Αντιμετωπίστε σωστά τον βήχα

Βασικός πρωταγωνιστής, είτε αφορά το κοινό κρυολόγημα είτε αφορά κάποια λοίμωξη
Από τους πιο σημαντικούς αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού, που μας βοηθάει στην απομάκρυνση των βλεννωδών εκκρίσεων από το αναπνευστικό σύστημα
Το τελευταίο διάστημα οι λοιμώξεις βρίσκονται σε έξαρση και ο βήχας είναι βασικός πρωταγωνιστής, είτε αφορά το κοινό κρυολόγημα είτε αφορά κάποια σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού. Ο βήχας είναι από τους πιο σημαντικούς αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού, που μας βοηθάει στην απομάκρυνση των βλεννωδών εκκρίσεων από το αναπνευστικό σύστημα ή εμποδίζει την είσοδο στον πνεύμονα ερεθιστικών αερίων ή υγρών.
Δύο ειδών βήχας
Διακρίνεται σε δύο είδη: Τον ξηρό (χωρίς φλέγματα) και τον παραγωγικό (με φλέγματα). Ο ξηρός βήχας οφείλεται σε διάφορα αίτια όπως αλλεργίες, άσθμα, βρογχόσπασμο, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, φάρμακα, μετά από έκθεση σε έναν ερεθιστικό παράγοντα, όπως η σκόνη ή ο καπνός, χημικές ουσίες κ.ά. και μετά από απόφραξη των αεραγωγών από ένα αντικείμενο που εισπνεύστηκε κατά λάθος. Ο παραγωγικός βήχας είναι αυτός που συνοδεύεται από την παραγωγή φλεγμάτων και συνήθως αποτελεί σύμπτωμα κοινών λοιμώξεων, χρόνιων παθήσεων των πνευμόνων, ρινικής καταρροής κ.ά. Εμφανίζεται συχνότερα στους καπνιστές, οι οποίοι αναπτύσσουν χρόνια βρογχίτιδα (αυξημένη παραγωγή πτυέλων), που θεωρείται το πρώτο στάδιο της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας.
Τρόποι αντιμετώπισης
Η αντιμετώπιση του βήχα εξαρτάται από το είδος αυτού και πραγματοποιείται με αντιβηχικά, βλεννολυτικά και αντιβιοτικά. Τα αντιβηχικά αντιμετωπίζουν το σύμπτωμα του ξηρού βήχα και ο πάσχων ανακουφίζεται προσωρινά, χωρίς όμως να αντιμετωπίζεται η αιτία. Τα βλεννολυτικά, όπως η αμβροξόλη, αντιμετωπίζουν την αιτία του προβλήματος του παραγωγικού βήχα και όχι το σύμπτωμα. Έτσι, ο πάσχων ανακουφίζεται μόνιμα από τον παραγωγικό βήχα καθώς τα βλεννολυτικά συμβάλλουν στη ρευστοποίηση των εκκρίσεων (φλέγματα) ώστε αυτές να αποβάλλονται ευκολότερα, ενώ ταυτόχρονα βελτιώνουν τη λειτουργία του κροσσωτού επιθηλίου ώστε να πραγματοποιηθεί η απόχρεμψη πιο εύκολα και γρήγορα.
Η αμβροξόλη που είναι το βλεννολυτικό με τις περισσότερες κλινικές μελέτες αποτελεσματικότητας, έχει, εκτός από βλεννολυτική και αποχρεμπτική, βλεννορυθμιστική και τοπική αναλγητική δράση. Σε περίπτωση που συγχορηγηθεί με αντιβίωση, αυξάνει τη συγκέντρωση των αντιβιοτικών και είναι κατάλληλο και για διαβητικούς. Διατίθεται σε διάφορες μορφές: σιρόπι για τους ενήλικες και τα παιδιά, κάψουλες (μια την ημέρα) και παστίλιες.
Τι να προσέξετε
Τα αντιβηχικά σκευάσματα θα πρέπει να χορηγούνται με μεγάλη επιφύλαξη και μόνο όταν πρόκειται για ξηρό βήχα καθώς αντενδείκνυνται σε παραγωγικό βήχα (καταστέλλουν τον βήχα, εγκλωβίζουν τα φλέγματα και δεν επιτρέπουν την απόχρεμψη με κίνδυνο την εξέλιξη της ίωσης. Ταυτόχρονα, τα αντιβηχικά καλό είναι να αποφεύγονται καθώς, λόγω του τρόπου δράσης τους, δυνητικά μπορούν να καλύψουν σοβαρότερα αίτια που προκαλούν βήχα. Τέλος, είναι γνωστό ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων ο ξηρός βήχας μετατρέπεται σε παραγωγικό, περίπτωση στην οποία ενδείκνυνται τα βλεννολυτικά - αποχρεμπτικά.
Αντιβιοτικά: Αυτά χορηγούνται μόνο σε περίπτωση μικροβιακής λοίμωξης και πάντα ύστερα από σύσταση του γιατρού. Σε καμία περίπτωση ο βήχας δεν αποτελεί ένα φυσιολογικό σύμπτωμα, γι' αυτό και ο πάσχων πρέπει να απευθύνεται στον γιατρό ή στον φαρμακοποιό του.
Νέα στοιχεία για την παρακεταμόλη
ΣΥΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΤΑΝ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΥΗΣΗ
Η αναγλητική ουσία παρακεταμόλη (ή αλλιώς ακεταμινοφαίνη) ενδεχομένως να αυξάνει τον κίνδυνο απόκτησης παιδιού με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, όταν λαμβάνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αποφαίνεται διεθνής επιστημονική ομάδα σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο JAMA Pediatrics. Το σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας είναι μια νευρο-συμπεριφορική διαταραχή άγνωστης αιτιολογίας, από την οποία πάσχει το 5% των παιδιών. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρα Ζεγιάν Λιού από το Τμήμα Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, επισημαίνουν βέβαια ότι θα πρέπει να γίνουν περαιτέρω έρευνες επί του θέματος, ώστε να επιβεβαιωθούν τα αρχικά συμπεράσματα. Ωστόσο δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η παρακεταμόλη να αποτελεί μια νέα αιτία της ραγδαίας αύξησης των περιστατικών του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, παγκοσμίως.
Ασφαλής κατά την εγκυμοσύνη;
Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι η μελέτη έρχεται να ανατρέψει τη μέχρι σήμερα εδραιωμένη αντίληψη ότι λήψη παρακεταμόλης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ασφαλής και δεν ενέχει κινδύνους για την υγεία της μητέρας και του κυοφορούμενου εμβρύου. Οι Δανοί και Αμερικανοί ερευνητές, όμως, μελέτησαν στοιχεία για πάνω από 64.000 γυναίκες, από τις οποίες περισσότερες από τις μισές ανέφεραν ότι πήραν παρακεταμόλη τουλάχιστον μια φορά στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι γυναίκες αυτές είχαν κατά μέσο όρο 37% μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκτήσουν παιδί, που κάποια στιγμή αργότερα θα διαγιγνωσκόταν με ελλειμματική προσοχή και υπερκινητικότητα.
Σε σχέση με τις γυναίκες που δεν είχαν πάρει παρακεταμόλη κατά την εγκυμοσύνη, όσες είχαν κάνει χρήση είχαν 29% μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκτήσουν παιδί, που αργότερα θα έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή για τη διαχείριση του συνδρόμου και 13% μεγαλύτερη πιθανότητα το παιδί έως την ηλικία των επτά ετών να είχε εμφανίσει συμπεριφορές που εμπίπτουν στο σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και προηγούμενη έρευνα είχε δώσει ενδείξεις ότι η εν λόγω αναλγητική ουσία μπορεί να διαταράξει τη φυσιολογική ορμονική λειτουργία και να επιδράσει αρνητικά στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο του εμβρύου.
Προκαταρκτική συσχέτιση
Επιστήμονες, που δεν συμμετείχαν στη νέα μελέτη, επισημαίνουν πως αυτά τα ευρήματα της νέας μελέτης δεν αποδεικνύουν ότι η λήψη παρακεταμόλης όντως προκαλεί σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, απλώς αναδεικνύουν μια προκαταρκτική συσχέτιση, η οποία όμως θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές έρευνες. «Τα ευρήματα από αυτήν τη μελέτη πρέπει να ερμηνευθούν με επιφυλακτικότητα και δεν πρέπει να επιφέρουν αλλαγές στην καθιερωμένη πρακτική», σχολιάζουν σε συνοδευτικό άρθρο στο ίδιο επιστημονικό έντυπο ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κάρντιφ της Ουαλίας, με επικεφαλής τη Δρα Μίριαμ Κούπερ.

«Όμως δείχνουν τη σημασία που έχει να μη θεωρούμε δεδομένη την ασφάλεια ενός φαρμάκου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης», υπογραμμίζουν, προσθέτοντας ότι οι λόγοι για τους οποίους οι έγκυοι γυναίκες έπαιρναν τα παυσίπονα (και όχι αυτά τα ίδια), μπορεί να έπαιξαν ρόλο στην αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας στα παιδιά τους.