Μία... 11άδα που έμεινε στις προσδοκίες

Από την ημέρα που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η «βροχή τροπαίων» έγινε «ανομβρία τροπαίων». Σε 10 χρονιές (ήδη μπήκαμε στην 11η που δεν έχει καλούς οιωνούς), ο σύλλογος κατέκτησε ένα Κύπελλο, δύο Λιγκ Καπ και ένα Europa League. Οι λόγοι των αποτυχιών; Για να αναλυθούν χρειάζονται όλες οι σελίδες της σημερινής έκδοσης της εφημερίδας. Αν θέλετε μία σύνοψη: Οι ιδιοκτήτες είναι παρόντες-απόντες. Έγιναν λανθασμένες επιλογές προπονητών, ανεξαρτήτως ονόματος. Υπήρξε μία προχειρότητα στον μετεγγραφικό σχεδιασμό και γενικότερα στον βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο αγωνιστικό προγραμματισμό. Δεν είναι μόνο οι προσθήκες, είναι και οι παραμονές. Αρκετοί παίκτες που αγωνίστηκαν ή και αγωνίζονται ακόμη δεν θα έβρισκαν θέση σε καμιάν από τις ανταγωνίστριες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ. Αλλά έζησαν, ζούνε, βασίλεψαν και βασιλεύουν στο «Ολντ Τράφορντ». Πολλές φορές επίσης τα ΜΜΕ της χώρας άγγιξαν το θέμα των πολλών τραυματισμών (επίκαιρο πάλι), αλλά και της διαχείρισης αποκατάστασης των τραυματιών. Είναι και το θέμα της κουλτούρας. Πολλά τα περιστατικά με απειθαρχίες εντός γηπέδου, νυχτοπερπατήματα κ.λπ. Τέλος πάντων, εμείς θα ασχοληθούμε με ένα άλλο ζήτημα. Τη συχνότατη εδώ και 10 χρόνια άφιξη εξαιρετικών παικτών στο Ολντ Τράφορντ και την παντελή τους αποτυχία. Παίκτες φτασμένοι ή παίκτες με εξαιρετική προοπτική. Ναι, θα συμβεί πολλές φορές, σε πολλούς συλλόγους, να υπάρξουν αποτυχημένες ηχηρές μετεγγραφές. Αλλά στη Γιουνάιτεντ είναι μεγάλος ο αριθμός. Εμείς διαλέξαμε 11 περιπτώσεις. Χρονολογικά:

Άνχελ Ντι Μαρία, 2014 / 75 εκατ.

Ο Αργεντινός, με το μαγικό αριστερό πόδι, έφτασε στο «Ολντ Τράφορντ» το καλοκαίρι του 2014 μετά βαΐων και κλάδων. Στα 27 του. Άντεξε έναν χρόνο μόλις. Από τον Ιανουάριο ήθελε να φύγει, τελικά καλοκαίρι του 2015 πήγε στην Παρί και μεγαλούργησε για 7 χρόνια. Πέρσι, στα 34 του έκανε ένα φοβερό Μουντιάλ. Έπαιξε 32 ματς, ακούγεται καλός αριθμός, αλλά λίγα πράγματα.

Ρανταμέλ Φαλκάο, 2014-15/ 6,6 εκατ. (δικαίωμα αγοράς 48 εκατ.)

Ναι, ερχόταν από σοβαρό τραυματισμό, αλλά το καλοκαίρι του 2015 και μετά από 6 τρομερές σεζόν, ο Φαλκάο είχε προτάσεις από Σίτι, Άρσεναλ και Γιουβέντους. Η Γιουνάιτεντ τον απέκτησε με δανεισμό και δικαίωμα αγοράς. Είχε ήδη πάρει λεπτά συμμετοχής με την Μονακό. Ο Φαν Χάαλ τού συμπεριφέρθηκε άγαρμπα και κάποια στιγμή τον έστειλε στη 2η ομάδα, λόγω κακής φυσικής κατάστασης. Αποχώρησε μετά από ένα χρόνο.

Μέμφις Ντεμπάι, 2015 / 34 εκατ.

Αφού έκανε παπάδες στην Αϊντχόφεν, η Γιουνάιτεντ τον έκλεψε μέσα από τα χέρια τής Παρί. Ξεκίνησε εξαιρετικά, αλλά σύντομα η απόδοσή του έπεσε. Ο ίδιος λογικά ανέφερε ότι χρειαζόταν χρόνο να συνηθίσει στις μεγαλύτερες αγωνιστικές εντάσεις της Πρέμιερ Λιγκ. Αλλά ακούγονταν και διάφορα για την προσωπική του ζωή. Μετά από 18 μήνες πήγε στην Λιόν, όπου γοήτευσε. Ακολούθως Μπαρσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης.

Mόργκαν Σνάιντερλινγκ, 2015 / 35 εκατ.

Μεγάλο όνομα δεν είναι, αλλά με 7 γεμάτες χρονιές στη Σαουθάμπτον, στα 27 του και με όλο το πακέτο για τη θέση του ανασταλτικού μέσου, ο Ολλανδός διεθνής ήταν η ιδανική λύση για να βελτιώσει τον αναχαιτιστικό μηχανισμό. Τζίφος. Τρία-τέσσερα καλά ματς στην αρχή και μετά άστε. Άλλη μια 18μηνη παραμονή και παραχώρηση στην Έβερτον. Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε απέδωσε ξανά σε υψηλό επίπεδο.

Πολ Πογκμπά, 2016 / 105 εκατ.

Εντάξει, ο Πογκμπά μακροημέρευσε στη επιστροφή του στο «Ολντ Τράφορντ». Πρόσφερε ορισμένες καταπληκτικές στιγμές και ημέρες. Ελάχιστες όμως για έξι χρόνια. Καμία σχέση με τον Πογκμπά της Γιουβέντους. Συνήθως δεν έπαιζε στη φυσική του θέση και αυτό είναι κουφό. Πολλές φορές έκανε ανόητες ενέργειες. Παρουσίαζε συχνές μεταπτώσεις απόδοσης και χαρακτήρα. Εννοείται δε πως κάθε τρεις και λίγο είχε τραυματισμό.

Έρικ Μπαγί, 2016 / 28 εκατ.

Ο Ιβοριανός έκανε τους ειδικούς να παραμιλούν στη Βιγιαρεάλ. Στα 22 του η Γιουνάιτεντ σκάει σχεδόν τέσσερεις δεκάδες εκατομμύρια για να τον αγοράσει. Τελικά... χάλκινος ο θησαυρός. Ο Μπαγί είχε πύλινα πόδια. Όταν αγωνιζόταν έκανε πολλά λάθη, δεν ανταποκρίθηκε. Πήγε δύο χρόνια δανεικός στη Μαρσέιγ και πριν από ένα μήνα πουλήθηκε στην Μπεσίκτας για 5 εκατομμύρια.

Αλέξις Σάντσεζ, 2017 / 34 εκατ.

Ιανουάριο του 2017 η Γιουνάιτεντ προχωρεί στην ανταλλαγή. Δίνει τον Μικιτάριαν (συν 34 εκατ.)στην Άρσεναλ και παίρνει τον Αλέξις Σάντσεζ. Ο «μάγος» των «κανονιέρηδων» αφήνει το ραβδί του στο «Έμιρεϊτς». Αν εξαιρέσει κάποιος την εκπληκτική εμφάνιση στην ανατροπή (3-2 από 0-2) με τη Σίτι πέρασε και δεν ακούμπησε. Δεν τον βόλευε ούτε η θέση του, ούτε ο τρόπος παιχνιδιού. Άλλη μία 18μηνη παρουσία και μετά δανεισμός στην Ίντερ.

Ρομέλου Λουκάκου, 2017 / 85 εκατ.

Το «τανκ» αποκτήθηκε μετά από μάχη με την Τσέλσι. Τανκ την πρώτη χρονιά. Στη δεύτερη αρχίζει μαγκωμένα, για 12 ματς δεν σκοράρει. Ο Σόλσκιαρ, που μόλις είχε αναλάβει, αφήνει συχνά τον Βέλγο φορ στον πάγκο και διαμηνύει στη διοίκηση ότι η παρουσία Λουκάκου θα φρενάρει την εξέλιξη του Ράσφορντ (οκ...) και του Μαρσιάλ (για όνομα...). Μετά από δύο χρονιές παρουσίας, το «τανκ» τίθεται εκτός πλάνων και πωλείται στην Ίντερ.

Χάρι Μαγκουάιρ, 2019 / 80 εκατ.

Πάρα πολύ καλός στη Λέστερ. Σαφώς και δεν άξιζε 80 εκατομμύρια, άντε τα μισά. Κακός χειρισμός (τον έκαναν αρχηγό πριν καν παίξει και δύο χρόνια μετά του πήραν το περιβραχιόνιο). Τεράστια πίεση και υπερβολική προσδοκία. Βιώνει τραγικές στιγμές και τρώει άγριο τρολάρισμα. Παραλίγο να παραχωρηθεί στην Ουέστ Χαμ. Σπουδαίος δεν ήταν (για την επένδυση), αλλά δεν είναι για τα μπάζα.

Ντόνι Φαν Ντε Μπεκ, 2020 / 39 εκατ.

Αυτός ήταν το Νο1 της φοβερής νεανικής ομάδας του Άγιαξ επί Τεν Χάαγκ. Πάνω από Ντε Λιχτ και Ντε Γιονγκ. Σε 2 σεζόν αγωνίστηκε 6 φορές βασικός, πήγε δανεικός, είχε σοβαρό τραυματισμό και τώρα «ζεσταίνει» τον πάγκο μέχρι να επιστρέψουν οι τραυματίες. Μετά... εξέδρα. Δεν του δόθηκε ούτε χρόνος προσαρμογής, ούτε πραγματικές ευκαιρίες.

Τζέιντον Σάντσο, 2021 / 85 εκατ.

Στη Γερμανία έκανε περισσότερη αίσθηση και από τον Χάαλαντ. Στη Γιουνάιτεντ αρχικά για τη δίμηνη απουσία του. Αιτία, αγωνιστικοί και πνευματικοί λόγοι (ναι, είχε ψυχολογικά). Τώρα είναι στα πιτς, αφού ο Τεν Χάαγκ τον αποκάλεσε δημόσια ανέτοιμο και ο ίδιος έβγαλε (με ανάρτηση) τον προπονητή ψεύτη.

Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, λιγότερο τρανταχτές. Την ίδια στιγμή, πριν κάτσει η σκόνη από το θέμα Γκρίνγουτ, προέκυψαν κατηγορίες για βία εναντίον γυναικών και για το περσινό απόκτημα, τον Άντονι. Ονανά και Μάουντ (φετινά αποκτήματα) ξεκίνησαν άσχημα. Ο δεύτερος είχε (...πρωτότυπο) τραυματισμό. Η ιστορία συνεχίζεται σε ένα περιβάλλον τοξικό.