Από τα αγκομαχητά στον καλπασμό

Ο ΑΠΟΕΛ ισοπέδωσε την Ομόνοια. Πέτυχε ένα τεράστιο διπλό στην Πάφο. Πέρασε σαν σίφουνας από την έδρα της ΑΕΚ. Η πορεία του εδώ και τρεις μήνες είναι απίστευτη, πέρα από κάθε προσδοκία. Όλα άλλαξαν εκείνο το βράδυ της 27ης Σεπτεμβρίου. Όταν υποδεχόταν (σε εξ αναβολής αγώνα) την Πάφο. Η ομάδα δεν απέδιδε και δεν κέρδιζε, ο Σα Πίντο ετοιμαζόταν να φάει την καμπάνα του, οι πλείστοι πέραν των «ρομαντικών» ευχόντουσαν μία ισοπαλία. Το «κοίμισε» το ματς, το πήρε με γκολ του ασυνήθους υπόπτου Εντουάρντο και ο διακόπτης γύρισε. Μετά από μία τέτοια νίκη είχε ένα βατό πρόγραμμα. Το πέρασε χωρίς απώλεια. Αλλά ο καθένας είχε ακόμη δικαίωμα να αμφιβάλλει (έχουμε δει πολλές φορές μεγάλες ομάδες να αξιοποιούν βατό πρόγραμμα και μετά να σκοντάφτουν ξανά). Έρχεται το επόμενο μεγάλο τεστ (ΑΕΚ και ας λένε κάποιοι ότι δεν ήταν στα καλά της), με τον ΑΠΟΕΛ να βγάζει απόδοση για ντοκτορά. Η ήττα από τον Άρη, όπως ήρθε, όχι μόνο δεν τον έριξε, αλλά μάλλον τον ανέβασε. Και ιδού που, στις αρχές του 2ου γύρου, η ομάδα που στην αρχή της χρονιά κατά τους πλείστους (δεν είχαν και άδικο) θα πάλευε μετά αγκομαχητών για μια θέση στην Ευρώπη, είναι τώρα Νο1 σε αποδόσεις. Ποδοσφαιρικές, βαθμολογικές και στοιχηματικές (πρώτο φαβορί για τον τίτλο).

Να βάλουμε και το ειδικό κεφάλαιο σε αυτήν τη φοβερή ιστορία. Όταν ο Σα Πίντο έφαγε την καμπάνα τεσσάρων μηνών διαμονής στην εξέδρα, όλοι είπαν πως ο Πετρίδης θα τον τελειώσει. Πολλά ρεπορτάζ ήθελαν τον ισχυρό άνδρα του ΑΠΟΕΛ να βρίσκει αφορμή (την τιμωρία) διαζυγίου, βλέποντας την ομάδα του να μην αποδίδει τα αναμενόμενα και έχοντας φτάσει στα όριά του με τη συμπεριφορά τού Σα Πίντο. Ό,τι κι αν έγινε ή γράφτηκε, η απόφαση ήταν να μείνει ο Σα Πίντο. Είτε γιατί δεν υπήρχαν χρήματα αποζημίωσης είτε γιατί κρίθηκε πως υπήρχε μέλλον, η επιλογή του μοντέλου διεύθυνσης ομάδας από τα θεωρεία για μεγάλο διάστημα είναι πρωτοφανής. Αλλά, όμως, που δουλεύει… Έλα, που ο ΑΠΟΕΛ από αγώνα σε αγώνα παρουσιάζει βελτιώσεις ομάδας play station. Το πώς στην ευχή συμβαίνει αυτό είναι ολίγον τι ανεξήγητο, αλλά άξιο συγχαρητηρίων.

Ακορντεόν

Λοιπόν, πέρα από τα αστεία, προφανώς ο Σα Πίντο κάνει καταπληκτική δουλειά στην προπόνηση, στην ετοιμασία και στην τακτική. Μαζί με το επιτελείο του θα πρέπει να έχει στηθεί ένας εξαιρετικός μηχανισμός εκγύμνασης, προπόνησης και εμπέδωσης. Δέστε τη φυσική κατάσταση. Είναι φοβερές οι εντάσεις και η διάρκεια υψηλού τέμπο, με το οποίο αγωνίζεται ο ΑΠΟΕΛ. Δέστε πόσο συμπαγής είναι ο ΑΠΟΕΛ. Σήμερα το σημείο αναφοράς του ποδοσφαίρου είναι η μετάβαση. Πώς πας από άμυνα σε επίθεση και ανάποδα. Χαρακτήρισα σε πρόσφατο άρθρο μου, αμέσως μετά το «αιώνιο», τον ΑΠΟΕΛ ως ένα καλοκουρδισμένο ακορντεόν. Που ανοιγοκλείνει αρμονικά, ανάλογα με τις ανάγκες και τον ρυθμό. Τον οποίο αυτός καθορίζει. Πρέσινγκ, αλληλοκαλύψεις, πρώτες και δεύτερες μπάλες, εναλλαγές θέσεων, ελάχιστες αποκρούσεις στα... τυφλά, κυρίως αποκρούσεις μετάβασης, άρα ανάκτησης μπάλας. Ναι, είναι στιγμές που του λείπει το φαντεζί επιθετικό παιχνίδι και η δημιουργία. Αλλά όταν τρως γκολ με το σταγονόμετρο και βρίσκεις τρόπο να βάλεις το γκολάκι σου, η δουλειά γίνεται μια χαρά. Όταν λέμε για άμυνες, αμφιβάλλω αν υπάρχουν ακραίοι επιθετικοί στο πρωτάθλημα με τόσες αναχαιτίσεις όσες ο Ντογκαλά και ο Μαρκίνιος. Πριν πάμε αναλυτικά στους παίκτες, να πούμε μια κουβέντα για τον Ντομίνγκεζ. Έχω την εντύπωση ότι η δουλειά του είναι υποτιμημένη. Ναι, το μεγάλο αφεντικό είναι στην εξέδρα και κάνει κουμάντο από εκεί , αλλά ο βραχύσωμος βοηθός έχει σίγουρα εμπλοκή και ρόλο εκεί στη γραμμή.

«Παλιά φρουρά»

Για να βγει όλη αυτή η εικόνα προφανώς και χρειάζεται ποδοσφαιρικό υλικό. Σε μια ομάδα που δεν πέτυχε γενικώς στις μετεγγραφές και που ζορίζεται στις πληρωμές μισθών. Το δεύτερο το ξανάδαμε σε ομάδες, μπορεί να αντιμετωπιστεί αν υπάρχει σωστός καθημερινός χειρισμός. Προφανώς, παρά τα ζόρια, υπάρχει. Για το πρώτο, το αντίδοτο είναι οι παλιοί και ο Σα Πίντο. Η 11άδα του ΑΠΟΕΛ με την Ομόνοια. Δέκα παίκτες ήταν ήδη στον ΑΠΟΕΛ από τα προηγούμενα χρόνια. Μπέλετς, Τσεμπάκ, Σούσιτς, Ντβάλι, Κονσταντίνοφ, Ντάλσιο, Βιγιαφάνες, Κβιλιτάια, Ντογκαλά, Μαρκίνιος. Αλλαγή μπήκαν οι Σαρφό, Δώνης που ήταν επίσης τα προηγούμενα χρόνια. Ο Γαβριήλ, που είναι γέννημα-θρέμμα της ομάδας. Υπάρχει ο εξαιρετικός Κρέσπο. Η ραχοκοκκαλιά του φετινού ΑΠΟΕΛ είναι παίκτες με παρελθόν. Υπάρχουν ακόμη ο Εφραίμ και ο Σατσιάς. Είναι λογικό, από την ώρα που υπάρχει η ποιότητα, να βγαίνει και περισσότερη ομοιογένεια. Κάπου εδώ έρχονται και οι πινελιές Σα Πίντο με τις επιλογές και κατανομές ρόλων. Με 2-3 πολυθεσίτες (κυρίως αυτός ο ποδοσφαιρικά σοφός Πέτροβιτς), με τον άγουρο σε χρόνια αλλά πολύ καλό Ζέφτε. Με τον ρόλο που έδωσε στον Ντογκαλά και που επιτέλους έβαλε τον Ντάλσιο εκεί όπου πρέπει να αγωνίζεται. Οκτάρι είναι ο άνθρωπος και εκεί κάνει θραύση. Ο Πορτογάλος τεχνικός ένιωσε ότι σε κάποιο στάδιο με Βιγιαφάνες και Σαρφό στην 11άδα κάτι λείπει (σε κάποια ματς). Άφησε τον Αφρικανό έξω και η ομάδα ρόλαρε καλύτερα στη μεσαία γραμμή. Στη μέρα της (είναι πολλές), σε απόδοση η ομάδα του Σα Πίντο είναι μία από 3-4 καλύτερες εκδόσεις του ΑΠΟΕΛ τα τελευταία 15 χρόνια.

Αν θα υπάρξει ενίσχυση δεν το ξέρουμε. Μεγάλη ανάγκη, πάντως, δεν υπάρχει. Αν υπάρχει όμως οικονομική και αγωνιστική ευχέρεια, τότε ένας ευέλικτος φορ χρειάζεται. Κατά τα άλλα, ο ΑΠΟΕΛ έχει όλο το πακέτο για να πάρει το πρωτάθλημα. Τα αγωνιστικά τα αναλύσαμε. Ο κόσμος του είναι επίσης πολύ φορμαρισμένος (επιτρέψτε μας την έκφραση για ποικιλία). Έχει τη διαφορά στη βαθμολογία και το πρόγραμμα τον ευνοεί. Η διακοπή είναι ένα μικρό ντεζαβαντάζ για μιαν αφηνιασμένη ομάδα. Τα δύο επόμενα ματς είναι ίσως σημαντικά. Ο Απόλλωνας έχει νέο προπονητή και κίνητρα, ακολουθεί η επικίνδυνη Ανόρθωση.

*Αναδημοσίευση από την έντυπη έκδοση της "Σημερινής της Κυριακής" ημερ. 31.12.2023