ΑΚΕΛ κατά Ισραήλ – Πολιτική τύφλωση ή στρατηγικό λάθος;

Η πρόσφατη δημόσια επίθεση του ΑΚΕΛ κατά του Ισραήλ, με αφορμή τις υποτιθέμενες “μαζικές αγορές γης και ακινήτων” από Ισραηλινούς τόσο στις ελεύθερες περιοχές όσο και στα κατεχόμενα, δεν είναι απλώς άστοχη και χρονικά ατυχής· συνιστά βαθύτατα επικίνδυνη πολιτική επιλογή, που ενδέχεται να πλήξει τις στρατηγικές συμμαχίες της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περίοδο για την περιοχή μας.

Ας το ξεκαθαρίσουμε: η Κύπρος δεν μπορεί να παίζει με τη φωτιά, ούτε να θυσιάζει ζωτικής σημασίας γεωπολιτικές σχέσεις στον βωμό μικροκομματικών εντυπώσεων ή ιδεολογικών αγκυλώσεων. Το ΑΚΕΛ οφείλει να αναγνωρίσει πως η γεωπολιτική δεν κινείται βάσει θεωρητικών ηθικολογιών ή ιδεολογικών συνθημάτων, αλλά βάσει συμφερόντων, συμμαχιών και πραγματικών συσχετισμών ισχύος. Και η σχέση μας με το Ισραήλ ανήκει σε αυτή την κατηγορία, είναι κρίσιμη, στρατηγική και, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, σήμερα αποτελεί ίσως τη μοναδική πραγματικά αξιόπιστη συμμαχία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Αγορές ακινήτων: Οι Ισραηλινοί μάς φταίνε; Οι Άγγλοι ποτέ;

Αναρωτιέται κανείς: γιατί το ΑΚΕΛ ανακάλυψε ξαφνικά τον κίνδυνο από την παρουσία Ισραηλινών επενδυτών στην κυπριακή αγορά ακινήτων, όταν επί δεκαετίες ποτέ δεν βρήκε να πει ούτε μισή κουβέντα για το φαινόμενο της μαζικής αγοράς ακινήτων από Βρετανούς υπηκόους, ειδικά στην Πάφο αλλά και σε άλλες περιοχές;

Είναι γεγονός ότι χιλιάδες κατοικίες, διαμερίσματα και μεγάλες εκτάσεις γης έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία Βρετανών εδώ και δεκαετίες, είτε για ιδιοκατοίκηση, είτε ως επενδυτικές κινήσεις, είτε ακόμη και ως έμμεση επέκταση της επιρροής τους στο νησί. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Βρετανία, παρότι τυπικά “απεχώρησε” το 1960, δεν έπαψε ποτέ να επιδιώκει τον έλεγχο του νησιού, τόσο μέσω των Βάσεων, όσο και μέσω οικονομικών και πληθυσμιακών ερεισμάτων. Για το ΑΚΕΛ, όλα αυτά υπήρξαν πάντοτε… λευκή σελίδα.

Ακόμη και ο αείμνηστος Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, ηγέτης του ΑΚΕΛ, ουδέποτε ύψωσε ουσιαστικά ανάστημα κατά της βρετανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο. Τουναντίον, κατά τη διάρκεια συνάντησής του – Ιούνιος 2008 - με τον τότε Πρωθυπουργό της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, το θέμα των Βρετανικών Βάσεων μπήκε στο “ψυγείο” με την “ιστορική φράση” λέγοντας ότι “Το θέμα των Βρετανικών Βάσεων δεν θα λυθεί ούτε από εμάς ούτε από τα παιδιά μας, αλλά ίσως να το λύσουν τα εγγόνια ή τα δισέγγονά μας” και οι διαχρονικές καταγγελίες για κατοχή κυπριακής γης από τις Βάσεις θυσιάστηκαν στο βωμό των “καλών σχέσεων”. Πουθενά τότε οι “ηθικολογίες” που τώρα επικαλείται το ΑΚΕΛ για το Ισραήλ.

Η ισραηλινή παρουσία στην οικονομία και η σημασία της στρατγηγικής συμμαχίας

Η αλήθεια είναι απλή, όπως κάθε κυρίαρχο κράτος, το Ισραήλ και οι πολίτες του έχουν κάθε νόμιμο δικαίωμα να επενδύουν, να αγοράζουν ακίνητα και να δραστηριοποιούνται οικονομικά στην Κύπρο, εφόσον τηρούνται οι κυπριακοί νόμοι και κανονισμοί. Δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό ή παράνομο σε αυτό. Οι υπαινιγμοί περί “απόπειρας ελέγχου” της κυπριακής γης από το Ισραήλ είναι μάλλον προϊόν ιδεολογικών φοβικών συνδρόμων και όχι τεκμηριωμένης ανάλυσης.

Αντίθετα, θα ήταν επικίνδυνο για τα κυπριακά συμφέροντα να “δαιμονοποιούμε” Ισραηλινούς επενδυτές, την ώρα που το Ισραήλ:

v αποτελεί τον σημαντικότερο στρατηγικό μας σύμμαχο στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικά απέναντι στις αναθεωρητικές βλέψεις της Τουρκίας,

v συμμετέχει ενεργά στο κολοσσιαίο ενεργειακό project του Great Interconnector, που μπορεί να καταστήσει την Κύπρο ενεργειακό κόμβο Ευρώπης – Μέσης Ανατολής,

v συνεργάζεται στενά με την Κυπριακή Δημοκρατία σε θέματα άμυνας, ασφάλειας, πληροφοριών και αντιτρομοκρατίας,

v στηρίζει διεθνώς τις κυπριακές θέσεις για την ΑΟΖ και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Αλήθεια, το ΑΚΕΛ θέλει να υπονομεύσει όλα αυτά στο όνομα ενός ιδεολογικού πολέμου κατά του Ισραήλ; Έχει αναλογιστεί τις συνέπειες αν οι σχέσεις Κύπρου-Ισραήλ τραυματιστούν ανεπανόρθωτα εξαιτίας τέτοιων ανεύθυνων δηλώσεων;

Η ηθική και η γεωπολιτική δεν ταυτίζονται πάντα

Το ΑΚΕΛ πρέπει να κατανοήσει μια βασική αρχή της διεθνούς πολιτικής: γεωπολιτική και ηθική δεν συμπίπτουν πάντα. Θα ήταν ιδανικό ο κόσμος να λειτουργούσε μόνο με βάση αρχές, αξίες και ηθική καθαρότητα. Στην πράξη όμως, τα κράτη οφείλουν να προασπίζονται πρώτα και πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα και την ασφάλειά τους.

Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια να γυρίζει την πλάτη της σε μια συμμαχία με το Ισραήλ, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι στο ΑΚΕΛ βλέπουν τον κόσμο μέσα από παρωπίδες του Ψυχρού Πολέμου. Ούτε μπορούμε να βάλουμε στο ίδιο ζύγι έναν στρατηγικό σύμμαχο όπως το Ισραήλ με την Τουρκία, που επί 50 χρόνια κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα της πατρίδας μας, εκτοπίζοντας πληθυσμούς και αλλοιώνοντας δημογραφικά την περιοχή.

Η μεγάλη υποκρισία: Η σιωπή για την τουρκική κατοχή και τους εποίκους

Κι εδώ βρίσκεται η κορυφαία αντίφαση στη ρητορική του ΑΚΕΛ: πώς είναι δυνατόν να καταγγέλλεις Ισραηλινούς επενδυτές επειδή αγοράζουν ακίνητα στις ελεύθερες περιοχές, ενώ εδώ και 50 χρόνια παρακολουθείς σχεδόν αμίλητος το πιο βίαιο και εκτεταμένο παράδειγμα παράνομης υφαρπαγής περιουσιών που έχει καταγραφεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο μεταπολεμικά — την τουρκική κατοχή;

Δεκάδες χιλιάδες έποικοι έχουν εγκατασταθεί στα κατεχόμενα, σε σπίτια και περιουσίες Ελληνοκυπρίων, ταυτόχρονα εκτοπίζοντας τους γηγενής μουσουλμάνους “τουρκοκύπριους”. Το τουρκικό κράτος και οι υποτελείς του δομές στα κατεχόμενα πωλούν και αγοράζουν ελληνικές περιουσίες με ανύπαρκτους τίτλους, παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Για το ΑΚΕΛ, όμως, η μεγαλύτερη απειλή σήμερα φαίνεται να είναι… οι Ισραηλινοί που επενδύουν νόμιμα στον τόπο μας.

Αντί λοιπόν να επιτίθεται στο Ισραήλ, το ΑΚΕΛ θα έπρεπε να αφιερώσει την πολιτική του ενέργεια στο πώς θα προστατέψει νομικά και διπλωματικά τις περιουσίες των προσφύγων μας. Να σταθεί δίπλα στους Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες που βλέπουν τα σπίτια τους να πωλούνται σε Τούρκους, εποίκους και σε εταιρείες-βιτρίνα που εξυπηρετούν την τουρκική πολιτική.

Η μεγάλη πρόκληση της παράτυπης μετανάστευσης και η πραγματική απειλή

Πέραν όλων αυτών, ας δούμε και την άλλη, εξαιρετικά σοβαρή πτυχή που το ΑΚΕΛ φαίνεται να αγνοεί συστηματικά. Την άνευ προηγουμένου πίεση που υφίσταται η Κύπρος από τη μαζική εισροή παράτυπων μεταναστών. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που, αντίθετα με τους Ισραηλινούς επενδυτές ή οποιονδήποτε άλλο επενδυτή που έρχεται στην Κύπρο και φέρνει κεφάλαια, δημιουργεί ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και εισροή εσόδων, συνιστά μια άμεση και πραγματική απειλή για τον κοινωνικό ιστό, τη δημογραφική σύνθεση, τη δημόσια τάξη και κυρίως για την οικονομία του κράτους.

Σήμερα, η Κυπριακή Δημοκρατία καταγράφει τον μεγαλύτερο αριθμό αιτήσεων ασύλου αναλογικά με τον πληθυσμό της σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η παράτυπη μετανάστευση, εκτός από ανθρωπιστικό πρόβλημα, εξελίσσεται σε βαριά οικονομική αφαίμαξη του κράτους: στέγαση, επιδόματα, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, νομικές διαδικασίες. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που οι κρατικοί πόροι είναι περιορισμένοι και η κυπριακή κοινωνία πιέζεται από αυξανόμενο κόστος ζωής και ενεργειακή ανασφάλεια.

Το εύλογο ερώτημα είναι λοιπόν, πώς είναι δυνατόν το ΑΚΕΛ να καταναλώνει τόση πολιτική ενέργεια και ρητορική κατά του Ισραήλ, που επενδύει νόμιμα στον τόπο μας, την ίδια στιγμή που η Κύπρος δέχεται μια εισβολή χωρίς όπλα, η οποία συνιστά πολύ μεγαλύτερη, μακροπρόθεσμη και υπαρκτή απειλή για το μέλλον μας;

Αντί να στοχοποιεί το Ισραήλ, το ΑΚΕΛ θα έπρεπε να ηγηθεί μιας σοβαρής εθνικής στρατηγικής για τον έλεγχο της παράτυπης μετανάστευσης, ώστε η Κύπρος να προστατεύσει τον πληθυσμό της, το κοινωνικό της κράτος και τη δημογραφική της ισορροπία. Να απαιτήσει ενισχυμένα μέτρα στα σύνορα, περισσότερη βοήθεια από την ΕΕ και σθεναρή διπλωματική πίεση προς την Τουρκία, η οποία εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό διοχετεύοντας παράτυπους μετανάστες στις ελεύθερες περιοχές μέσω των κατεχομένων.

Είναι, πράγματι, πολιτική υποκρισία να παρουσιάζεται η νόμιμη οικονομική δραστηριότητα Ισραηλινών πολιτών ως δήθεν απειλή για την Κύπρο, όταν η χώρα μας κινδυνεύει να αλλοιωθεί δημογραφικά και κοινωνικά από ένα μεταναστευτικό κύμα που αργά αλλά σταθερά επιβαρύνει το κράτος, την οικονομία και τον κοινωνικό ιστό.

Η πραγματική συζήτηση, λοιπόν, θα έπρεπε να είναι: Ποιος φέρνει προστιθέμενη αξία στον τόπο μας και ποιος δημιουργεί κόστος και προβλήματα; Η απάντηση είναι προφανής!!! Οι Ισραηλινοί επενδυτές, όπως και άλλοι νόμιμοι ξένοι επενδυτές, δεν είναι κίνδυνος – είναι ευκαιρία!!! Ολόκληρο πρόγραμμα Χρυσών Διαβατηρίων εκπονήθηκε για να φέρνουμε επενδυτές να αγοράζουν σπίτια και να επενδύει στην Κύπρο!!! Το ξέχασε το ΑΚΕΛ αυτό;;;;

Το ΑΚΕΛ, αντί να κατασκευάζει κινδύνους εκεί που δεν υπάρχουν, θα όφειλε να εστιάσει στην αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης, που αποτελεί την πραγματική απειλή για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η συγκυρία και τα αληθινά κίνητρα πίσω από τη στάση του ΑΚΕΛ

Πέρα όμως από την ουσία, δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς και τη χρονική συγκυρία αυτής της επίθεσης του ΑΚΕΛ κατά του Ισραήλ. Είναι άραγε τυχαίο ότι αυτή η έντονη ρητορική ξεσπά σε μια περίοδο κατά την οποία η Κύπρος βρίσκεται σε κομβικό σημείο των γεωπολιτικών της σχέσεων, με το Ισραήλ να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην ενεργειακή μας στρατηγική μέσω του Great Interconnector και να αποτελεί βασικό πυλώνα της περιφερειακής μας ασφάλειας;

Γεννάται εύλογα το ερώτημα αν η στάση αυτή του ΑΚΕΛ υπαγορεύεται αποκλειστικά από ιδεολογικούς λόγους ή αν εξυπηρετεί άλλες πολιτικές σκοπιμότητες. Πρόκειται άραγε για μια προσπάθεια να διατηρηθούν εσωκομματικές ισορροπίες, να ικανοποιηθεί ένα ιδεολογικά πιο σκληρό ακροατήριο ή ακόμη και να αντληθούν ψηφοθηρικά οφέλη σε συγκεκριμένες εκλογικές δεξαμενές; Ή μήπως επιχειρείται μια σκόπιμη μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης από τα πραγματικά, καυτά ζητήματα όπως η παράτυπη μετανάστευση, η εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία ή η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή της μισής μας πατρίδας;

Σε κάθε περίπτωση, η συγκυρία και η ένταση της επίθεσης του ΑΚΕΛ κατά του Ισραήλ γεννούν υποψίες για τα βαθύτερα κίνητρα που κρύβονται πίσω από τις δηλώσεις και αφήνουν μια επικίνδυνη σκιά αμφιβολίας για το αν προτάσσεται το εθνικό συμφέρον ή αν θυσιάζεται στον βωμό μικροπολιτικών υπολογισμών.

Ξένες επιρροές και τα πραγματικά συμφέροντα πίσω από τη ρητορική

Δεν μπορεί επίσης να παραβλεφθεί ότι το ΑΚΕΛ, ιστορικά, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με χώρες και καθεστώτα που είχαν ή συνεχίζουν να έχουν γεωπολιτικές εντάσεις ή ακόμη και ξεκάθαρες συγκρούσεις συμφερόντων με το Ισραήλ. Ανακύπτει, λοιπόν, το ερώτημα κατά πόσο η επίθεση του ΑΚΕΛ κατά του Ισραήλ είναι πράγματι αποτέλεσμα αποκλειστικά εσωτερικών ανησυχιών για τοπικές αγορές γης, ή αν ενδεχομένως υποκινείται, άμεσα ή έμμεσα, από επιρροές χωρών που βλέπουν με ανησυχία τη στρατηγική σύγκλιση Κύπρου – Ισραήλ.

Κάποιοι θα έλεγαν ότι συγκεκριμένα κράτη της περιοχής, τα οποία παραδοσιακά βρίσκονται πιο κοντά στις ιδεολογικές θέσεις του ΑΚΕΛ και του ευρύτερου χώρου του, θα επιθυμούσαν να δουν το μέτωπο Λευκωσίας – Τελ Αβίβ να ρηγματώνεται, είτε για να εξασθενίσουν τις ενεργειακές συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο, είτε για να περιορίσουν τη γεωπολιτική επιρροή του Ισραήλ, είτε ακόμη και για να στείλουν μηνύματα στη Δύση.

Δεν είναι ανάγκη να κατονομαστούν ευθέως οι χώρες αυτές· η γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής τις προδίδει. Σε κάθε περίπτωση, η χρονική συγκυρία και η ένταση της ρητορικής του ΑΚΕΛ εγείρουν εύλογες απορίες για το αν πρόκειται απλώς για ιδεολογική εμμονή ή αν εξυπηρετούνται ευρύτερες στρατηγικές επιδιώξεις τρίτων, που βλέπουν στην Κύπρο το ιδανικό πεδίο για να υπονομεύσουν τη συνεργασία με το Ισραήλ.

Και το ερώτημα παραμένει: Ποια συμφέροντα υπηρετεί τελικά αυτή η πολιτική του ΑΚΕΛ; Τα Κυπριακά ή μήπως άλλων;

Επίλογος – Εθνικό συμφέρον πάνω από όλα

Η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Η επιβίωσή της ως κράτος εξαρτάται από ισχυρές συμμαχίες, έξυπνη διπλωματία και καθαρή στρατηγική σκέψη. Η συμμαχία μας με το Ισραήλ αποτελεί θεμέλιο αυτής της πολιτικής και κανένα κόμμα δεν έχει το δικαίωμα να τη διασαλεύει.

Το ΑΚΕΛ καλείται να απαντήσει ξεκάθαρα, κατά πόσο προτιμά μια Κύπρο απομονωμένη, όμηρο των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων, ή μια Κύπρο που ενδυναμώνει τις συμμαχίες της και προστατεύει τα συμφέροντά της; Ο δρόμος της ιδεολογικής καθαρότητας είναι γοητευτικός στα συνέδρια και στις κομματικές ομιλίες, αλλά επικίνδυνος στην πραγματική ζωή των εθνών.

Στο τέλος της ημέρας, η εθνική ασφάλεια, η οικονομική ανάπτυξη και η πολιτική ανεξαρτησία της Κύπρου δεν θα κριθούν από ευχολόγια ηθικής. Θα κριθούν από συμμαχίες, συμφωνίες και από τη σοβαρότητα με την οποία διαχειριζόμαστε τις διεθνείς μας σχέσεις. Κι’ αυτό το οφείλουμε να το πούμε ξεκάθαρα!!!

*Race Director Nicosia Marathon Series Ltd.