«Θα αντιστεκόμαστε μόνο όταν υπάρχει παρέλαση;»

«Ήταν 1η Απριλίου το 1956 όταν βρέθηκα στην παρέλαση για πρώτη φορά. Μετά από καταδίωξη από τους Άγγλους και Τούρκους, επικουρικούς, είχε διαλυθεί η παρέλαση και βρέθηκα στο οίκημα της ΣΕΚ Λεμεσού. Εκεί συνάντησα και πολλούς φίλους. Ένας φίλος μου ονόματι Τακης με ρώτησε εάν θα μας ενδιέφερε να γραφτούμε στην ΕΟΚΑ. Θα έλεγα Ναι ή θα φοβόμουνα και θα έλεγα Όχι. Εγώ του απάντησα πρόθυμα ότι βεβαίως θα έλεγα Ναι, διότι τους Άγγλους δεν τους θέλω. Από τη λίγη Ιστορία που πρόλαβα να μάθω στο Δημοτικό, οι Άγγλοι δεν κράτησαν ποτέ τις υποσχέσεις τους. Αφού μιλήσαμε γι' αρκετή ώρα, φύγαμε για τα σπίτια μας. Μετά από δυο-τρεις μέρες βρεθήκαμε πάλι στη ΣΕΚ και τον ρώτησα αν θα γραφτούμε κι' εμείς στην ΕΟΚΑ. Τον ρώτησα ξεκάθαρα: Θα γραφτούμε στην ΕΟΚΑ ή θα αντιστεκόμαστε μόνο όταν υπάρχει παρέλαση;

»Τότε μου είπε να πάμε περίπατο. Αφού περπατήσαμε στην οδό Γλάδστωνος, που ήταν ο μόνος δρόμος όπου περπατούσε τότε ο κόσμος γιατί ήταν το σινεμά εκεί και είχε ένα κέντρο που έφτιαχναν λουκουμάδες, με ρώτησε πού μένω και επειδή ήταν εκεί κοντά το σπίτι μου, έμενα με 2 άλλους φίλους, του είπα να πάμε. Μόλις καθίσαμε έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί και μου λέει: Διάβασέ το!

»Το έβγαλα και διάβασα “ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας Τριάδος….”. Μέσα μου άναψε μια φλόγα, ένιωσα ξαφνικά σαν να μεγάλωσα και ότι μπορώ να κάνω τα πάντα».

Τάδε έφη ο παππούς μου Χριστάκης Μιχαήλ Κλεάνθους, τότε ετών 17! Ο παππούς μου ήταν ο ήρωάς μας. Μας άφησε τον Οκτώβριο του 2022 μετά από μιαν ακόμη μάχη, άνιση αυτήν τη φορά, με τον καρκίνο.

Παρακαλούνται φίλοι και συναγωνιστές του, που συμβίωσαν μαζί του εκείνα τα χρόνια του αγώνα της ΕΟΚΑ, στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς ή οπουδήποτε αλλού, να μου στείλουν τις μαρτυρίες τους στο aristonikit@yahoo.gr.

Στόχος της οικογένειάς του είναι να μαζευτεί υλικό και να ετοιμαστεί ένα βιβλίο μνημόσυνο γι' αυτόν.

Η οικογένειά του