Παρωνυχίδα

Στο επίκεντρο των συζητήσεων και των κομματικών αντιπαραθέσεων βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες το ζήτημα των περικοπών επιδομάτων, συντάξεων και άλλων ωφελημάτων, ως αποτέλεσμα των δύσκολων οικονομικών συνθηκών τις οποίες διέρχεται η Κύπρος.

Αρχίσαμε να ζούμε, ήδη, στην εποχή του μνημονίου επί του πρακτικού του πλαισίου και όχι απλώς στη σφαίρα της θεωρίας, όπως συνέβαινε μέχρι προσφάτως. Με την περιβόητη λιτότητα, πια, να προσλαμβάνει καθημερινά ολοένα και πιο συγκεκριμένα «σάρκα και οστά», να βρίσκει την ενσάρκωσή της στους χιλιάδες ανθρώπους που βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται, στις εκατοντάδες επιχειρήσεις που δίνουν μάχη επιβίωσης για να κρατηθούν στη ζωή.

Γίνεται, λοιπόν, λόγος για κουτσούρεμα του κοινωνικού κράτους, για θυματοποίηση του απλού κόσμου, που καλείται να επωμιστεί και να πληρώσει τον λογαριασμό της κρίσης, τις συνέπειες μιας οικονομικής τραγωδίας που χτύπησε τη χώρα μας και έχει μετατρέψει τη ζωή πολλών σε έναν άνισο αγώνα αντιμετώπισης των συνεπειών του οικονομικού ολέθρου.

Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, και πιστεύουμε ακράδαντα πως κανένας δεν είναι ευτυχής για το γεγονός ότι το κράτος αναγκάζεται, εκ των πραγμάτων, να σφίξει τα ζωνάρια και να θέσει φραγμούς στις κοινωνικές παροχές. Αυτό, όμως, δεν είναι κάτι που πρέπει να εκπλήττει και ούτε κάτι για το οποίο, είτε τα κόμματα είτε τα συνδικάτα είτε τα οποιαδήποτε άλλα οργανωμένα σύνολα, θα πρέπει να εκφράζουν απορίες γιατί συμβαίνει, ή, καλύτερα, να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει.

Γιατί, πολύ απλά, όλοι γνώριζαν και όλοι γνωρίζουν πως η λεγόμενη δημοσιονομική εξυγίανση, ο δρόμος της οικονομικής «κάθαρσης» περνά και θα περάσει μέσα από δύσβατες ατραπούς, δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αγκάθια.

Ένα τέτοιο αγκάθι αποτελεί προφανώς και η απόφαση για στοχευμένη παραχώρηση των όποιων κοινωνικών παροχών, όπως είναι για παράδειγμα η κοινωνική σύνταξη, για την οποία αυτήν την περίοδο γίνεται ο καβγάς.

Όμως, καλό θα είναι άπαντες να είναι έτοιμοι για τα ακόμα πιο οδυνηρά, να είναι προετοιμασμένοι για τα περισσότερο επώδυνα που θ' ακολουθήσουν. Και που όταν θα έρθουν, η στόχευση των κοινωνικών παροχών, όπως είναι η κοινωνική σύνταξη, θα φαίνεται μπροστά τους σαν μια μικρή... παρωνυχίδα.