάντηση με την κυρία Λουτ». Φυσικά μπορεί σε λίγο η στάση αυτή να διαφοροποιηθεί. Ποιος ξέρει, Νίκος Αναστασιάδης είναι αυτός και στο τένις δεν τα πολυκαταφέρνει.

Η πρόταση για επιστροφή στο Σύνταγμα του 60, που την εκτόξευσε με την αφέλεια της πολιτικής του ρακέτας, ως «ρητορικό σχήμα λόγου», παρόλο που είναι άστοχη και επιπόλαιη, έχει κάποια σωστή ιστορική και διαπραγματευτική βάση. Μπορεί να τεκμηριωθεί και να αποτελέσει το αντίβαρο στην πρόκληση του Τατάρ για λύση δύο κρατών. Να επανενταχθούν οι Τούρκοι στην Κ.Δ., να την αναγνωρίσουν, να διαπραγματευτούν τα δικαιώματα και τα προνόμια που είχαν και να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για την εδαφική πτυχή της Δ.Δ.Ο. Έτσι θα γίνει τροποποίηση του Συντάγματος της Κ.Δ. και να μετεξελιχθεί σε Δ.Δ.Ο., σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και τότε ο ΟΗΕ να καλέσει διεθνή διάσκεψη για τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού και τον τερματισμό της κατοχής. Και το Σ.Α. να εγγυηθεί την ασφάλεια της Δ.Δ.Ο. της Κ.Δ. Γιατί πρέπει να κάνουμε ένα κανονικό κράτος, χωρίς φυσικά εγγυήσεις και ΒΕΤΟ της Τουρκίας.

Φυσικά και αυτή η λύση είναι ουτοπία. Η Τουρκία αποδέχεται μόνο διάλυση της Κ.Δ. και αναγνώριση και νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της εισβολής. Ποια είναι η τακτική των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ; Να υποβάλλουμε μόνο προτάσεις που τις αποδέχονται οι Τούρκοι; Ή μήπως μόνος στόχος μας είναι να προσέλθουν οι Τούρκοι στο τραπέζι των συνομιλιών; Κι άμα προσέλθουν, τι κάνουμε; Να αποδεχτούμε τις απαιτήσεις των για να «επανενώσουμε» την Κύπρο;