Φόβος, αβεβαιότητα και αμφιβολίες - Πώς τα διαχειρίζομαι;
Ο υπέρμετρος φόβος, η αβεβαιότητα, η αμφιβολία συνήθως οδηγούν σε αναβλητικότητα
Είναι πολύ φυσιολογικό και αναμενόμενο να νιώθει κανείς αβεβαιότητα και αμφιβολία σε μερικές περιπτώσεις. Είναι ένας μηχανισμός που μας βάζει σε προβληματισμό και πολύ συχνά μάς προστατεύει από πιθανά λάθη. Η, σε μεγάλο βαθμό, όμως, αβεβαιότητα και η μεγάλη αμφιβολία, πολύ συχνά οδηγούν στο συναίσθημα της ενοχής, η οποία λειτουργεί ως ένας ανασταλτικός παράγοντας στην εξέλιξή μας, στην επίτευξη των στόχων μας, στην ευτυχία μας, αλλά και στην ανάπτυξή μας.
Είναι σοφό ν’ αντιληφθούμε ότι όλα τα πιο πάνω είναι συναισθήματα που έχουν δημιουργηθεί μόνο από το δικό μας μυαλό. Δεν είναι εφικτό να τα μπλοκάρουμε, αλλά είναι εφικτό να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε. Το πώς ανταποκρινόμαστε σε αυτά τα συναισθήματα καθορίζεται μόνο από εμάς. Τα αισθήματα του φόβου, της αβεβαιότητας και της αμφιβολίας είναι πολύ φυσιολογικά και αναμενόμενα συναισθήματα στη ζωή, εάν βαδίζουμε σε πορεία δημιουργίας, στο άκρο της δημιουργίας και ζούμε μια γεμάτη ζωή έξω από τα όρια, που ο περισσότερος κόσμος θεωρεί αναμενόμενα και «ασφαλή».
Έχει λεχθεί ότι αν δεν αμφισβητήσεις αυτό που επιχειρείς, τότε το όνειρο δεν είναι αρκετά μεγάλο. Έρευνες έχουν καταδείξει ότι όλοι λατρεύουν να μιλούν για δημιουργικότητα και πρωτότυπες ιδέες, όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Είναι πολύ μεγάλη η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που οι άνθρωποι εκφράζουν και σε αυτό που υποσυνείδητα σκέφτονται και εν τέλει πράττουν. Ο λόγος; Οι δημιουργικές ιδέες προκαλούν φόβο, αβεβαιότητα και αμφιβολία, ακόμα και όταν δεν είναι μέρος της ζωή κάποιου. Για παράδειγμα, όταν ακούμε ή βλέπουμε μια νέα ιδέα, αμέσως την απορρίπτουμε για να επανέλθουμε στο επίπεδο όπου το υποσυνείδητο μυαλό νιώθει άνεση. Και φυσικά όλα αυτά γίνονται ασυνείδητα.
Ο υπέρμετρος φόβος, η αβεβαιότητα, η αμφιβολία και η ανάλυση αυτών, συνήθως οδηγούν σε αναβλητικότητα. Είναι κρίμα, από τη στιγμή που ο Δημιουργός μας μάς δίνει ταλέντα και ικανότητες για να μεγαλουργήσουμε και να εξελίξουμε τον κόσμο, να αδρανούμε. Με συνειδητή προσπάθεια μπορούμε να αμφισβητήσουμε το συναίσθημα του φόβου, την αβεβαιότητα και την ίδια την αμφιβολία. Και τότε κάτι παράδοξο συμβαίνει: δημιουργούνται ωφέλιμα και παραγωγικά συναισθήματα, αλλά και δίνεται μια νέα προοπτική στον φόβο, την αβεβαιότητα και την αμφιβολία. Δεν αποτελούν πια τόσο μεγάλα και τρομακτικά συναισθήματα, αλλά μέρος της πορείας και της εξέλιξής μας.