O Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Γεώργιος στη «Σ»: «Αν πέσει η Κύπρος, πέφτει και η Ελλάδα»

O Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Γεώργιος, ενόψει του Πάσχα, μιλά στη «Σημερινή» και αναλύει τον συμβολισμό των ημερών της Αγίας Εβδομάδας και το μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου. Το μήνυμα που στέλνει στους πιστούς είναι να έχουν εμπιστοσύνη στον Θεό και θ’ ακολουθήσει και η δική τους Ανάσταση. Την ίδια ώρα απαντά σε όσους θέλουν την Εκκλησία να μένει αμέτοχη στα μεγάλα ζητήματα, και δη το Κυπριακό, με τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας να ξεκαθαρίζει ότι είναι καθήκον της να έχει λόγο και άποψη. Μάλιστα ασκεί κριτική στην προσέγγιση που έχει η ελληνική Κυβέρνηση για το Κυπριακό, τονίζοντας ότι ξεγελιέται από προτάσεις καλής γειτονίας από την Τουρκία. Προειδοποιεί δε ότι, εάν πέσει η Κύπρος -που είναι το τελευταίο προπύργιο του Ελληνισμού- θα ξεκινήσει και η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδος.

Διανύουμε την Εβδομάδα των Παθών. Ποια η σημασία και ο συμβολισμός της κάθε ημέρας;

Το Πάθος του Χριστού είναι μια μεγάλη υπόθεση για την Εκκλησία και δύσκολα γίνεται αντιληπτό από τον καθένα μας. Γι’ αυτό και η Εκκλησία καθημερινά προσπαθεί σιγά-σιγά να μας ανεβάσει στο ύψος που επιθυμεί, προκειμένου να οικειοποιηθούμε τη χάρη που απέρρευσε από τον Σταυρό και την Ανάστασή Του. Τη Μεγάλη Δευτέρα μάς παρουσιάζει ένα πρότυπο του Χριστού, τον Πάγκαλο Ιωσήφ, και μια Παραβολή του Χριστού για τη συκή που την καταράστηκε ο ίδιος ο Χριστός και ξεράθηκε. Ο Πάγκαλος Ιωσήφ προτύπωνε τον Χριστό γιατί είχε μισηθεί αναίτια από τους αδελφούς του, συνελήφθη απ’ αυτούς, κρατήθηκε σε λάκκο, υπέφερε και στο τέλος δοξάστηκε στην Αίγυπτο. Το ίδιο και ο Χριστός αναίτια συνελήφθη από τους Ιουδαίους, κρατήθηκε, σταυρώθηκε. Έμεινε στον τάφο και μετά αναστήθηκε και δοξάστηκε. Η περικοπή που διαβάζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας αναφέρεται στη συκιά. Περνούσε ο Κύριος, είδε τη συκιά, πήγε να φάει σύκα, δεν βρήκε, την καταράστηκε και ξεράθηκε. Δεν έφταιγε η συκιά. Μπορεί να μη λιπάνθηκε ή να μην ποτίστηκε. Μπορεί οι καιρικές συνθήκες να μην της το επέτρεψαν να καρποφορήσει. Μάλιστα ο Ευαγγελιστής Μάρκος λέει «οὕπω ἦν καιρός τῶν σύκων», δεν ήταν καιρός των σύκων. Ήταν μια παραβολική δράση του Χριστού, με την οποία ήθελε να πει ότι οποιαδήποτε στιγμή έρθει το τέλος μας, πρέπει να μας βρει με καρπούς. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την ώρα του θανάτου μας. Την ώρα που θα έρθει η κρίση για τον καθένα μας, να δώσουμε τους πραγματικούς καρπούς που πρέπει.

Τη Μεγάλη Τρίτη μάς παρουσιάζει την Παραβολή των Δέκα Παρθένων. Πέντε μωρές και πέντε φρόνιμοι. Οι μωρές δεν πήραν λάδι στους λύχνους τους, όταν περίμεναν τον Νυμφίο. Έτσι, όταν ήρθαν τα μεσάνυχτα και ήρθε ο Νυμφίος, δεν μπόρεσαν να εισέλθουν μαζί του εις τους γάμους. Πάλι το μήνυμα είναι ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι οποιαδήποτε στιγμή ζητήσει καρπούς και ζητήσει ετοιμότητα ο Χριστός από εμάς να μπορούμε να τα προσφέρουμε.

Η Μεγάλη Τετάρτη αναφέρεται στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανόησε και μας λέει ότι πρέπει, όσο μεγάλα και αν είναι τα αμαρτήματά μας, να δείχνουμε εκείνη την ετοιμότητα για μετάνοια. Μάλιστα στους ύμνους η Εκκλησία παραβάλλει και τη δράση του Ιούδα, ο οποίος, παρόλο που ήταν μαθητής και προηγουμένως έκανε θαύματα, βρέθηκε στην απέναντι όχθη, στο απέναντι στρατόπεδο, ενώ η αμαρτωλή γυναίκα βρέθηκε στους σεσωσμένους. Είναι μήνυμα προς μετάνοια.

Η Μεγάλη Πέμπτη μάς δίνει τη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την ίδια την Προδοσία και άλλα γεγονότα, τα οποία μας εισάγουν σιγά-σιγά στην καρδιά του χριστιανικού Πάσχα. Κύριο μήνυμα είναι να μη μείνουμε έξω από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και από το αίμα του Χριστού, που έρρευσε για μας πάνω στον Σταυρό Του.

Η Μεγάλη Παρασκευή, που ξεκινά από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, είναι η καρδιά του Πάθους. Είναι η Σταύρωση του Χριστού. Παρακολουθούμε εκεί τον Χριστό να πάσχει για μας και παίρνουμε διάφορα μηνύματα. Είναι δώδεκα τα Ευαγγέλια, παρόλο που μερικά επαναλαμβάνουν τα ίδια γεγονότα γιατί θέλει να μας πει ότι καθένας από τους Δώδεκα Αποστόλους δίνει και τη μαρτυρία του για το σωτηριώδες Πάθος του Χριστού. Παρακολουθούμε τον Πέτρο να αρνείται, στη συνέχεια να αρνείται με όρκο και έπειτα να επικαλείται τις κατάρες του νόμου πάνω του αν λέει ψέματα. Παίρνουμε έτσι το μήνυμα ότι, αν ξεκινήσουμε τον δρόμο του κακού, δεν υπάρχει σταματημός. Πρέπει να υπάρξει μια μετάνοια, για να διορθωθούν όλα τα άλλα. Βλέπουμε και τον Ιούδα, που, παρά το ότι κατάλαβε το λάθος του, δεν μετανόησε πραγματικά και «ἀπελθών ἀπήγξατο», πήγε και απαγχονίστηκε, χωρίς να σωθεί. Βλέπουμε και τη μετάνοια του ληστή πάνω στον σταυρό. Είναι πολλά, λοιπόν, τα μηνύματα.

Το Μεγάλο Σάββατο είναι η Ταφή του Χριστού. Να μη μας ξεγελά η τελετή που γίνεται το πρωί του Σαββάτου. Είναι μια οικονομία της Εκκλησίας γι’ αυτούς που ζουν στις πόλεις και στα χωριά. Στα μεγάλα μοναστήρια δεν γίνεται καμιά ακολουθία του πρωί του Σαββάτου. Η ακολουθία ξεκινά το απόγευμα και τελειώνει τις πρώτες πρωινές ώρες ξημερώματα της Κυριακής. Για να μπορούν οι χριστιανοί στις πόλεις και τα χωριά να παρακολουθούν τις ακολουθίες αυτές, μοιράστηκε και γίνεται ο Εσπερινός το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Αφού είναι Εσπερινός της Ανάστασης γίνεται η λεγόμενη πρώτη Ανάσταση, αλλά η Εκκλησία εξακολουθεί να τηρεί τη σιγή, να τηρεί και νηστεία. Είναι η μέρα της Κατάπαυσης του Κυρίου.

Η Κυριακή είναι η λαμπροφόρος ημέρα της Ανάστασης. Συμβολικά γίνεται η Ανάσταση τα μεσάνυχτα. Όπως μπαίνει νέα μέρα, έτσι πρέπει να ξεκινούμε και με την Ανάσταση του Χριστού να συμπεριφερόμαστε σαν νέος, καινός άνθρωπος, που έχουμε μια νέα προοπτική στη ζωή μας.

Ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε με αφορμή την Ανάσταση Κυρίου για τους πιστούς και τους Έλληνες της Κύπρου;

Το μήνυμα που στέλλει η Ανάσταση του Κυρίου, που είναι και μήνυμα για μας του Έλληνες της Κύπρου, είναι ότι δεν είναι ο Σταυρός το τελευταίο μήνυμα του Θεού, αλλά η Ανάσταση. Και, επομένως, όσο και αν βασανιζόμαστε, όσο και αν υποφέρουμε, τα παθήματά μας θα ακολουθήσει η χαρά της Ανάστασης, η χαρά της απελευθέρωσης της πατρίδας μας. Ας μην παραπονιόμαστε, λοιπόν, ότι ξεχαστήκαμε από τον Χριστό πάνω στον Σταυρό των θλίψεων. Θα έρθει και για μας, θα έρθει για όλους, η ημέρα της Ανάστασης. Είτε, λοιπόν, προσωπικές θλίψεις έχουμε είτε τις εθνικές μας, να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και θα ακολουθήσει και η δική μας Ανάσταση.

Εδώ και μισό αιώνα οι εκκλησίες μας στα κατεχόμενα παραμένουν βουβές. Για πεντηκοστή φορά δεν θα ακουστεί το Χριστός Ανέστη. Πώς σχολιάζετε;

Για πενήντα χρόνια μένουν πράγματι βουβές οι εκκλησίες μας και πρέπει αυτό να αποτελεί όνειδος για την κατοχική δύναμη, η οποία στον 21ον αιώνα απαγορεύει θρησκευτικές ελευθερίες στον λαό μας. Δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε τις εκκλησίες μας, δεν μπορούμε να ζήσουμε τα βιώματα που ζήσαμε σε μικρότερες ηλικίες, τα παιδικά μας χρόνια, στις κατεχόμενες εκκλησίες μας. Ο Χριστός, βέβαια, βρίσκεται παντού. Θα ήταν όμως μια χειρονομία καλής θέλησης από την κατοχική δύναμη, αν επέτρεπε τη λειτουργία όλων των εκκλησιών μας.

Όσον αφορά το Κυπριακό, η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί και να απειλεί ολόκληρο τον Ελληνισμό. Πιστεύετε ότι η σημερινή ηγεσία κινείται στη κατεύθυνση για την πολυπόθητη Απελευθέρωση;

Η Τουρκία έχει μόνιμους στόχους. Και ο μόνιμος στόχος της είναι η κατάληψη και η τουρκοποίηση όλης της Κύπρου. Πιστεύω ότι πρέπει να το καταλάβουμε και λαός και ηγεσία ότι η Τουρκία δεν ζητά απλώς μια νέα υποχώρηση από εμάς για ν’ ανταποκριθεί και εκείνη ώστε να βρούμε μια λύση στο πρόβλημά μας. Η Τουρκία θέλει επιβολή των θέσεών της σε μας με στόχο την τουρκοποίηση ολόκληρου του τόπου. Πιστεύω ότι η ηγεσία μας το καταλαβαίνει αυτό το πράγμα. Θέλοντας βέβαια να δείξει στον έξω κόσμο ότι είναι διαλλακτική, ότι θέλει διάλογο, προσεγγίζει με αυτόν τον τρόπο το θέμα. Ζητά την επανάληψη του διαλόγου. Θα ήταν τραγικό αν δεν καταλάβαινε ποιοι είναι οι στόχοι της Τουρκίας και πώς θα έπρεπε να διαχειριστεί το όλο θέμα. Εκείνο για το οποίο έχουμε κάποιες αμφιβολίες είναι για την προσέγγιση στο θέμα μας από τη Κυβέρνηση της Ελλάδος, η οποία ξεγελιέται από προτάσεις καλής γειτονίας από την Τουρκία και, επιθυμώντας να επιλύσει τα άλλα προβλήματα που έχει με την Τουρκία, θέλει να παραβλέπει το Κυπριακό. Τους λέμε ότι η Κύπρος είναι το τελευταίο προπύργιο του Ελληνισμού, αν πέσει η Κύπρος, θα ξεκινήσει και η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδος. Θα έρθει η σειρά του Αιγαίου, των νησιών, της Θράκης, της Μακεδονίας και ας μην ξεγελιούνται. Η Κύπρος είναι τμήμα του Έθνους και ζητούμε συμπαράταξη ολόκληρου του Έθνους, για να κρατήσουμε τον Ελληνισμό, εδώ, όπου ζει για τριανταπέντε αιώνες.

Υπάρχουν φωνές που δεν θέλουν την Εκκλησία να τοποθετείται για τα μεγάλα και σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την πατρίδα μας και την κυπριακή κοινωνία, όπως για παράδειγμα το Κυπριακό, ή τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία κ.λπ. Πώς απαντάτε;

Υπάρχουν, πράγματι, κάποιες φωνές, είναι μειοψηφία βέβαια, που ζητούν η Εκκλησία να μην αναμειγνύεται στο Κυπριακό και σε άλλα σημαντικά θέματα της Πατρίδας μας. Όμως, είναι η Εκκλησία, η οποία σε όλους τους αιώνες, στους πολλούς αιώνες της δουλείας, κράτησε και την εθνική αυτοσυνειδησία του λαού και τη γλώσσα του και τη θρησκευτική του ταυτότητα. Επομένως, μέχρι να αποκατασταθούν πλήρως τα δικαιώματα του λαού μας, η Εκκλησία οφείλει να έχει λόγο και για το Κυπριακό και για άλλα μεγάλα θέματα. Είναι διδασκαλία του Χριστιανισμού ότι ο Χριστός ήλθε και προσέλαβε όλον τον άνθρωπο, πήρε όλα τα προβλήματά του, και επομένως η Εκκλησία πρέπει να ενδιαφέρεται και για τη δίκαιη απόκτηση και τη δίκαιη κατανομή των υλικών αγαθών και για την παιδεία του τόπου και για τη θρησκευτική και την άλλη διαφώτισή του. Είμαστε έτοιμοι, όταν αποκατασταθούν πλήρως τα δικαιώματα του λαού μας και ζούμε σε μια ευνομούμενη δημοκρατική χώρα, αυτά τα θέματα να τα αποθέσουμε ως βάρος στην Κυβέρνηση και εμείς ν’ ασχοληθούμε μόνο με τον θρησκευτικό προσανατολισμό του λαού μας. Καλή Ανάσταση σε όλους.