Ιδού ο φάκελος του «άσου»

«Κάθε καλή ομάδα ξεκινά από έναν καλό τερματοφύλακα». Ισχύει παγκοσμίως. Οι δικές μας ομάδες το έχουν κατανοήσει εδώ και χρόνια, άλλωστε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό επιτυχιών των κυπριακών συλλόγων στην Ευρώπη οφείλεται στους πορτιέρε. Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, δεκαετία του ’80, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις με τον Βούλγαρο Γκοράνοφ και τον Τσεχοσλοβάκο Σέμαν (διεθνείς και οι δύο). Αρχές του αιώνα (με τις ομάδες να μπορούν να φέρνουν 3-4 ξένους) υπάρχει η τάση για επένδυση σε ξένους τερματοφύλακες. Κρατάμε περιπτώσεις όπως Κάμες στην ΕΝΠ, Κότσιτς στον Εθνικό, Σιμεούνοβιτς στον Ολυμπιακό. Από την ώρα που μπήκαμε ποδοσφαιρικά στον προθάλαμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2005-06) και ειδικά μετά το 2008, η απόκτηση αλλοδαπού νούμερου «άσου» έγινε προτεραιότητα για όλους. Ήρθαν φανταστικοί τερματοφύλακες, Μπεκιάι, Καμίνσκι, Χιώτης, Πάρντο, Βάτερμαν, Μορέιρα, Φαμπιάνο, Βάλε, Γιοβάνοβιτς, Χβαλόφσκι, Ντεγκρά, Μιλοσέφκσι και πάει λέγοντας. Ήρθαν φυσικά και παλτά, τερματοφύλακες με βιογραφικό, αλλά έμειναν στο... βιογραφικό.

Πάμε στο σήμερα. Περίοδος 2023-24. Δεκατέσσερεις ομάδες. Όλες αποφάσισαν να επενδύσουν σε ξένο. Από την ελίτ, τις οκτώ επίδοξες Ευρωπαίες, η Ανόρθωση και ο Απόλλωνας απέκτησαν νέο νούμερο ένα. Οι «μεσαίοι» και «μικροί» έκαναν τις κινήσεις τους. Με εξαίρεση τον Εθνικό και την Καρμιώτισσα, που δεν τους βγήκε η επιλογή, όλοι πρέπει να είναι ικανοποιημένοι. Ο Μπέλετς, ο Βανά, ο Φαμπιάνο συνεχίζουν σε κορυφαίο επίπεδο. Ο Ίβουσιτς άφησε στο καλοκαιρινό ντουλάπι κάποιες περσινές αστάθειες. Ο Λέουβενμπεργκ προσφέρει ασφάλεια. Ο Αρμπολέδα είχε τραυματισμό και μία γκάφα, αλλά δείχνει πάρα πολύ καλά στοιχεία. Ο Μελισσάς είναι τερματοφύλακας επιπέδου. Η ΑΕΚ και η ΑΕΛ δεν ξεκίνησαν καλά, αλλά ο Πίριτς και ο Μούριελ Μπέκερ δεν θέλουν συστάσεις. Πιο κάτω, ακόμη και η άποντη Δόξα έχει τον ικανότατο Σισκόφκσι.

Προσέξτε τώρα, εφτά τερματοφύλακες δεν έχουν χάσει λεπτό. Μπέλετς, Ίβουσιτς, Βανά, Λέουβενμπεργκ, Μελισσάς, Πίριτς, Ταουντούλ. Μέχρι την 11η αγωνιστική είχαν απόλυτη συμμετοχή οι Φαμπιάνο, Σισκόφσκι. Αλλά ο πρώτος τραυματίστηκε και ο δεύτερος αποβλήθηκε... Μούριελ και Ανέστης με 8 συμμετοχές, Αρμπολέδα με 7. Το «μπλοκ» των αλλοδαπών με τις γεμάτες σεζόν σπάει μόνο ο Παναγή. Εφτά ομάδες χρησιμοποίησαν μόνο έναν τερματοφύλακα. Ανόρθωση, Ομόνοια, ΑΕΛ, ΑΕΖ και Δόξα από δύο, Εθνικός και Καρμιώτισσα από τρεις.

Τα... λευκά μητρώα

Όπως όλοι οι παίκτες, και οι τερματοφύλακες μετριούνται από στατιστικά. Από τα λεπτά συμμετοχής στις πόσες επεμβάσεις κάνουν, πόσες εξόδους πραγματοποιούν, πόσες σωστές μεταβιβάσεις επιτυγχάνουν. Χωρίς να είναι απόλυτο κριτήριο για την αξία τους (Γιασόν να είσαι, άμα δεν έχεις καλή άμυνα μπροστά σου...), στην τελική σούμα μένουν τα γκολ που δέχτηκε ο τερματοφύλακας και τα «μηδέν παθητικά». Συνήθως η απόδοση του πορτιέρο και τα νούμερα βγάζουν την πραγματική εικόνα. Ο ΑΠΟΕΛ έχει εξαιρετική αμυντική συμπεριφορά, ο Μπέλετς είναι πολύ κακός και κάπως έτσι βγαίνει το παθητικό των έξι γκολ και των ισάριθμων αγώνων χωρίς να δεχτεί γκολ. Ο Πίριτς, από την άλλη, έχει δεχτεί 13 τέρματα. Αλλά τα πέντε είναι σε έναν αγώνα, ενώ κράτησε 5 φορές μηδέν παθητικό. Ο Ίβουσιτς, που δέχτηκε μόλις 7 γκολ, έχει επίσης 5 «λευκά μητρώα». Ο Βανά Άλβες έμεινε αλώβητος μόνο σε 4, έναντι 5,5 του Φαμπιάνο.

Κύπριοι, ρε παιδιά;

Η κατάσταση είναι τραγική. Μόνο τέσσερεις γηγενείς τερματοφύλακες έκατσαν κάτω από τα δοκάρια. Ο Παναγή έχει 6 συμμετοχές και είπαμε τι συνέβη στον Εθνικό. Ο Μάρκοβιτς δεν, ο Μπογκαντίνοφ δεν... οπότε δανεικός και βασικός ο Κύπριος. Ο Μιχαήλ σε 4 παιχνίδια (τραυματισμός Αρμπολέδα) ήταν στην 11άδα. Ο Σπόλιαριτς κατέγραψε μία αλλαγή στην Καρμιώτισσα και ο Αντωνίου μία στη Δόξα. Απελπισία. Απλώς να σκεφτούμε ότι πολλές ομάδες έχουν και δεύτερο ξένο τερματοφύλακα. Ουζόχο στην Ομόνοια, Ολιβέιρα στην ΑΕΛ, Χερερίν στην ΑΕΚ. Γιοσίποβιτς η Πάφος. Ο Άντος είναι δεύτερος στην Καρμιώτισσα. Η ΑΕΖ έχει επίσης ξένο, τον Μιλοσάβλιεβιτς. Το πρόβλημα δεν είναι φετινό βέβαια. Αν πάμε πίσω για να βρούμε τον τελευταίο βασικό τερματοφύλακα σε μεγάλη ομάδα, θα βρεθούμε στον Γιωργαλλίδη. Με μικρές θητείες, έχοντας σταθερή και όχι αποσπασματική παρουσία, ήταν ο Παναγή στην Ομόνοια, ο Τούμπας στην ΑΕΚ και ο Δημητρίου στον Απόλλωνα. Δηλαδή πώς θα βρει τερματοφύλακα η Εθνική ομάδα; Πώς θα δημιουργηθεί ένας Κύπριος πορτιέρο πρώτης γραμμής; Είμαστε δεδομένα ένα αρνητικό φαινόμενο. Ναι, είναι ιδιάζουσα θέση. Ένας αγωνίζεται και σπανίως γίνεται αλλαγή. Είναι όμως επίσης δεδομένο ότι υπήρχε και υπάρχει ταλέντο. Αλλά, όσο ταλέντο και να υπάρχει, τερματοφύλακας πρώτης γραμμής δεν γίνεσαι από τον πάγκο. Θέλεις παιχνίδια και δυστυχώς παιχνίδια και λεπτά δεν δίνουν ούτε οι ουραγοί. Οπότε γι’ αυτό κυπροποιήθηκε ο Μολ (όπως είχε συμβεί παλαιότερα με Νέγκρι και Πάρντο) και εξ όσων φαίνεται η λύση είναι άλλο ένα κυπριακό διαβατήριο σε έναν άλλο ξένο τερματοφύλακα.