Περί Αττίλα ’74 κλαψουρίσματα Ερντογάν
ΠΡΟΦΑΝΩΣ κανένας δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί από τους... κλαυθμούς και οδυρμούς που ο Ερντογάν ανέκραξε για το ότι ο Αττίλας το 1974 δεν κατέλαβε ολόκληρη την Κύπρο. Ο Ερντογάν δεν είναι κάποιος... άγνωστος ή απρόβλεπτος. Δύο δεκαετίες πασίγνωστος ήδη. Διάγει το εικοστό τρίτο έτος της μονοκρατορίας του. Πλήρως προβλέψιμος κι αποκρυπτογραφούμενος.
- Ακόμη και οι περισσότεροι από τους τότε, προ 20ετίας, αφελείς, τους διακατεχόμενους από επικίνδυνες διαθέσεις συμβιβασμού και υποταγής στα τουρκικά «τετελεσμένα», ωθούμενους από άγνοιες, πλάνες και ψευδαισθήσεις, οίτινες εναπέθεσαν... ελπίδες στον δήθεν «ισλαμο-δημοκράτη» κι «ευρωπαϊστή» Ερντογάν, έχουν κι αυτοί έκτοτε συνειδητοποιήσει το σφάλμα... Όσοι δεν το έκαναν ακόμη, ή δεν μελέτησαν ώστε να κρίνουν ορθότερα, είναι επιζήμιο να πολιτεύουν σε Ελλάδα και Κύπρο. Και άκρως επικίνδυνο να κυβερνούν...
ΓΝΩΡΙΜΟ ανέκαθεν και διδακτικό συνάμα το τουρκικό... κλαψούρισμα. Για όσα εδάφη ήθελαν να κατακτήσουν, απέτυχαν έως τώρα να το κάνουν, αλλ’ όμως δεν παρεκκλίνουν ποτέ από το να τα επιβουλεύονται. Οι ελεύθερες περιοχές της Κύπρου είναι μία μόνο από τις περιπτώσεις.
- Γι’ αυτό μέμφθηκε και τώρα ο Ερντογάν, εμμέσως πλην σαφώς, τους Τούρκους κυβερνώντες του 1974, που δεν πέτυχαν την κατοχή ολόκληρης της Κύπρου. Έχει σημασία ότι το έκανε μιλώντας σε στελέχη της 4ης Στρατιάς της Τουρκίας. Εκ του στόχου της επονομαζόμενης και «Στρατιάς του Αιγαίου». Η οποία συγκροτήθηκε το 1975. Για να προετοιμάζει τον επόμενο Αττίλα εναντίον των νησιών μας του Αιγαίου.
- Η ομιλία Ερντογάν στα Μεχμετζίκ της 4ης Στρατιάς, με βάση τους κανόνες της τουρκικής λογικής, του παλαιόθεν Επεκτατισμού, με προωθητικό γέμισμα τον ερντογανικό οίστρο του Νεο-οθωμανισμού, ως φιρμάνι Σουλτάνου προς τους Ασκερλήδες του, μεθερμηνεύεται μ’ έναν μόνο τρόπο:
- Ο Ερντογάν είπε, δηλαδή, και οι ακροατές του κατάλαβαν ότι, «εκείνοι που κυβερνούσαν το 1974 δεν κατάφεραν να κάνουν τουρκική ολόκληρη την Κύπρο. Εμείς επιμένουμε μέχρι να το επιτύχουμε».
ΚΑΙ, ΒΕΒΑΙΩΣ, δεν είναι μόνο οι ελεύθερες περιοχές της Κύπρου στο αμετάθετο τουρκικό στόχαστρο. Δεν είναι μόνο ο κλαυθμός για όσα δεν πέτυχε ο Αττίλας ’74 σ’ ολόκληρη την Κύπρο πριν από 50 χρόνια. Τα ίδια ισχύουν και για τα Δωδεκάνησά μας και τα άλλα νησιά του Αιγαίου μας.
- Αξίζει να υπενθυμιστεί ξανά το «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου. Αποτελεί «κοράνι» της νεο-οθωμανικής στρατηγικής των ισλαμιστών του Ερντογάν. Το είχε εκπονήσει πριν ακόμη ανέλθει στην εξουσία το 2002, ο τότε επιστήθιος στρατηγικός του μέντορας και μετέπειτα υπουργός και πρωθυπουργός τού επίδοξου νεο-σουλτάνου. Ιδού όμοιος και απαράλλαχτος κλαυθμός για τα Δωδεκάνησα. Γραμμένος από τη σελίδα 243 της ελληνικής μετάφρασης του «Στρατηγικού Βάθους».
ΓΡΑΦΕΙ επί λέξει: ...«Το 1944 οι Γερμανοί (σ.σ. εννοεί τους Γερμανούς του Χίτλερ κατακτητές της Ελλάδος), που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τα Δωδεκάνησα, πρότειναν στην τουρκική κυβέρνηση την κατάληψή τους. Το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση της εποχής, προτιμώντας να λάβει τη σύμφωνη γνώμη της Αγγλίας, τήρησε στο θέμα των νησιών εξαιτίας της αγγλικής άρνησης μιαν αδιάφορη στάση, συνιστά τον σημαντικότερο κρίκο στην αλυσίδα παραλείψεων που στέρησε από την Τουρκία την έξοδό της στο Αιγαίο. Αργότερα, στις συνομιλίες μεταξύ των Ιταλών και των συμμάχων που διεξήχθησαν στο Παρίσι το 1946, η κυβέρνηση αποφασίζοντας ότι η χώρα δεν είχε δικαίωμα να λάβει μερίδιο από τη λεία του πολέμου, διότι έμεινε εκτός του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συνέδραμε ολοφάνερα στην παράδοση των νησιών αυτών στην Ελλάδα. Έτσι, με την συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, τα Δωδεκάνησα και η Ρόδος δόθηκαν στην Ελλάδα με την προϋπόθεση της αποστρατιωτικοποίησής τους. Αργότερα ούτε αυτός ο όρος κατέστη δυνατόν να ελεγχθεί σοβαρά, με αποτέλεσμα η ασφάλεια των συνόρων της Τουρκίας να τελεί υπό συνεχή απειλή. Σήμερα γίνονται ορατά τα αποτελέσματα της στρατηγικής αμέλειας που επιδείχθηκε στο ζήτημα της απεμπόλησης του ελέγχου των νησιών του Αιγαίου, ούτως ώστε να εγκαταλειφθούν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως ελέγχει η Τουρκία μέσω των Στενών τον “παλμό” του στρατηγικού ελαφρού υπογαστρίου της Ρωσίας, με τον ίδιο τρόπο και η Ελλάδα μέσω των νησιών του Αιγαίου απέκτησε το ίδιο στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας. Το σημείο με τις μεγαλύτερες πιθανότητες εμπλοκής σε σύρραξη της Τουρκίας είναι τα νησιά του Αιγαίου, που στενεύουν σε σημαντικό βαθμό τον ζωτικό χώρο της, και ο λόγος είναι τα ασυγχώρητα λάθη που έγιναν ως συνέπεια της ανυπαρξίας μίας συνεπούς θαλάσσιας στρατηγικής»... (Αχμέτ Νταβούτογλου, «Στρατηγικό Βάθος», μετάφραση Νικ. Ραπτόπουλος, επιστημονική επιμέλεια Νεοκλής Σαρρής, εκδ. ΠΟΙΟΤΗΤΑ, 2010, Αθήνα).
ΑΠΑΝΤΕΣ γνωρίζουν - με εξαίρεση τους παρ’ ημίν εθελοτυφλούντες - ότι ουδέποτε η Τουρκία έκανε υποστολή των επεκτατικών της λαβάρων. Αλλ’ αντίθετα, ιδίως στο Αιγαίο, επαυξάνει μεθοδικά και με επιμονή την βουλιμία της εναντίον της Ελλάδος. Έχοντας υπό διαρκή στρατιωτική απειλή, ούσα εντός των τειχών, τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, σχεδιάζει δόγματα «Γαλάζιων Πατρίδων». Για την επίτευξη της «μίας συνεπούς θαλάσσιας στρατηγικής», όπως την είχε ονοματίσει ο Νταβούτογλου.
- Προς την ίδια κατεύθυνση εξοπλίζει κι εκπαιδεύει αποβατικά τις ένοπλες δυνάμεις της.
- Καραδοκώντας, πότε ίσως οι διεθνείς περιστάσεις ή και κάποιος (ὃ μὴ γένοιτο) ελληνικός εμφύλιος διχασμός, θα της προσφέρουν την ευκαιρία για ένα νέο «Πέντεμιλι της Κερύνειας». Όπως την 20ή Ιουλίου 1974 τής είχε προσφέρει η ανθελληνική Χούντα των Αθηνών, επευλογούντων των Αγγλοαμερικάνων με την ανοχή τότε των Σοβιετικών.
ΑΛΛ’ ΟΜΩΣ τα νυν κλαψουρίσματα Ερντογάν συνιστούν άλλη μία παραδοχή αποτυχίας. Επί 50 συναπτά έτη, η ασυγκρίτως ισχυρότερη Τουρκία, δεν πέτυχε να κατακτήσει τα ελεύθερα εδάφη της Κύπρου. Ούτ’ επετεύχθη ο διακηρυγμένος στόχος της να καταστήσει εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία.
- Έχει σημασία ότι στα 22 απ’ αυτά τα 50 χρόνια, επικεφαλής της Τουρκίας μονοκράτωρ είναι ο ίδιος ο Ερντογάν. Οι μεθοδεύσεις του, το 2004, ν’ αφαιρέσει το μόνο διεθνώς νόμιμο κυπριακό κράτος από τα χέρια των Ελλήνων και να το «μετεξελίξει» με την «πολιτική ισότητα», διά του Σχεδίου Ανάν, σε τουρκικό προτεκτοράτο, όχι μόνο προσέκρουσε στην εθνική αντίσταση του 76% του κυπριακού Ελληνισμού, αλλ’ επέφερε και την ιστορική κατραπακιά της Τουρκίας να βλέπει οιμωγούσα τον Ελληνισμό που κατόρθωσε την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΑΣΦΑΛΩΣ η περί Αττίλα ’74 αναφορά του Ερντογάν στους στρατιωτικούς του προσφέρεται για ν’ ανοίξουν επιτέλους τα μάτια τους οι εν Αθήναις και εν Λευκωσία ανεπρόκοποι. Οίτινες οπτασιάζονται... προκοπή με τη Διακήρυξη Αθηνών 7ης Δεκ. 2023 των Μητσοτάκη - Ερντογάν και με την επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό «απ’ εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά το 2017»...
Παλαιότερη φωτογραφία του Ερντογάν να ποζάρει ένστολος με τα Μεχμετζίκ του, όταν είχε αρχηγό τους τον μετέπειτα υπουργό του της Άμυνας, στρατηγό Χουλουσί Ακάρ.
