Εβδομάδα ιστορική σε χρονιά - ορόσημο

Η ομάδα της Πάφος Fc είναι μαζί με τον Άρη οι δύο ομάδες που άλλαξαν δραστικά τον χάρτη του κυπριακού ποδοσφαίρου. Με ίδιο εφαλτήριο (αλλοδαπό «λεφτά» επενδυτή), αλλά όχι με την ίδια διαδικασία. Ο Άρης το πέτυχε με τρόπο εξπρές και μάλλον βρήκε καλύτερα μονοπάτια. Ναι, ξόδεψε χρήματα, από την πρώτη χρονιά, δίνοντας γερά συμβόλαια. Βγήκε με τη μία στην Ευρώπη. Την επόμενη ξόδεψε ακόμη παραπάνω και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Μπήκε σε ευρωπαϊκό όμιλο. Αλλά, την ίδια στιγμή, δημιούργησε έναν εξαιρετικό μηχανισμό σκάουτινγκ. Ανακάλυψε ταλέντα, τα αγόρασε φτηνά και τα μεταπώλησε σε υπερδιπλάσια τιμή. Προπονητικά, πόνταρε σε έναν Κύπριο τεχνικό, που ομολογουμένως τον οδήγησε ώς ένα σημείο. Μετά πόνταρε σε έναν ταλαντούχο ξένο (Σπιλέφσκι), που μπορούσε να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία παιχνιδιού. Μπορεί η 3η σεζόν να μην είχε ανάλογα αποτελέσματα (ούτε τίτλος, ούτε Ευρώπη), αλλά το μοντέλο είναι εκεί και η μηχανή είναι καλοκουρδισμένη. Τέλος πάντων, είναι αντιληπτό πως από την πρώτη μέρα εκεί στον Άρη υπήρξε και υπάρχει ένα μυαλό που κάνει κουμάντο. Και το κάνει καλά. Η Πάφος, αντίθετα, το προσπάθησε για περισσότερα χρόνια και με άλλες μεθόδους.

Στα πρώτα στάδια της ρωσικής επένδυσης, οι όποιες προσπάθειες δεν απέφεραν αποτέλεσμα. Είτε γιατί η επιλογή κραχτών (π.χ. Πάντσεον, Ουίλιαμς, Σακό, Ανγκούλο) δημιουργούσε περισσότερο βιτρίνα παρά περιεχόμενο, είτε γιατί οι επιλογές προπονητών δεν ήταν οι καλύτερες. Η αλήθεια είναι πως τα δύο τελευταία χρόνια έγινε μια στροφή, μια πιο ώριμη προσέγγιση. Μπορεί η επιλογή Μπεργκ να μην είχε το τέλος που θα περίμενε κάποιος, αλλά ας θυμηθούμε το ξεκίνημα. Ας δούμε την κίνηση της ομάδας να δουλέψει με έναν τεχνικό καθολικής αποδοχής εκείνη τη στιγμή. Ακολούθησε η επιλογή Καρσέδο. Μια άλλη σχολή, η ισπανική, που μπορεί να αποφέρει, υπό προϋποθέσεις, επιτυχία. Και με τον Ισπανό ξεκίνησε καλά. Προσωπικά τον είχα χρήσει στα πρώτα στάδια ως πρώτο φαβορί. Αλλά πάλι κάτι στράβωσε. Θεωρώ πως ο Καρσέδο δεν πέτυχε απόλυτα. Βρέθηκε, άλλωστε, 2-3 φορές στην πόρτα εξόδου. Όλη η χρονιά κρίθηκε σε 90 λεπτά, στον τελικό. Ο Ισπανός δεν μπόρεσε να ξεκλειδώσει σημαντικό μέρος των δυνατοτήτων των παικτών του. Το ταβάνι φάνηκε άλλωστε σε κάποια ματς, αλλά κυρίως στην παράσταση του τελικού με την Ομόνοια. Η Πάφος δεν ήταν για να τερματίσει 5η και καταϊδρωμένη. Το υλικό της ήταν για πιο ψηλά. Υλικό που δημιουργήθηκε με πιο ώριμες και προσεγμένες επιλογές. Ας είναι καλά οι τεχνικοί διευθυντές

Αλλά πήρε Κύπελλο, είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι σημείο αναφοράς, μαζί με την πρώτη ευρωπαϊκή περιπέτεια που αρχίζει την Πέμπτη, στη Σουηδία. Η Πάφος έχει μπροστά της το ορόσημο της ιστορίας της. Δεν ξέρω τι θα κάνει στην Ευρώπη. Πόσο μακριά θα φτάσει. Δεν θα μου προκαλέσει έκπληξη να μπει στην τελική φάση (ας τελειώνουμε επιτέλους με τη λέξη όμιλοι) μίας εκ των δύο διοργανώσεων. Αν και ξεκινάει με ζόρικο έργο. Όχι γιατί είναι φόβητρο η σουηδική ομάδα, αλλά επειδή είναι πολύ πιο έτοιμη αυτήν την εποχή. Ποιοτικά η Πάφος είναι ανώτερη. Αλλού είναι το ζητούμενο. Πώς θα διαχειριστεί την πρώτη επιτυχία και την πρώτη χρονιά σε δυο ταμπλό. Δεν είναι εύκολο το δίπολο Κύπρος-Ευρώπη. Ιδού ο Άρης, που προσγειώθηκε ανώμαλα. Παρασύρθηκε από το ευρωπαϊκό ταξιδάκι, αλλά μετά δεν είχε καύσιμα ν’ αντέξει στις κυπριακές διοργανώσεις. Για μια ομάδα που τώρα μεγαλώνει, αυτό είναι πισωγύρισμα.

Θετική ένδειξη

Πάντως η Πάφος μού φαίνεται πως ξεκίνησε καλά την όλη προσέγγιση. Η απόκτηση τριών Κύπριων παικτών είναι μια πολύ καλή ένδειξη. Αποκτά έξτρα επιλογές πρώτης γραμμής, βάθος στο ρόστερ. Αν αποκτηθεί και άλλος (λέχθηκε από τους ιθύνοντες), ακόμη καλύτερα. Αυτό το βάθος το θες για τις κυπριακές διοργανώσεις, πόσω μάλλον όταν έχεις και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Ήταν ένα μείον της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια. Με 17 ξένους και 2-3 λίστας Β΄, δεν κάνεις δουλειά. Όσους πολυθεσίτες και να έχεις, όσο καλή φυσική κατάσταση και ν’ αποκτήσεις, όση ποιότητα και αν διαθέτεις, θα ξεμείνεις. Υπάρχουν και άλλες ενδείξεις. Η παραμονή Τάνκοβιτς, η διατήρηση του κορμού, η αποφασιστικότητα στο θέμα Ικόκο.

Εκκίνηση

Λοιπόν, έχουμε μια ομάδα που έχει χρήματα, έχει οργάνωση, έχει ένα τρόπαιο. Έχει μια σημαντική μάζα οπαδών, που την ακολουθεί πιστά. Εκπροσωπεί μια επαρχία χωρίς υπερβολή. Συνεχίζει με τον ίδιο τεχνικό και με μπόλικο από το ρόστερ της. Που, κατά πολλούς, ήταν το πιο καλό της περσινής σεζόν. Ενισχύεται και θα ενισχυθεί. Τι να αναμένουμε; Σαφώς να γευτεί το ευρωπαϊκό νέκταρ. Θα είναι καλή προσθήκη στο αγωνιστικό της DNA. Αλλά, για την Πάφο, η χρονιά 2024-25 θα πρέπει να είναι η χρονιά που θα διεκδικήσει πρωτάθλημα. Δεν λέμε να το πάρει ντε και καλά. Δεν είναι τόσο απλό. Η ΑΕΚ το παλεύει σχεδόν 10 χρόνια τώρα. Αλλά μέσα από αυτήν τη πάλη μεγάλωσε. Αυτό πρέπει να κάνει η Πάφος. Να το διεκδικήσει, να είναι εκεί κοντά, πρωταγωνίστρια και σε αριθμούς. Έτσι θα αξιοποιήσει τη δυναμική της και τη συνολική ισχύ της. Θα την παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον. Προς το παρόν, βέβαια, καλή πρώτη ευρωπαϊκή αποστολή στη α Σουηδία και επιστροφή με το καλύτερο αποτέλεσμα.