«Μούχτιν»

Ο λαϊκισμός, γράψαμε και άλλες φορές, αποτελεί βασικό συστατικό της ψυχοσύνθεσης, όχι μόνο του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας μας. Υπάρχουν πολλοί στη χώρα μας, που με κάθε αφορμή αρέσκονται στο να εκδηλώνουν συμπεριφορές, οι οποίες πιστεύουν πως τους κάνουν αρεστούς στις πλατιές μάζες των πολιτών, ότι έτσι κερδίζουν τη συμπάθεια ομάδων του πληθυσμού, οι οποίες τυγχάνει να διαμαρτύρονται διεκδικώντας ωφελήματα και κεκτημένα, που από κάποια στιγμή και έπειτα βρίσκονται είτε υπό αμφισβήτηση είτε τείνουν να τα χάσουν.

Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται ιδιαίτερα έντονα τους τελευταίους μήνες στο νησί μας, οπόταν και υπό το βάρος της αναγκαιότητας υλοποίησης των όρων της δανειακής σύμβασης, καθώς και υπό τη σκιά της απαραίτητης προσπάθειας νοικοκυρέματος των δημόσιων οικονομικών, καταργούνται προνόμια και παροχές οι οποίες μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένες και αδιαπραγμάτευτες.

Με αφορμή, λοιπόν, τη μεγάλη συζήτηση και τις διαφωνίες που αναφύονται γύρω από το ζήτημα της επιβολής κομίστρων στους μαθητές για τις σχολικές διαδρομές με λεωφορεία, γινόμαστε για μιαν ακόμη φορά μάρτυρες ενός άκρατου λαϊκισμού από μέρους κομμάτων, πολιτικών και άλλων οργανωμένων συνόλων, που σπεύδουν να εκφράσουν την «αμέριστη στήριξή τους» στο μαθητικό κίνημα και καλούν την Κυβέρνηση ν’ αναιρέσει την απόφαση εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει κάθε φορά που γίνεται λόγος για περικοπές, είτε αυτές αφορούν συνταξιούχους είτε συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες κτλ. Γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα, για όσους βρίσκονται στην απ’ έξω, να εκστομίζουν ωραία συνθήματα και κουβέντες, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και πως για να μπορέσει επιτέλους να ορθοποδήσει η οικονομία μας, όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να συμβάλουν, τοποθετώντας το λιθαράκι τους.

Και για να μην παρεξηγηθούμε, εννοείται ότι συνάνθρωποί μας, οικογένειες που πραγματικά δεν έχουν να φάνε, δεν πρέπει να ζητείται από αυτές η όποια συμβολή με τον οποιονδήποτε τρόπο, αντιθέτως επιβάλλεται οι ίδιες να τυγχάνουν στήριξης απ’ όλους.

Όμως η γενίκευση, υπό την επίκληση του κράτους προνοίας για... όλα δωρεάν από την Πολιτεία προς όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, χωρίς στόχευση, είναι ένας από τους λόγους που η οικονομία μας κατέρρευσε και φθάσαμε σήμερα να ζούμε με δανεικά. Και είναι γι’ αυτό που πρέπει άπαντες να αντιληφθούμε, επιτέλους, πως καλή ήταν η εποχή του «μούχτιν», αλλά και αυτή προφανώς έχει περάσει. Ανεπιστρεπτί...
ploutarchoug@simerini.com