Bobby, Νάγια και Σίμπα: Η διάσωση που φωτίζει τα κενά της κυπριακής νομοθεσίας

Η ιστορία τριών σκύλων – του Bobby, της Νάγια και του Σίμπα – που διασώθηκαν στην επαρχία Λεμεσού από μια εγκληματική πράξη εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ευθανασία, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα που αναδεικνύουν τις χρόνιες παθογένειες και τα κενά της κυπριακής νομοθεσίας σε ό,τι αφορά την ευζωία των ζώων και τις λεγόμενες «επικίνδυνες» φυλές.

Το πιο σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι, παρά τις αρχικές ανησυχίες και ενδείξεις για επιθετικά και επικίνδυνα σκυλιά στην συνέχεια αλλά και μέχρι σήμερα, ο Bobby, η Νάγια και ο Σίμπα δεν επέδειξαν καμία επιθετική συμπεριφορά.

Αυτό υπογραμμίζει ένα κρίσιμο σημείο:

Η ράτσα και οι προκαταλήψεις που τη συνοδεύουν δεν αποτελούν αυτομάτως ένδειξη επιθετικότητας. Η συμπεριφορά ενός σκύλου διαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες, όπως η ανατροφή, η κοινωνικοποίηση και οι εμπειρίες ζωής, και όχι μόνο από τη γενετική του προδιάθεση.

Τα κενά της κυπριακής νομοθεσίας: Ευθανασία και "Επικίνδυνες" Φυλές

Η περίπτωση του Bobby, της Νάγια και του Σίμπα φέρνει στην επιφάνεια τις ελλείψεις και τις ασάφειες της κυπριακής νομοθεσίας, ιδίως όσον αφορά δύο καίρια ζητήματα: τις ευθανασίες ζώων και τις "απαγορευμένες" ή "επικίνδυνες" φυλές.

Η Ευθανασία ως Εύκολη Λύση: Η νομοθεσία συχνά επιτρέπει την ευθανασία ζώων υπό προϋποθέσεις, οι οποίες όμως μπορούν να ερμηνευθούν με τρόπους που δεν εξυπηρετούν πάντα το συμφέρον του ζώου. Η έλλειψη αυστηρών πρωτοκόλλων και ελέγχων από τις αρμόδιες υπηρεσίες και τις κτηνιατρικές υπηρεσίες οδηγεί συχνά στην επιλογή της ευθανασίας ως την πιο "βολική" λύση, ακόμα και όταν δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος ή ανίατη ασθένεια. Στην περίπτωση των τριών σκύλων, η έλλειψη επιθετικής συμπεριφοράς κατέδειξε ότι μια βεβιασμένη απόφαση ευθανασίας θα ήταν άδικη και αβάσιμη, ισοδυναμώντας με εγκληματική πράξη.

Οι "Απαγορευμένες" Φυλές και η Στιγματοποίηση:

Η κυπριακή νομοθεσία, όπως και άλλες σε διάφορες χώρες, 84 στο σύνολο ενώ ταυτόχρονα 111 χώρες στον κόσμο εστιάζουν στην υπεύθυνη ιδιοκτησία και όχι στις επικίνδυνες φυλές, περιλαμβάνει λίστες με φυλές που θεωρούνται "επικίνδυνες" ή "απαγορευμένες". Αυτό οδηγεί σε στιγματισμό συγκεκριμένων ρατσών, όπως τα Pit Bull Terriers, τα American Staffordshire Terriers, τα Fila Brasileiro, τα Dogo Argentino, τα Japanese Tosa, κ.ά.

Η νομοθεσία συχνά εστιάζει στη ράτσα και όχι στη συμπεριφορά του ζώου ή στην ευθύνη του ιδιοκτήτη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αθώα ζώα να οδηγούνται σε ευθανασία ή να δυσκολεύονται να βρουν σπίτι, απλά και μόνο λόγω της ράτσας τους, χωρίς να έχουν επιδείξει ποτέ επιθετικότητα. Το περιστατικό των τριών σκύλων από τη Λεμεσό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προκατάληψης.

Η Ανάγκη για Αναθεώρηση και Εκσυγχρονισμό

Η ιστορία του Bobby, της Νάγια και του Σίμπα αποτελεί μια ηχηρή υπενθύμιση ότι η νομοθεσία χρειάζεται άμεση αναθεώρηση και εκσυγχρονισμό. Η εστίαση πρέπει να μετατοπιστεί από τη ράτσα στην υπεύθυνη ιδιοκτησία, στην εκπαίδευση και στην κοινωνικοποίηση των ζώων.

Ο Bobby, η Νάγια και ο Σίμπα είναι πλέον ασφαλείς, όμως η ιστορία τους πρέπει να λειτουργήσει ως ένα κάλεσμα για τα κενά της νομοθεσίας προς την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία του κράτους.

Είναι καιρός η Κύπρος να ευθυγραμμιστεί με τις σύγχρονες αντιλήψεις περί ευζωίας των ζώων και να διαμορφώσει μια νομοθεσία που να προστατεύει πραγματικά τους τετράποδους φίλους μας, αντί να τους στιγματίζει άδικα και να τους στέλνει στην ευθανασία για λάθη, αδιαφορία και παραλείψεις του ανθρώπινου παράγοντα.

Η αδιαφορία του κράτους σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που αφορά ζωντανές ψυχές ζώων που νιώθουν και αισθάνονται, αποτελεί πολιτική αμέλεια και εγκληματική πράξη των αρμόδιων αρχών. Όταν ζώα υποφέρουν, κακοποιούνται, εγκαταλείπονται, πεθαίνουν από λάθη, παραλείψεις, ανεπάρκεια και συμφέροντα των αρμοδίων, τότε πλέον μιλάμε για ένα ΕΓΚΛΗΜΑ του κράτους, και αυτό πρέπει να ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ή να ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ.

Ως εθελοντής έχω αναφερθεί πολλές φορές δημόσια για τους ορατούς κινδύνους προς τον άνθρωπο από την μη εφαρμογή της νομοθεσίας όπως επίσης και την αδιαφορία του κράτους.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα την πληρώνουν με τη ζωή τους οι σκύλοι για ανθρώπινα λάθη και παραλείψεις.

Εύχομαι η προχθεσινή επίθεση σκύλων να είναι και η τελευταία, όπως εύχομαι να είναι και η τελευταία φορά που κάποιοι αποφασίζουν την ευθανασία.

Άνθρωποι και Ζώα , μπορούν να συνυπάρξουν, με τις σωστές νοοτροπίες.

Άλλωστε, Άνθρωποι και Ζώα έχουν το ίδιο δικαίωμα να βρίσκονται στον ίδιο πλανήτη!

*Εθελοντής για τα Δικαιώματα και την Ευημερία των Ζώων