Η ανιθαγένεια – Ποιος ευθύνεται

Η σύμβαση της Γενεύης του 1949 καθόρισε ως έγκλημα πολέμου τη μεταφορά πληθυσμού σε στρατιωτικά κατεχόμενα εδάφη από την κατέχουσα δύναμη. Καμιά λοιπόν παραμόρφωση της αλήθειας, καμιά διαστροφή της πραγματικότητας, καμιά στρεψόδικος συμπεριφορά της κατοχικής Τουρκίας δεν είναι δυνατό να συσκοτίσουν την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Που κραυγάζει ότι η μεταφορά Τούρκων από την Τουρκία και η εγκατάστασή τους στην κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου εντάσσεται στο πλαίσιο της πολιτικής της Άγκυρας για αλλοίωση της εθνολογικής σύστασης του πληθυσμού της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Τούρκος καθηγητής, Νιχάτ Ερίμ, σε μια έκθεσή του για την Κύπρο προς την τουρκική κυβέρνηση με ημερομηνία 24 Νοεμβρίου 1956, αναφέρει: «Επειδή σε μια δεδομένη στιγμή μέσα στη ροή της Ιστορίας ένας πληθυσμός σε σύγκριση με τον άλλο πληθυσμό έχει υπερτερήσει κατά εκατό ή διακόσιες χιλιάδες, δεν είναι επαρκής λόγος να καθορίσει την αιώνια τύχη μιας μεγαλονήσου όπως είναι η Κύπρος. Δεν μπορεί να την καθορίσει. Και μάλιστα αν λάβει κανείς υπόψη του ότι ένα τέτοιο νησί μπορεί να αποτελέσει έναν τρομακτικό κίνδυνο για την ασφάλεια μιας χώρας 25 -ήταν τότε- εκατομμυρίων όπως είναι η Τουρκία. Για την ασφάλεια της Τουρκίας η Κύπρος είναι ένα γεωγραφικό δεδομένο, το οποίο δεν είναι δυνατό να παραγνωρισθεί». Και εισηγούμενος την προώθηση της λύσης της προσάρτησης της Κύπρου στην Τουρκία, ο Νιχάτ Ερίμ αναφέρει ότι «σαν προπαρασκευαστικό στάδιο θα πρέπει να συλλεγούν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η πλειοψηφία της ιδιοκτησίας της γης στην Κύπρο ανήκει στους Τούρκους, ότι θα πρέπει να συνταχθεί δημογραφικός χάρτης που να καθορίζει τον αριθμό των Τούρκων του νησιού σε κάθε πόλη και χωριό και ακόμα πως θα πρέπει να συλλεγούν οι καλύτερες δυνατές πληροφορίες για τους Κυπρίους της Τουρκίας και γενικά όσους βρίσκονται εκτός Κύπρου για την περίπτωση του εποικισμού». Μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή δεν υπήρχε βέβαια ανάγκη για προσχήματα με επιστροφή δήθεν Τουρκοκυπρίων. Ο εποικισμός μετά το 1974 πήρε τη μορφή ενός καλά οργανωμένου σχεδίου, που αποβλέπει σταθερά στη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων με τελικό στόχο την ανατροπή τους.

Ο Economist στις 4.9.1976 έγραφε: «Ο προφανής στόχος της Τουρκίας είναι να μετατρέψει τη Βόρεια Κύπρο σε μια Επαρχία της Τουρκίας. Ο δημογραφικός εκτουρκισμός του Βορρά σύντομα θα είναι πλήρης. Πόλεις και χωριά όπως η Κερύνεια και η Λάπηθος, που παρέμεναν κενά μέχρι πρόσφατα, είναι τώρα γεμάτα από εποίκους από την Τουρκία».

Ο Φαζίλ Κουτσιούκ, πρώτος Αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, έγραψε στη «Χαλκίν Σεσί» το 1978 και τα εξής: «Αυτοί οι έποικοι που δεν σεβάστηκαν τον νόμο στα αρχικά τους χωριά έκαμαν τους για 400 χρόνια κατοίκους αυτού του νησιού να ξερνούν αίμα. Όλοι αυτοί έχουν συγκεντρωθεί μαζί και πολλά ανατολίτικα σουλτανάτα δημιουργήθηκαν σε πολλά από τα χωριά μας. Καλούμε την κυβέρνηση να μη μετατρέψει αυτό το νησί σε τάφο».

Από τότε έχουν περάσει 45 ολόκληρα χρόνια. Ο εποικισμός εντάθηκε και μετεξελίχθηκε σε μια οργανωμένη επιχείρηση πλήρους ανατροπής των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου.

Είναι κατάδηλον ότι η Τουρκία παραβιάζει κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν τη Σύμβαση της Γενεύης του 1949, που προβλέπει ρητά στο άρθρο 49 (6) ότι: «Η κατέχουσα δύναμις δεν δύναται να εξορίσει ή να μεταφέρει μέρος του δικού της άμαχου πληθυσμού εις το κατεχόμενο υπ’ αυτής έδαφος».

Και είναι φανερό από τα όσα έχουν αναφερθεί ότι ο εποικισμός αποτελεί στην Κύπρο μια κραυγαλέα διεθνή παρανομία της Τουρκίας.

Γιατί, όμως, τα αναφέρουμε όλα αυτά;

Ο Κύπριος ευρωβουλευτής Νιαζί Κιζίλγιουρεκ υπέβαλε ερώτηση στην Κομισιόν για το γνωστό θέμα των 30.000 τέκνων, μεικτών γάμων Τ/κ με εποίκους. Στα οποία η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται, ορθώς, να παράσχει κυπριακή ιθαγένεια, επειδή ο ένας εκ των δύο γονέων τους είναι έποικος. Και επειδή ο εποικισμός αποτελεί έγκλημα πολέμου, δυνάμει του διεθνούς δικαίου, δεν είναι δυνατή η νομιμοποίησή του. Και ναι, μεν, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα ορίζει ότι «πρέπει να αποτρέπεται η ανιθαγένεια», πλην όμως την απόλυτη ευθύνη για την ανιθαγένεια των 30.000 ανιθαγενών φέρει η εγκληματούσα Τουρκία.

Πολύ σωστά, συνεπώς, ο Ευρωπαίος Επίτροπος Δικαιοσύνης και Ισότητας, στην απάντησή του στον κ. Κιζίλγιουρεκ, αναφέρει ότι «εναπόκειται σε κάθε κράτος μέλος, τηρουμένου του Διεθνούς Δικαίου, να καθορίζει τις προϋποθέσεις απόκτησης και απώλειας της ιθαγένειας.

Και αφού το Διεθνές Δίκαιο με τη Σύμβαση της Γενεύης απεφάνθη κατηγορηματικά ότι ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου, δεν θα πρέπει να αναμένεται από την Κυπριακή Δημοκρατία να τον νομιμοποιήσει, παρέχοντας ιθαγένεια σε τέκνα εποίκων.

Για την ανιθαγένεια μοναδική ευθύνη έχει η βαρυνόμενη με το έγκλημα του εποικισμού Τουρκία.

Στην Τουρκία συνεπώς θα πρέπει να απευθύνει ο κ. Κιζίλγιουρεκ, όχι ερώτηση, αλλά καταγγελία για τη συνεχιζόμενη εγκληματική της δράση στην Κύπρο.