Ποιος ο επόμενος πρώτος των πρώτων;

Ο Μέσι και ο Ρονάλντο είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι στην τελευταία εικοσαετία. Αυτό, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Ακόμη και στις 1-2 περιπτώσεις που πήραν χρυσή μπάλα υπό αμφισβήτιση, είχαν κάνει σχεδόν όσα όλα έπρεπε για να την διεκδικήσουν. Ακόμη και τώρα που ο ένας είναι ένα βήμα από τα 40 και ο άλλος μπήκε στην ευθεία για να πιάσει, δεν παραδίδουν τα σκήπτρα. Ακόμη και τώρα, που ο ένας είναι στις ΗΠΑ και ο άλλος στη Σαουδική Αραβία (δηλαδή σε ποδοσφαιρικό άσε φίλε), καταφέρνουν να τραβάνε τα φώτα της δημοσιότητας. Ο ένας με την απίστευτη κατάρτιση, που ξέρει μπάλα σε επίπεδο μόνο Πελέ και Μαραντόνα. Ο άλλος, με τα καταπληκτικά στατιστικά, με το στάτους του απόλυτου αθλητή και το ασύγκριτο image. Ευλογία τους η πολύχρονη αντιπαλότητα, που τους έκανε να θέλουν να γίνοντα ολοένα και καλύτεροι. Η αλήθεια είναι ότι, στην εικοσαετία αυτή, πολλοί παίκτες είχαν όλο το πακέτο για να είναι νόυμερο 1. Ο Ζλάταν, ο Ινιέστα, ο Τσάβι, ο Σαλάχ, ο Ντε Μπρούινε κ.λπ. Πάντα υπήρχε όμως εκείνη η σκιά των Μέσι και Ρονάλντο. Έρχεται όμως η ώρα να καθίσει κάποιος ή κάποιοι στον θρόνο τους. Μπορεί να μη φορέσουν στέμμα με πετράδια ανεκτίμητης αξίας, αλλά ο θρόνος είνα εκεί, ήταν πάντα.

Ο Γάλλος

Η πρώτη σκέψη για τη διαδοχή καταλήγει άμεσα σε δύο ονόματα. Κιλιάν Μπαμπέ και Έρλινγκ Χάλαντ. Μα, ακόμη συζητάμε για Μπαμπέ, θα σκεφτεί κάποιος, μετά από τόσα χρόνια; Μα είναι 25, προχθές είχε γενέθλια. Από αγωνιστικής άποψης έχει στοιχεία από Μέσι, στοιχεία από Ρονάλντο, στοιχεία δικά του. Φοβερό πακέτο. Είναι παικταράς; Φυσικά. Μπορεί να φτάσει στο ταβάνι; Βέβαια... αλλά… υπάρχει αυτό το αλλά, που σίγουρα αποτέλεσε τροχοπέδη... Είναι η Παρί Σεν Ζερμέν. Μεγάλη ομάδα, με τρελά λεφτά. Αλλά σε ένα πρωτάθλημα που τραβά 2-3 από τις 50 λάμπες των προβολέων, που είναι ελάχιστα ανταγωνιστικό σε σχέση με Αγγλία. Χωρίς προβολή (τι να κάνουμε που ένα ματς Παρί-Μαρσέιγ έχει λιγότερο ενδιαφέρον από το Τσέλσι-Φούλαμ) και δοκιμή αντοχών κάθε εβδομάδα, ο Μπαμπέ βρίσκει συνεχώς ένα χάντκαπ μπροστά του. Μάλλον το έχει αντιληφθεί και ο ίδιος. Πως για να γίνει σούπερ σταρ θα πρέπει να πάει Αγγλία ή Ισπανία. Εξ ου και εμμέσως κάνει το παν για να μετακομίσει στο «Μπερναμπέου».

Ο Νορβηγός

Σκεφτείτε τον Χάλαντ με προβιά, ξίφος, κράνος και κοτσιδάκια ως γιο του Ράγκνας στους “Vikings”. Απόλυτο ταίριασμα. Θηρίο ανήμερο. Έχω να δω τέτοιο φορ ντουλάπα από την εποχή του Χρούμπες, δηλαδή εδώ και 40 χρόνια. Τώρα πώς με αυτό το σώμα έχει (πέρα από τη δύναμη και την ευστοχία) τέτοια ευλυγισία, ταχύτητα, τεχνική, είναι θέμα των ανατόμων και των φυσιολόγων. Ο Χάλαντ είναι στην κατάλληλη φάση. Ανδρώθηκε στον καλύτερο χώρο (Ντόρτμουντ), πήγε στην καλύτερη ομάδα της Αγγλίας (άσχετο αν περνά μία μίνι κρίση η Σίτι), όπου τον τροφοδοτούν με το τσουβάλι. Δοκιμάζεται συνεχώς και προβάλλεται συνεχώς. Άρα η υποψηφιότητα για τον θρόνο είναι γερή σαν ατσάλι. Έχει (ίσως) ένα μόνο πράγμα που μπορεί να τον φρενάρει. Νορβηγία. Δεν είναι ποδοσφαιρική χώρα, δεν είναι στο κέντρο του χάρτη και σπανίως η Εθνική μπαίνει σε μεγάλες διοργανώσεις.

Άλλος;

Ας δούμε λίγο τον χάρτη. Συνήθως οι σταρ έρχονται από τις μεγάλες ποδοσφαιρικά χώρες. Η περίπτωση του Νεϊμάρ έδειξε πως η ανάδειξή του σε μεγάλη φίρμα ήταν περισσότερο λόγω ανάγκης της Βραζιλίας να έχει ένα αστέρι και όχι γιατί είναι αμέτρητου βεληνεκούς. Η χώρα παράγει το ένα ταλέντο μετά το άλλο, βγάζει μεσοεπιθετικά 3-4 εκδοχές αν θέλει, αλλά θα πρέπει να κάνουμε υπομονή. Ο Βινίσιους και ο Ροδρίγο ας πούμε ήρθαν στην Ευρώπη ως next big things. Είνα όμως τόσο μεγάλα; Παραδίπλα και Αργεντινή... Άλβαρες, Λαουτάρο, εξαιρετικοί, αλλά ώς εκεί. Στην Ευρώπη τώρα. Η Ολλανδία δεν..., το Βέλγιο στέρεψε (φυσιολογικά), η Πορτογαλία βγάζει παίκτες, αλλά ποιος έχει το στάτους να γίνει ο κορυφαίος των κορυφαίων; Η Ισπανία παράγει ακόμη περισσότερους. Την τριάδα της Μπαρσελόνα, Πέδρι-Γκάβι-Γιαμάλ θα πρέπει να την προσέξουμε, ελπίζοντας ότι δεν θα έχει (κανένας από αυτούς) την εξέλιξη του Ανσού και πως ένας τουλάχιστον εξ αυτών θα πιάσει ταβάνι (θα είναι πολυκατοικίας το μίνιμουμ). Για τη Γερμανία άστε το, ταλέντα ώς ένα σημείο. Εξελίσσουν τα ξένα και δεν τα καταφέρνουν με τα δικά τους. Άστε που Γερμανός σούπερ εμβέλειας (να είναι ανάμεσα στους 3-4 καλύτερους στον κόσμο έτσι;) παίκτης έχει να εμφανιστεί από εποχής Ρουμενίγκε και Ματέους. Οι Ιταλοί θα βγάζουν μια ζωή σούπερ αμυντικούς και τερματοφύλακες, αλλά δυστυχώς για να είναι κάποιος πρώτη παγκόσμια μούρη στο ποδόσφαιρο πρέπει να αγωνίζεται από τη μεσαία γραμμή και μπροστά. Η γαλλική παραγωγή είναι πλούσια, αλλά ποιος μπορεί τώρα να βγει από την εξωτερική στο πλάι του Μπαμπέ. Και μένει η «Γηραιά Αλβιώνα». Πλάκα-πλάκα, το πιο hot όνομα αυτήν τη στιγμή είναι ο Μπέλινγκαμ. Άλλο ένα ταλέντο που εξέλιξε η Ντόρτμουντ και που κάνει παπάδες στη Ρεάλ. Στα 20 και κάτι μήνες είναι. Έχει τα πάντα. Παίζει σε τρεις θέσεις στο κέντρο, σκοράρει σαν σέντερ φορ (17 γκολ φέτος σε πρωτάθλημα και Ευρώπη), είναι καλός στον αέρα, έχει μυαλό (γενικώς), είναι ομαδικός. Έφυγε από την Αγγλία πριν προλάβουν τα ΜΜΕ να τον τρελάνουν και ωριμάζει νορμάλ. Μήπως είναι αυτός ο διάδοχος; Πάντως η τιμή του στα στοιχήματα πέφτει, άρα οι πιθανότητές του ανεβαίνουν...

Διευκρίνιση

Λόγω των χρονοδιαγραμμάτων εκτύπωσης της «Σ» ήταν, δυστυχώς, αδύνατο να καλύψουμε ως συνήθως την κυπριακή ποδοσφαιρική δράση (Παρασκευή, Σάββατο) και κυρίως το «αιώνιο» ντέρμπι. Οπότε και οποιοδήποτε συναφές θέμα (με το πρωτάθλημα) θα ήταν άκαιρο και πιθανόν άστοχο.