Μικρό βήμα προόδου στο Κυπριακό ή μια από τα ίδια;

Μεταξύ ελπίδας και ρεαλισμού πραγματοποιήθηκε σε καλό κλίμα η πρώτη συνάντηση του Προέδρου Χριστοδουλίδη με τον νέο κατοχικό ηγέτη Τουφάν Ερχιουρμάν. Έτσι μάς είπαν τουλάχιστον και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους αμφισβητήσουμε.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προσήλθε στη συνάντηση με καλή διάθεση και συγκρατημένη αισιοδοξία, χωρίς να θέσει οποιοδήποτε θέμα επί της ουσίας για συζήτηση. Σε αντίθεση με τον κ. Ερχιουρμάν, που όπως έκαναν πάντα όλοι οι προκάτοχοί του, έθεσε εξ αρχής «πακέτο μέτρων» με αναφορές σε «δύο οντότητες» και «συνεργασία» μεταξύ τους, κάτι που παραπέμπει σε έμμεση αναγνώριση του «στάτους κβο» της κατοχής και «παραγραφή του εγκλήματος του εποικισμού».

Μετά τη συνάντηση, ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξέφρασε τη συγκρατημένη αισιοδοξία του και έκανε λόγο για τέσσερα σημεία που αξιολογούνται ως ιδιαιτέρως θετικά, δηλαδή: Τη συμφωνία για κοινή συνάντηση με την Προσωπική Απεσταλμένη του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Μαρία Άνχελα Ολγκίν και τον Ερχιουρμάν, τον Δεκέμβριο, την επανέναρξη των επαφών των διαπραγματευτών με στόχο την προετοιμασία για μια νέα, διευρυμένη συνάντηση υπό τον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε., τις επικείμενες επισκέψεις της κ. Ολγκίν σε Αθήνα και Άγκυρα, καθώς και την άφιξη στην Κύπρο τού Ευρωπαίου απεσταλμένου για το Κυπριακό, Γιοχάνες Χαν, επίσης εντός Δεκεμβρίου. Επί της ουσίας ωστόσο τίποτε το ουσιαστικό -πλην της διαδικασίας που θα ακολουθηθεί για την επανέναρξη των συνομιλιών- δεν προέκυψε από την πρώτη επίσημη επαφή του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον νέο κατοχικό ηγέτη.

Στη δημόσια κουβέντα που ακολούθησε από τους εκπροσώπους των περισσότερων πολιτικών κομμάτων στην Κύπρο έγινε μια προσπάθεια αποτίμησης των αποτελεσμάτων αυτής της συνάντησης. Από τις συζητήσεις αυτές φαίνεται να προκύπτουν πολλά πράγματα, στα οποία οι δύο πλευρές έχουν προ καιρού καταλήξει σε συμφωνία. Η εκ περιτροπής προεδρία, η αποδοχή της μιας θετική ψήφου σε όλες τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας και η σταθμισμένη ψήφος είναι τα πιο σημαντικά.

Τι συνεπάγονται όμως στην πράξη όλα τα παραπάνω; Οι Έλληνες της Κύπρου, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, θα είναι υποχρεωμένοι να αποδεχθούν: Έναν Πρόεδρο που θα προέρχεται υποχρεωτικά (θέλουν δεν θέλουν δηλαδή) από τη μειοψηφία, τη μια θετική ψήφο της μειοψηφίας για την εφαρμογή των αποφάσεων της κεντρικής εξουσίας (δικαίωμα αρνησικυρίας, το γνωστό veto, οπότε η μειοψηφία θα μπορεί να ελέγχει εσαεί όλες τις αποφάσεις της πλειοψηφίας) και τη σταθμισμένη ψήφο που καταργεί τη βασική δημοκρατική αρχή, ένας πολίτης μία ψήφος.

Συμπέρασμα: Το κλίμα στη συνάντηση ήταν καλό, αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Και στο παρελθόν οι συναντήσεις αυτές είχαν θετικό πρόσημο, χωρίς επί της ουσίας να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Ωστόσο, το λεγόμενο «πακέτο μέτρων» που κατέθεσε ο Τουφάν Ερχιουρμάν δεν παραπέμπει εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά (από εκεί που μείναμε πρέπει να ξεκινήσουμε μάς λένε, χωρίς ωστόσο να μας εξηγούν πού μείναμε), αλλά στις πάγιες προκλητικές θέσεις των Τούρκων για λύση που θα εξισώνει τη συντριπτική πλειοψηφία του 82% του κυπριακού λαού, που είναι οι Έλληνες Κύπριοι, με τη μειοψηφία του 18%, που είναι οι Τούρκοι Κύπριοι.

Εν κατακλείδι: Η εκκρεμότητα στο εθνικό μας θέμα σίγουρα δεν βολεύει κανέναν και μακάρι να είχαμε λύση χθες! Ωστόσο λύση με αποδοχή θέσεων που καταργούν τη δημοκρατία δεν θα είναι λύση αλλά παράδοση στις αξιώσεις του κατακτητή! Και, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Τουτέστιν, την Κυπριακή Δημοκρατία και τα ματιά μας. Διαφορετικά, θα ψάχνουμε όλοι πατρίδα για να μεταναστεύσουμε!

Επιμύθιο: Να θυμόμαστε πάντα: Ουδαμού στον κόσμο μια μειονότητα 18% του πληθυσμού έχει γίνει κάτοχος του 50% της κρατικής εξουσίας με όλες τις συνέπειες…

*Ακαδημαϊκός - Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού

av.avgoustiνοs@gmail.com