Ετοιμάζει βαλίτσες ο Πρόεδρος για Πενταμερή, με τον ΟΗΕ απόντα από τις κρίσεις (ΒΙΝΤΕΟ)

Ενώ η οικονομία της ΕΕ διέρχεται δύσκολη περίοδο -γεγονός που αποτυπώνεται στη γερμανική ύφεση (-0,31%)- η αμυντική της βιομηχανία ανθεί και η Ουκρανία βρίσκεται στο έλεος του Έλον Μασκ, του SpaceX και του Starlink.

Κύπρος - Τουρκία και διεθνές περιβάλλον

Και πότε και πού συμβαίνουν αυτά; 1) Με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ετοιμάζει τις αποσκευές του για την Πενταμερή της 18ης και 19ης Μαρτίου, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον αστάθειας. 2) Με τον ΓΓ του ΟΗΕ να είναι απών από τις κρίσεις στην Ουκρανία και τη Μ. Ανατολή και τον Πρόεδρο Τραμπ να ενεργεί ως πλανητάρχης, εφαρμόζοντας στην πράξη έναν δικό του κυνικό ρεαλισμό. Και με την Κίνα να απαντά στις οικονομικές και στρατιωτικές προκλήσεις, τη στιγμή που οι ΗΠΑ την τραβούν από την αγκαλιά του Πεκίνου και επιχειρούν με το φλερτ τους στην Ουκρανία να την φέρουν κοντά τους. 3) Με την Τουρκία να απλώνει τα πλοκάμια της παντού, από τη Λιβύη ώς τη Συρία μέσω Βαλκανίων, Αιγαίου και Κύπρου. Επεκτείνεται δε στην ενδοχώρα της Αφρικής, με πώληση στρατιωτικού υλικού, και της Ασίας στις τουρκογενείς χώρες. 4) Μια βδομάδα μετά τη συνάντηση του Λονδίνου για την ασφάλεια και τον πόλεμο στην Ουκρανία, κατά την οποία η ΕΕ παρέδωσε τα σκήπτρα στη Βρετανία. Συν του ότι στη Σύνοδο, εκτός της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας, του Καναδά και άλλων χωρών, συμμετείχε και η Τουρκία, η οποία διεκδικεί ειρηνευτικό ρόλο. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος εκλήθησαν. Η Άγκυρα μάλιστα διεκδικεί ακόμη και αυτήν την αποστολή στρατευμάτων για να εγγυηθεί την ασφάλεια σε περίπτωση λύσης στο Ουκρανικό.

Η Φον ντερ Λάιεν και οι εισβολείς

Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δήλωσε ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να δεχθεί την εισβολή της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, ούτε την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Τα είπε στο Λονδίνο πριν από μια εβδομάδα, στην απουσία της Κύπρου και της Ελλάδας. Στο συνέδριο για την «ασφάλεια και την ειρήνη» ήταν, όμως, η Τουρκία. Δηλαδή ο εισβολέας. Και απόν το θύμα: Η Κυπριακή Δημοκρατία. Επί τούτων επισημαίνονται τα ακόλουθα:

Πρώτο, ποια μπορεί να είναι η αξιοπιστία της ΕΕ, όταν αναφέρεται από τη μια σε απαράδεκτη ρωσική εισβολή και στη συνέχιση των κυρώσεων και ότι δεν θα γίνει δεκτό το άδικο, και την ίδια στιγμή, στο τραπέζι κάθεται η Τουρκία, η οποία:

Α) Δεν εφάρμοσε τα μέτρα σε βάρος της Ρωσίας. Επωφελήθηκε της κατάστασης και αποκόμισε δις ευρώ κέρδη, ενώ η ΕΕ και δη η Κύπρος είχε και έχει κόστος.

Β) Είναι εισβολέας και κατακρατεί παρανόμως εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ίδιας της ΕΕ με 40 χιλιάδες στρατό. Αυτό άλλωστε προκύπτει από το Πρωτόκολλο 10, επί τη βάσει του οποίου εντάχθηκε ολόκληρη η Κύπρος στην ΕΕ, με αναστολή του κεκτημένου στο βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι δεν μπορεί να ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο λόγω της κατοχής. Και όπως οι αποφάσεις της Τέταρτης Διακρατικής Προσφυγής και της Τιτίνας Λοϊζίδου τονίζουν: Την ευθύνη και ό,τι παράνομο συμβαίνει εκεί την φέρει ο τουρκικός στρατός, αφού παραβιάζεται το άρθρο 2, παράγραφος 4 του Χάρτη του ΟΗΕ. Εξ ου και οι αποφάσεις του Σ. Ασφαλείας 541 και 550, που ρητώς αναφέρουν ότι δεν μπορεί να αναγνωριστεί η μονομερώς ανακηρυχθείσα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» ως κράτος, εφόσον είναι προϊόν της βίας και της χρήσης των όπλων. Συν του ότι η Άγκυρα προβαίνει σε διαρκή εποικισμό, που συνιστά έγκλημα πολέμου, καθότι απαγορεύεται η μεταφορά πληθυσμού από τον κατακτητή στην κατακτημένη περιοχή.

Η σύγχυση των ημετέρων

Αυτά δεν τα γνωρίζει η Πρόεδρος της Επιτροπής; Είναι υποκρίτρια ή όχι; Αντιφάσκει ή όχι; Πώς να την σεβαστεί είτε ο Τραμπ είτε ο Πούτιν; Κυρίως, όμως, πώς να την σεβαστεί ένας νοήμων και δημοκράτης πολίτης της ΕΕ και της Κυπριακής Δημοκρατίας; Από την άλλη όμως θα πρέπει να επισημανθούν και τα εξής:

Ορθώς ξεκαθάρισε τη θέση του την περασμένη Πέμπτη ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης από τις Βρυξέλλες, ότι κακώς βρισκόταν η Τουρκία στη Σύνοδο του Λονδίνου εφόσον δεν επέβαλε κυρώσεις στην Ουκρανία και εφόσον κατέχει την Κύπρο. Πλην, όμως, τι συμβαίνει στην πράξη: Αθήνα και Λευκωσία μεταβαίνουν στην Πενταμερή με σημαία την τουρκική θέση για ομοσπονδία δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα, που συνιστά την πηγή της νυν θέσης της Άγκυρα και του Τατάρ για δύο κράτη με ισότιμη κυριαρχία. Καλά, η πηγή του διοικητικού και γεωγραφικού διαχωρισμού της Κύπρου δεν είναι αποτέλεσμα της εισβολής και της κατοχής; Δεν συνιστά την πάγια τουρκική θέση όπως αυτή καθορίστηκε από το 1956; Τι σχέση έχουν αυτά με το Κεκτημένο και το Διεθνές Δίκαιο; Εάν υιοθετείτο το Κεκτημένο και το Διεθνές Δίκαιο, εφόσον η Τουρκία είναι υποψήφιο για ένταξη κράτος, η βάση των συνομιλιών θα έπρεπε να ήταν: α) Το ψήφισμα 360 του Σ. Ασφαλείας, που αναφέρεται στην πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οποίας θα πρέπει να γίνει σεβαστή η κυριαρχία της και η εδαφική της ακεραιότητα. β) Η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που καθορίζει ότι η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι η όποια ομοσπονδία ή συνομοσπονδία από την Τουρκία είναι όρος της ενταξιακής της διαδικασίας. Γιατί; Διότι στη νήσο Κύπρο αναγνωρίζεται μόνο ένα κράτος, αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι πολεμικές βιομηχανίες

Αυτό, βεβαίως, δεν συνιστά άλλοθι για την υποκρισία της Φον ντερ Λάιεν και τη διάβρωση των αρχών και αξιών της ΕΕ, τις οποίες εκπροσωπεί και εκφράζει κατά το δοκούν. Άλλωστε, ενώ επιβάλλονται κυρώσεις στη Ρωσία, μεταξύ των οποίων και το πάγωμα περιουσιακών στοιχείων και ο αποκλεισμός υλικού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς, η Τουρκία συνέχιζε να κατέχει την Κυπριακή Δημοκρατία και κράτη μέλη τής ΕΕ να την εξοπλίζουν! Με συμπαραγωγές γερμανικών αρμάτων, με τη συζήτηση για τη πώληση των πυραύλων «meteor», ακόμη και των Eurofighter. Όταν δηλαδή κλείνουν τα παράθυρα αγοράς οπλικών συστημάτων οι ΗΠΑ, ανοίγουν τις πύλες οι εταίροι μας, αγνοώντας ότι η Τουρκία είναι εισβολέας.

Οι πολεμικές βιομηχανίες, καλά δουλεύουν… Ειδικώς, στην περίπτωση του πολέμου της Ουκρανίας. Μιλούν, άλλωστε, οι αριθμοί που αναρτώνται από την ίδια την ΕΕ. Από το ’21 ώς το ’24, λόγω του πολέμου: Α) Οι δαπάνες για την άμυνα αυξήθηκαν κατά 30%, που μεταφράζεται σε 364 δις ευρώ. Β) Οι επενδύσεις στον αμυντικό τομέα αυξήθηκαν από 40 δις σε 100 δις ευρώ. Γ) Η αύξηση του κύκλου εργασιών στην αμυντική βιομηχανία το 2023 ανήλθε σε 158,8 δις ευρώ, δηλαδή αυξήθηκε κατά 16,9% από το προηγούμενο έτος. Και 28,5% από το 2021, όταν ο κύκλος εργασιών ήταν 123,6 δις και το 2022 135,9 δις ευρώ. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ, αυτή η αυξητική τάση ήταν εμφανής στους εξής τρεις βασικούς τομείς:

• Αεροναυπηγική: κύκλος εργασιών 64,8 δις ευρώ (+15,8%)
• Πολεμικό ναυτικό: 37,9 δις ευρώ (+17,7%)
• Στρατό ξηράς: 56,2 δις ευρώ (+17,7%)

Ως εκ τούτου: α) Οι ευρωπαϊκές στρατιωτικές εξαγωγές έφτασαν τα 57,4 δις ευρώ το 2023, σημειώνοντας αύξηση κατά 12,6% από το 2022. β) Οι θέσεις στην πολεμική βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 13,6% μεταξύ 2021-2023. (2021: 511,250 εργαζόμενοι. 2022: 533,425 εργαζόμενοι. 2023: 581.000 εργαζόμενοι). Ανεξαρτήτως του γενικότερου κόστους που επωμίζεται η ΕΕ από τον πόλεμο της Ουκρανίας, οι εταιρείες της πολεμικής βιομηχανίας ανθούν. Και θα συνεχίσουν να ανθούν μετά την εισήγηση της Επιτροπής για την αύξηση των αμυντικών δαπανών κατά 800 δις ευρώ στην προσπάθεια αύξησης του μέσου όρου του προϋπολογισμού από 1,9% σε 3% με 3,5% επί τη βάσει της δημοσιονομικής χαλάρωσης. Σημειώνεται ότι η βοήθεια στην Ουκρανία φτάνει στα 136 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 48,7 δις είναι για τη στήριξη των αμυντικών αναγκών της χώρας. Τα λοιπά είναι υπό μορφή δανείων.

Η εξάρτηση στο Starlink

Πάντως, η Φον ντερ Λάιεν εμφανίζεται ως υπέρμαχος της συνέχισης του πολέμου μέχρι τελικής ρωσικής πτώσεως… Τελικώς, αργά ή γρήγορα, ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει, χωρίς τη διάλυση της Ρωσίας. Αλλά με την ΕΕ να πληρώνει μεγάλο μέρος του λογαριασμού, αν όχι τη μερίδα του λέοντος. Άλλωστε, οι κανόνες της ισχύος μιλούν! Η Ουκρανία βρίσκεται στο έλεος του Έλον Μασκ και των ΗΠΑ. Γιατί; Διότι, εκτός των άλλων, σε όλα τα επίπεδα, από το δημόσιο, ώς τους απλούς πολίτες και τις Ένοπλες Δυνάμεις εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από το SPACEX και το Starlink. Πρόκειται για δορυφορικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας, με την παροχή υπηρεσιών διαδικτύου ακόμη και εκεί όπου για άλλους είναι περιορισμένη ή ανύπαρκτη. Αμέσως μετά την έκρηξη του πολέμου, οι ΗΠΑ για λόγους ασφάλειας αντικατέστησαν το προηγούμενο ουκρανικό δίκτυο μέσω του SPACEX Starlink. Τι εννοούμε, μεταξύ άλλων, λόγους ασφάλειας: 1) Αντιμετώπιση πολέμου του κυβερνοχώρου. 2) Αποτροπή απομόνωσης της Ουκρανίας από τον έξω κόσμο λόγω των μέτρων που ελάμβανε η Ρωσία. 3) Ασφαλής επικοινωνία του δημοσίου, της Κυβέρνησης και κυρίως των ενόπλων δυνάμεων. Με τα τερματικά του Starlink μπορούν, για παράδειγμα, να λειτουργούν μονάδες πυροβολικού (ακριβείς συντεταγμένες), οι επικοινωνίες των μονάδων και χρήση drones. 4) Επικοινωνία σε κατεστραμμένες περιοχές, όπου υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδύνατη. 5) Ασφαλής επικοινωνία των πολιτών. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι, τον Φεβρουάριο του 2023, ο Ουκρανός Υπουργός Mykhailo Fedorov αποκάλεσε τον Musk «έναν από τους μεγαλύτερους ιδιώτες δωρητές της μελλοντικής νίκης [της Ουκρανίας]». Τα πράγματα έχουν αλλάξει και, όσο γενναίοι και αν είναι οι Ουκρανοί στο πεδίο της μάχης, εάν κλείσει τον διακόπτη ο Έλον Μασκ, το παιχνίδι τελειώνει. Και η ήττα των Ουκρανών θα είναι δεδομένη. Εξ ου και η πίεση που ασκείται από τις ΗΠΑ, αφού η Ουκρανία εξαρτάται από την οικονομική και στρατιωτική στήριξη των ΗΠΑ και το Starlink. Ως αντάλλαγμα των οφειλομένων ο Πρόεδρος Τραμπ θέλει μια συμφωνία για τη συνεκμετάλλευση του εθνικού πλούτου τους Ουκρανίας, για την αποπληρωμή του κόστους των ΗΠΑ που φτάνει, κατά τον ισχυρισμό του, τα 350 δις δολάρια.

Ψευδαισθήσεις, Πενταμερής και Τραμπ

Επί τούτου, θα ήταν δυνατή μια σύγκριση με τις εξαρτήσεις των κατεχομένων από την Τουρκία, η οποία ελέγχει τις ένοπλες δυνάμεις, το τραπεζικό σύστημα, την οικονομία, την εκπαίδευση, το νερό, τις τηλεπικοινωνίες. Είναι λοιπόν ψευδαίσθηση ότι ο όποιος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων μπορεί, είτε τώρα είτε στο μέλλον, να αποφασίζει χωρίς τις υποδείξεις της Τουρκίας.

Τονίζονται αυτά για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις στην Πενταμερή της 17ης και 18ης Μαρτίου ή ακόμη και μετά τον Οκτώβριο, εάν αλλάξει φρουρά, μετά τις λεγόμενες «εκλογές» στα κατεχόμενα η εξουσία του ψευδοκράτους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει πλέον με τις κατακτημένες από τη Ρωσία περιοχές της Ουκρανίας. Αυτό σημαίνει ότι οι περιοχές είναι υπό τον έλεγχο της Μόσχας εξ ου και η διενέργεια δημοψηφισμάτων για την ενσωμάτωσή τους στη ρωσική επικράτεια εν μέσω πολέμου.

Η διαφορά με την κατεχόμενη Κύπρο είναι ότι στον βορρά υπήρχε γηγενής ρωσικός πληθυσμός, ενώ στα κατεχόμενα της Κύπρου ο γηγενής πληθυσμός είναι κατά 82% Έλληνες, οι οποίοι εκδιώχθηκαν βιαίως το 1974. Ο υφιστάμενος πληθυσμός στον βορρά είναι αποτέλεσμα αφενός της εκδίωξης των Ελλήνων και της μετακίνησης των Τουρκοκυπρίων από τον βορρά στον νότο, καθώς και του εποικισμού. Συνεπώς, δεν μπορεί ν’ αναγνωριστεί δικαίωμα αυτοδιάθεσης, διότι οι Τουρκοκύπριοι δεν συνιστούν χωριστό λαό, που κατοικεί νόμιμα σε συγκριμένο γεωγραφικό χώρο, δηλαδή στον βορρά, όπως συνέβη π.χ. στην Κριμαία ή τώρα στα ανατολικά της Ουκρανίας. Τονίζονται αυτά, διότι έτσι που τα έκαναν οι πολιτικοί μας με την ομοσπονδία και τη συνομοσπονδία και τα δύο κράτη, καθώς και την Πενταμερή, δεν αποκλείεται να μας πει ο Τραμπ, εάν εμπλακεί στο Κυπριακό, το εξής: «Δεν καταλαβαίνω από τέτοια πολιτειακά συστήματα. Εδώ υπάρχει για πενήντα χρόνια μια διχοτομημένη κατάσταση, δεν μπορείτε να τα βάλετε με την Τουρκία, οπότε εγώ δεν θέλω φασαρίες… Κάτσετε φρόνιμα. Θα πάτε σε συνεταιρισμό. Χάσατε». Και τότε, μάλλον η διχοτόμηση της Κύπρου, γιατί να μη μεταφερθεί και στα ήρεμα νερά του Αιγαίου;