Ο «Λέοντας» βρυχάται μόνο στα... τσιμέντα

Είναι αλήθεια πως οι απαιτήσεις από τη φετινή ΑΕΛ δεν ήταν και πολύ υψηλές. Άσχετα αν ήταν φιναλίστ Κυπέλλου πέρσι. Η μέχρι στιγμής πορεία της είναι όμως χαμηλότερα και από την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη. Δεν είναι απλώς εκτός εξάδας. Είναι 9η και είναι πιο κοντά σε θέση υποβιβασμού (12η), παρά σε αυτήν που την φέρνει στην ελίτ. Έχει μόνο τέσσερεις νίκες. Με Δόξα, ΑΕΖ, Καρμιώτισσα, Οθέλλο. Πήρε μόνο ένα βαθμό από τις 7 ανταγωνίστριες-υποψήφιες εξάδας και αυτόν με το ζόρι. Έπαιζε εντός για ένα ημίχρονο με παίκτη παραπάνω από την Ομόνοια και ήταν πιο κοντά στο να χάσει απ’ ό,τι στο να κερδίσει. Έχασε από τις δύο ομάδες (Σαλαμίνα, Εθνικός) που με βάση την κατάταξη απειλούν να την στείλουν σε θέση με διψήφιο νούμερο στη βαθμολογία. Η μία (Νέα Σαλαμίνα) ήδη την ξεπερνά με 6 βαθμούς. Ο «Λέοντας» δεν δαγκώνει μπροστά (μόλις 12 γκολ) και δεν γδέρνει πίσω (δέχτηκε 20 γκολ. Είναι μία σκέτη απογοήτευση η φετινή ΑΕΛ και παίρνει ακριβώς όσα έδωσε (ίσως και κάτι ψιλά παραπάνω).

Τις πταίει;

Γιατί, όμως, να πέφτουν έξω ή καλύτερα γιατί να πέφτουν τόσο πολύ έξω οι άνθρωποί της; Υπάρχουν αιτίες. Η ομάδα του 2022-23 αν και είχε μέσα γερά ονόματα δεν ήταν υψηλού επιπέδου, εξ ου και έμεινε εκτός πρώτου γκρουπ, χωρίς ποτέ να νιώσει πως έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να εισέλθει σε αυτό. Τα όσα διαδραματίστηκαν για μήνες με τα διοικητικά, σαφέστατα και ήταν τροχοπέδη. Η έλλειψη κονδυλίων, που δεν επέτρεπε ένα σεβαστό μπάτζετ για ενίσχυση, είναι ένα άλλο σημείο. Όταν δεν έχεις χρήματα και κατεβαίνεις στα πιο κάτω ράφια, η επιλογή δυσκολεύει περισσότερο. Η αποχώρηση κάποιων παικτών, που ήταν για χρόνια στην ομάδα και έδιναν το προζύμι (όπως οι Τεϊξέιρα και Ζτραβκόφσκι, αλλά και ο Σάντος που έφυγε μεσούσης της περσινής χρονιάς), πρέπει να καταγραφεί. Ίσως ήταν βιαστική η απόφαση να δώσουν τα ηνία σε έναν φαινομενικά εξελίξιμο, αλλά πολύ άπειρο να διαχειριστεί μία ομάδα βεληνεκούς και υπό συγκεκριμένες συνθήκες, προπονητή. Συνήθως κοιτάς και τον ανταγωνισμό, σίγουρα οι ανταγωνίστριες ήταν στην έναρξη της περιόδου (Ιούνιο) σε καλύτερη θέση εκκίνησης, αλλά αν δούμε τι επιτυγχάνει ως τώρα η Σαλαμίνα, ευκολότερα μετρούμε το μέγεθος της αποτυχίας της ΑΕΛ.

Σεζόν 2023-24;

Τι γίνεται φέτος, τι διορθώνεται και τι σώζεται. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι είναι μία μεταβατική χρονιά. Το αν θα έπρεπε να είναι... είναι μία άλλη ιστορία, αλλά και λόγω διοικητικών και όχι μόνο αλλαγών, το θεωρούμε νορμάλ να μιλάμε για μετάβαση. Προς τα πού και πώς; Οι δυνατότητες της ομάδας δεν δείχνουν για πιο πάνω από εκεί που είναι. Ούτε φυσικά και για πιο κάτω, αν και καλά θα ήταν να είναι σε εγρήγορση οι φύλακες. Το ζητούμενο είναι να κερδίσει κάποια πράγματα στην, όπως όλα δείχνουν, μέτρια πορεία της στο πρωτάθλημα. Με όλον τον σεβασμό δε, δεν αρκεί το βάρος της φανέλας για το Κύπελλο. Οπότε... Υπάρχει ένας έμπειρος τεχνικός, που βρήκε μία έτοιμη σε ρόστερ, ανέτοιμη σε ποιότητα, ομάδα. Που θέλει κάποια ταρακουνήματα και δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν κάποιες αποφάσεις του Τόνι Κόσκελα. Η αλήθεια, δεν του βγαίνει μέχρι τώρα του Φινλανδού, αλλά προς Θεού τα περί απομάκρυνσής του είναι υπερβολικά και επικίνδυνα. Ας του δοθεί χρόνος να ξεζουμίσει ό,τι υπάρχει και να στήσει μία βάση για του χρόνου. Η ΑΕΛ έχει ένα καλό σημείο αναφοράς. Μία καλή εξάδα ντόπιων παικτών, που παίρνουν λεπτά. Σε αυτό κερδίζει ομάδες όπως η Πάφος, ο Άρης, η ΑΕΚ, ακόμη και τους ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση, Απόλλωνα (τους δύο τελευταίους σε χρόνο συμμετοχής). Οι έμπειροι Μακρής, Παπαφώτης, Σωτηρίου, οι φερέλπιδες Φραντζής και Ανδρέου, αλλά και ο Γερολέμου που δείχνει επιτέλους ότι δεν θα μείνει αιώνιο ταλέντο. Ξεκινώντας με μισή ντουζίνα ντόπιους, έχεις καλύτερο πλαίσιο δυνατοτήτων. Έχει έναν πολύ αξιόλογο τερματοφύλακα. Από το υπόλοιπο υλικό εξ αλλοδαπής, ειλικρινά δεν ξέρω ακόμη πόση ποιότητα και ποσότητα υπάρχει. Αλλά ΟΚ, μπορεί και να υπάρχουν παίκτες που σαν μονάδες είναι καλοί αλλά χάνονται στη γενική μετριότητα, οι οποίοι δεν ταιριάζουν με το προφίλ της ομάδας. Αυτά είναι δουλειά του Κόσκελα. Να αλλάξει, να διορθώσει, να πάρει πράγματα. Έχει χρόνο... Όμως μία νίκη, σύντομα επί μια εκ των ομάδων που ξεκίνησαν με στόχο το μάξιμουμ, θα βοηθήσει. Έχει και άλλα δύο πλεονεκτήματα η ΑΕΛ. Το νέο στάδιο Λεμεσού είναι έδρα και όταν έχεις εκδηλωτικό κοινό, το εντός μετρά περισσότερο. Και ιδού το μόνο κομμάτι της φετινής ΑΕΛ που είναι γερό. Οι οπαδοί της πιστοί, αν και απογοητευμένοι. Την πίστη και το πάθος το μετράς πιο αντικειμενικά στα ζόρια. Και παρά την όποια μουρμούρα, το ξελαρύγγισμα (για υποστήριξη) είναι σταθερή συμπεριφορά κάθε Σαββατοκύριακο. Ο «Λέοντας» βρυχάται φέτος μόνο στα τσιμέντα.

Δεν θα βαλω στην εξίσωση την ιστορία και το βάρος της μπλούζας. Αλλά όταν κοιτάξεις την τελευταία 15ετία, η ΑΕΛ έκανε πολλά πράγματα και στάθηκε στα πόδια της όταν ζορίστηκε. Πήρε ένα πρωτάθλημα, έχασε μέσα από τα χέρια της άλλο ένα (2014), κυνήγησε μέχρι τέλους την κορυφή το 2021. Κατέκτησε ένα Κύπελλο και ήταν άλλες τέσσερεις φορές φιναλίστ. Έπαιξε Ευρώπη (και σε όμιλο) με καλά αποτελέσματα. Θα ορθοποδήσει, θα ξεπεράσει τη στραβή χρονιά και θα ξαναγίνει πραγματικά ανταγωνιστική.

Η ΑΕΛ 2023-24 ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

ΘΕΣΗ: 9η

ΑΓΩΝΕΣ: 12

ΝΙΚΕΣ: 4 (33,3%)

ΙΣΟΠΑΛΙΕΣ: 1 (8,3%)

ΗΤΤΕΣ: 7 (58,4%)

ΓΚΟΛ ΥΠΕΡ: 12 (1,0 μ.ο.)

ΓΚΟΛ ΚΑΤΑ: 20 (1,67 μ.ο.)

ΒΑΘΜΟΙ: 13 (1,09 α.α.)